ILPB1/415-1208/09-2/TW - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, otrzymywanego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Funkcjonariusz przeniesiony został z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości. w związku z powyższym funkcjonariuszowi przysługuje należność z tytułu podróży służbowej na terenie kraju i przeniesień zgodnie z art. 109 ustawy o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761), ponadto spełnia warunki określone w paragrafie 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 kwietnia 2003 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 88, poz. 813), tj. został przeniesiony, dojeżdża do miejsca pełnienia służby, nie otrzymuje równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania oraz nie korzysta z kwatery tymczasowej. w związku z powyższym przysługuje mu zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości ceny biletu miesięcznego na przejazd środkami publicznego transportu zbiorowego. Dyrektor wyraził zgodę na wypłatę zwrotu kosztów dojazdu funkcjonariuszowi. Należny przychód z tytułu zwrotu kosztów dojazdu można uznać za przedmiotowo zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu: zwrot kosztów dojazdów pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw, w tym przypadku z ustawy o Służbie Więziennej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, funkcjonariuszowi Służby Więziennej przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości w wysokości ceny biletu miesięcznego na przejazd środkami publicznego transportu zbiorowego jest zwolniony przedmiotowo z podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu: zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy zwolniony jest z podatku dochodowego, jeśli obowiązek ponoszenia tych wydatków przez zakład wynika wprost z przepisów innych ustaw. w opisanym stanie faktycznym zwrot kosztów wynika z innej ustawy, tj. ustawy o Służbie Więziennej. w związku z powyższym wypłata zwrotu kosztów dojazdu funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości powinien być zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zainteresowany podaje, iż powyższe stanowisko uznał za słuszne Naczelnik Urzędu Skarbowego w X w opinii wydanej w dniu 30 września 2004 r. znak PD/F/415/11/2004 na wniosek innej jednostki organizacyjnej służby więziennej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy wskazać, że stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy bądź mające związek z faktem wykonywania przez niego pracy, pełnienia służby.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 z późn. zm.) w razie przeniesienia z urzędu do pełnienia służby do innej miejscowości albo delegowania do czasowego pełnienia służby funkcjonariuszowi przysługują należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju i przeniesień. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje należności, o których mowa w ust. 1, ich wysokość oraz tryb ich przyznawania i wypłaty, uwzględniając w szczególności sposób obliczania czasu podróży służbowej.

W związku z powyższym zgodnie z § 13 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju i przeniesień (Dz. U. z 2003 r. Nr 88, poz. 813) funkcjonariuszowi przeniesionemu, który dojeżdża do miejsca pełnienia służby i nie otrzymuje równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania albo nie korzysta z kwatery tymczasowej, przysługuje zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości ceny biletu miesięcznego na przejazd środkami publicznego transportu zbiorowego. Przełożony może wyrazić zgodę na zwrot faktycznych kosztów przejazdu, liczonych według cen biletów na przejazdy jednorazowe, jeżeli nie jest możliwe nabycie biletu miesięcznego.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolny o podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw. Jak wynika z treści wskazanego przepisu zwolnienie przedmiotowe ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy obowiązek ponoszenia tych świadczeń przez pracodawcę wynika wprost z przepisów innych ustaw. Jeśli więc pracodawca ma ustawowy obowiązek ponoszenia kosztów dojazdu pracownika do pracy, wartość tego świadczenia jest objęta zwolnieniem podatkowym. w przeciwnym wypadku wartość ta jest przychodem podlegającym opodatkowaniu.

Zwrot kosztów przejazdów w przypadku funkcjonariuszy Służby Więziennej nie wynika wprost z ustawy, a bezpośrednio przyznany został rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości.

W związku z powyższym zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem funkcjonariuszom Służby Więziennej nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Biorąc pod uwagę, iż na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 14 wskazanej ustawy, zwolnione od podatku są m.in. kwoty otrzymane z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego, zatem otrzymany przez funkcjonariuszy Służby Więziennej na podstawie powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju i przeniesień zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując, otrzymywany przez funkcjonariuszy Służby Więziennej zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, stanowi przychód ze stosunku służbowego zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.