ILPB1/415-1208/14-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2014 r. (data wpływu 24 października 2014 r.), uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej na rzecz spółki osobowej - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej na rzecz spółki osobowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji aluminiowych pod firmą "A" (dalej: "A").

W skład majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę wchodzi m.in. prawo ochronne do znaku towarowego nr... (dalej: Znak towarowy) oraz wiedza techniczna w zakresie przemysłowego wytwarzania konstrukcji aluminiowych (dalej: Wiedza techniczna). Wyszczególnione powyżej składniki majątku zostały wytworzone przez Wnioskodawcę i nie są amortyzowane dla celów podatkowych. Wiedza techniczna wytworzona przez Wnioskodawcę jest:

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę bądź umowy darowizny, w wyniku których przeniesie własność Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej na rzecz spółki osobowej (dalej: "Spółka"). Na moment dokonania darowizny Wnioskodawca będzie większościowym wspólnikiem w Spółce.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że planowane jest zawarcie umowy bądź umów darowizny, w wyniku których przeniesiona zostanie własność Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej na rzecz spółki osobowej, której działalność będzie prowadzona w formie spółki komandytowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest podejście Wnioskodawcy, zgodnie z którym przekazanie w drodze umowy darowizny składników majątku wykorzystywanego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w postaci Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie w drodze umowy darowizny składników majątku wykorzystywanego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w postaci Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy jakiegokolwiek przychodu podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f.

Wnioskodawca chciałby wskazać, iż pojęcie "darowizny" nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę na gruncie p.d.o.f. Na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121; dalej: "Kodeks cywilny") umowa darowizny jest typem umowy nazwanej. Zgodnie z art. 888 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ono polegać zarówno na przesunięciu z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego określonych składników majątkowych, jak również na innych formach dyspozycji majątkowych prowadzących do zmniejszenia majątku darczyńcy, a w konsekwencji do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów po stronie obdarowanego.

Z uwagi na fakt, iż w analizowanym zdarzeniu przyszłym przedmiotem darowizny będą składniki majątkowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, w celu potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy należy odnieść się do właściwych przepisów regulujących zasady opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej. W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z treści wskazanego powyżej przepisu ustawy o p.d.o.f. wynika, iż przychód z działalności gospodarczej powstaje jedynie w wyniku zbycia o charakterze odpłatnym. W tym kontekście, Wnioskodawca chciałby wskazać, iż darowizna ze swej istoty ma charakter nieodpłatny. Zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie, m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2006 r. (sygn. IV CSK 172/06):

"Świadczenie darczyńcy musi być subiektywnie i obiektywie bezpłatne, tj. niezależne od uzyskania korzyści lub ekwiwalentu od obdarowanego. Czyniąc darowiznę, darczyńca realizuje zamiar przysporzenia obdarowanemu korzyści kosztem własnego majątku".

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca chciałby zaznaczyć, iż darowizna składników majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę będzie mieć charakter nieodpłatnego, jednostronnego świadczenia. Należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie otrzyma z tytułu przekazania darowizny żadnych wartości pieniężnych, jak również żadnego innego ekwiwalentu.

Wnioskodawca chciałby podkreślić, iż jakkolwiek ustawa o p.d.o.f. nie zawiera definicji przychodu, to zgodnie z aktualną i jednolitą linią orzecznictwa, jedynie przysporzenie, które ma charakter faktyczny i definitywny może stanowić przychód. Przykładowo, WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 959/I3 uznał, że " (...) do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie są to jednak jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe". Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia z 13 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2849/11: "O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje co do zasady definitywny charakter tego przysporzenia w tym rozumieniu, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika". Należy zatem uznać, że w wyniku dokonania darowizny, o której mowa w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie żadne przysporzenie, które można by zakwalifikować jako przychód, z któregokolwiek ze źródeł, o których mowa w art. 10 ustawy o p.d.o.f.

Ponadto Wnioskodawca chciałby wskazać, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "ustawa o p.d.o.p.") spółka osobowa, jako spółka nieposiadająca osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z powyższym, jej dochód nie podlega co do zasady opodatkowaniu na gruncie ustawy o p.d.o.p. Opodatkowaniu mogą podlegać natomiast wspólnicy spółki osobowej. W związku z tym, iż w analizowanym zdarzeniu przyszłym wspólnikiem Spółki będzie m.in. Wnioskodawca, niezbędne jest określenie, czy Wnioskodawca powinien być zobowiązany do rozpoznania jakiegokolwiek przychodu w związku z faktem otrzymania darowizny przez Spółkę, w której będzie wspólnikiem. Mając na uwadze powyższe, wobec faktu, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną, należy zbadać możliwość powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy na gruncie przepisów ustawy o p.d.o.f.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Należy przy tym podkreślić, iż co do zasady, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychodami podatkowymi są m.in. świadczenia otrzymane nieodpłatnie, a do takich należy zaliczyć niewątpliwie otrzymanie rzeczy, bądź prawa w formie darowizny. Jednocześnie, aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania, musi być "otrzymane" przez podatnika. W tym kontekście Wnioskodawca chciałby podkreślić, że Znak towarowy oraz Wiedza techniczna będące przedmiotem darowizny zostaną przeniesione z majątku wykorzystywanego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej do odrębnego majątku, jakim będzie majątek Spółki. Dodatkowo należy wskazać, iż nie można uznać, iż u podatnika powstanie przychód w sytuacji, w której de facto wyzbywa się on własnego majątku dokonując przeniesienia określonych praw do odrębnego majątku. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy Wnioskodawca dokona darowizny na rzecz Spółki, przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstanie, gdyż z punktu widzenia ekonomicznego nastąpi umniejszenie majątku Wnioskodawcy na rzecz majątku Spółki.

Ponadto należy podkreślić, iż w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie powstanie faktyczne przysporzenie majątkowe po stronie Wnioskodawcy, które stanowi warunek powstania przychodu podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, kiedy Wnioskodawca jako podatnik dokona darowizny na rzecz Spółki, której jest wspólnikiem, nie dochodzi do efektywnego przysporzenia po stronie Wnioskodawcy, gdyż w rezultacie nic on nie otrzymuje. Należy bowiem zaznaczyć, iż "otrzymanie" wiąże się z uzyskaniem czegoś, co nie stanowiło wcześniej własności podmiotu obdarowywanego. Zdaniem Wnioskodawcy w analizowanym zdarzeniu przyszłym będzie miało zatem miejsce przeniesienie własności poszczególnych składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do odrębnego majątku - majątku Spółki, które nie będzie rodziło konsekwencji w postaci przysporzenia po stronie wspólnika. Gdyby bowiem uznać, że darowizna dokonana przez Wnioskodawcę powoduje powstanie #61485; po jego stronie, jako wspólnika Spółki #61485; przychodu, oznaczałoby to de facto, że Wnioskodawca dokonując umniejszenia swojego majątku jednocześnie realizuje przysporzenie na rzecz samego siebie. Takie rozumowanie nie znajduje uzasadnienia nie tylko w przepisach prawa podatkowego, ale również z perspektywy ekonomicznej (bowiem ekonomicznie Wnioskodawca niczego nie zyska).

Reasumując, zważywszy na fakt, iż w analizowanej sytuacji Wnioskodawca nie otrzyma żadnego przysporzenia majątkowego z tytułu dokonanej darowizny, nie uzyska tym samym jakiegokolwiek przychodu podatkowego, zarówno z perspektywy darczyńcy, jak również z perspektywy wspólnika spółki, która została obdarowana. W konsekwencji powyższego, w związku z dokonaniem darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie podlegający opodatkowaniu przychód.

Powyższe podejście zostało również potwierdzone w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w analogicznych stanach faktycznych / zdarzeniach przyszłych. I tak np.:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 29 października 2013 r. (sygn. IBPBI/1/415-771/13/AB) odstępując od uzasadnienia prawnego, potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym " (...) w związku z darowizną znaku towarowego na rzecz spółki jawnej, w której będzie wspólnikiem, po Jego stronie nie powstanie przychód do opodatkowania";

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 28 grudnia 2012 r. (sygn. ILPB1/415-946/12-3/AA) stwierdził, że: "(...) przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego nie będzie wywoływało u niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy - wspólnika spółki komandytowej - przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Należy również podkreślić, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.