ILPB1/415-1205/12-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2012 r. (data wpływu 18 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 18 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej pod nazwą: "A" s.c., "B" z siedzibą w L. (zwanej dalej: spółką). Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) na podstawie zezwolenia z dnia 24 października 2000 r. (dalej: zezwolenia). Zezwolenie zostało udzielone do dnia 15 kwietnia 2017 r. Spółka należy do inwestorów, którym przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE, nielimitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych w całym okresie ważności zezwolenia.

W dniu 1 maja 2004 r., a zatem w momencie wprowadzenia - w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej - zmian dotyczących zasad udzielania i korzystania z pomocy publicznej, spółka posiadała status małego przedsiębiorcy.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, rozumianą jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach PKWiU:

Warunki prowadzenia działalności na terenie SSE obejmują:

Powyższe warunki zostały przez spółkę spełnione, a spółka poniosła dotychczas na terenie SSE wydatki inwestycyjne znacznie przekraczające kwoty wskazane w zezwoleniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 1, w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej wprowadzono szereg zmian mających na celu dostosowanie przepisów pomocy publicznej w SSE do wymogów wspólnotowych.

W odniesieniu do inwestorów, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy w rozumieniu rozporządzeń unijnych, posiadających zezwolenia uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. zachowano prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.:

* w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej małym przedsiębiorcą,

* w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej średnim przedsiębiorcą.

W tym stanie rzeczy, Wnioskodawczyni, jako mały przedsiębiorca - zachowała prawo do korzystania z pomocy publicznej na starych zasadach (tekst jedn.: do pomocy nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych) do końca 2011 r.

Natomiast od początku 2012 r. Wnioskodawczyni korzystać będzie z przysługującego Jej zwolnienia na zasadach ogólnych, tj. tych obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej. W myśl ogólnych zasad wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy.

Jak stanowi art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wielkość zwolnień podatkowych określają rozporządzenia Rady Ministrów ustanawiające strefy z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowania pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537).

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia o legnickiej specjalnej strefie ekonomicznej w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. w dniu 1 maja 2004 r., z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 4 ust. 1 wynosi odpowiednio: 30%, 40%, 50% - w zależności od klasyfikacji regionów.

Obszar województwa, na którego terenie prowadzona jest działalność gospodarcza spółki w SSE, objęty jest intensywnością pomocy regionalnej na poziomie 50%. Stosownie do § 4 ust. 2 powyższego rozporządzenia, w przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

W związku z powyższym maksymalna intensywność pomocy regionalnej w przypadku Wnioskodawczyni po 31 grudnia 2011 r. wynosi 65%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 2, po dniu 31 grudnia 2011 r., korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej i kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, spółka powinna uwzględnić pomoc uzyskaną do dnia 31 grudnia 2011 r.

Zmiana przepisów, jaka nastąpiła w związku z akcesją do Unii Europejskiej, nie miała bowiem na celu pominięcie pomocy publicznej uzyskanej w okresie wskazanym w ustawie zmieniającej (to jest: do końca 2011 r.) przy kalkulacji pomocy publicznej po upływie okresu preferencyjnego. Przeciwne stanowisko pozostawałoby w sprzeczności z celem ustawy zmieniającej, jakim było wprowadzenie dla wszystkich przedsiębiorców posiadających zezwolenie wydane przed 1 stycznia 2001 r. zasad korzystania ze zwolnień podatkowych zgodnie z warunkami określonymi przez Unię Europejską. W celu zaś rekompensaty utraconych korzyści dla przedsiębiorców, korzystających ze zwolnień na "starych" zasadach (bez ograniczeń) czasowo zawieszono obowiązywanie nowych zasad.

Stąd też, korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, Wnioskodawczyni kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego powinna przysługującą Jej pulę pomocy obniżyć o kwotę pomocy otrzymaną w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r., a zatem kiedy jej wysokość nie podlegała ograniczeniom.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 3, przy ustaleniu obowiązującej od 1 stycznia 2012 r. pomocy regionalnej w wysokości 65%, należy uwzględnić wszystkie wydatki poniesione przez inwestora od czasu uzyskania zezwolenia, czyli do 31 grudnia 2011 r., a następnie wydatki ponoszone w każdym kolejnym roku, które będą zwiększać pulę pomocy.

Zgodnie z ustawą zmieniającą mali przedsiębiorcy do dnia 31 grudnia 2011 r. zachowali prawo do korzystania z pomocy publicznej na starych zasadach, tzn. mogli korzystać z pomocy nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych. Zapis ten mógłby sugerować, iż skoro pomoc nie podlegała ograniczeniom, przedsiębiorcy nie mieli do tej daty obowiązku kalkulowania poniesionych wydatków. Konieczne stałoby się to dopiero po dniu 31 grudnia 2011 r.

Gdyby taka była intencja ustawodawcy, odpowiedni zapis wprowadzony zostałby w przepisach zmieniających. Tymczasem ustawa zmieniająca nie wprowadza zapisów nakazujących pominięcie dotychczasowych wydatków, stanowiących punkt odniesienia dla określenia wysokości pomocy. Jedynie - na co już wskazano wyżej - łagodzi skutki zmian, poprzez odsunięcie w czasie stosowania nowych zasad. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawczyni, powinna Ona uwzględnić wydatki poniesione zarówno w dotychczasowym okresie obowiązywania zezwolenia, jak i w latach następnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Końcowo tut. Organ zauważa, iż Wnioskodawczyni uzasadniając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego odniosła się do § 4 ust. 1 rozporządzenia o legnickiej specjalnej strefie ekonomicznej w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. w dniu 1 maja 2004 r., wskazując, iż " (...) maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 4 ust. 1 wynosi odpowiednio (...)". W odniesieniu do powyższego tut. Organ zauważa, iż ww. przepis w brzmieniu wskazanym przez Wnioskodawczynię odwołuje się do maksymalnej intensywności pomocy regionalnej określonej w § 3 ust. 1, a nie w § 4 ust. 1 tego rozporządzenia. Omyłka ta nie miała jednak wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został złożony przez jednego ze wspólników spółki cywilnej, tj. Wnioskodawczynię, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego wspólnika.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.