ILPB1/415-1205/10-4/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2010 r. (data wpływu 22 października 2010 r.), uzupełnionym w dniach 5 i 10 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 24 grudnia 2010 r. nr ILPB1/415-1205/10-2/AO i ILPB4/423-319/10-2/MC wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 29 grudnia 2010 r., natomiast w dniu 10 stycznia 2011 r. uzupełniono ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 5 stycznia 2011 r.). Brakującą opłatę uzupełniono w dniu 5 stycznia 2011 r.

Ponadto, ww. wniosek został uzupełniony w dniu 10 stycznia 2011 r. pytaniem o treści: "Czy pobieranie podatku w Polsce i w Niemczech nie jest wykroczeniem przeciw umowie dwustronnej zapobiegającej podwójnemu opodatkowaniu w przypadku, jeśli Spółka jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji pożyczkodawcy...".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Udziałowiec Spółki (Wnioskodawcy) - osoba fizyczna, posiadająca 100% udziałów Spółki, zamieszkały w Niemczech - nierezydent - w 2002 r. udzielił Spółce pożyczkę na działalność gospodarczą w formie aktu notarialnego sporządzonego u notariusza w Polsce.

W 2002 r. ww. pożyczkodawca - nierezydent, przekazał spółce certyfikat rezydencji informujący, że rozliczane są podatki. W 2010 r. złożył ponownie certyfikat rezydencji potwierdzający rozliczanie podatku od 1999 r. w zakresie podatku dochodowego jako osoba fizyczna oraz VAT i podatku z działalności gospodarczej jako firma.

W niemieckim urzędzie skarbowym wystawienie certyfikatu rezydencji dla ww. nierezydenta, który występuje jako osoba fizyczna i jednocześnie ma firmę w Niemczech, gdzie prowadzi działalność gospodarczą, odbywa się na jednym druku poświadczającym rozliczanie wszystkich podatków.

Udziałowiec - nierezydent ma w miejscu swojego zamieszkania w Niemczech firmę, która nie ma udziałów w Spółce. Ta niemiecka firma udzieliła w 2003 r. Spółce pożyczkę na działalność gospodarczą w formie aktu notarialnego sporządzonego u notariusza w Polsce (firma osoba prawna).

Spółka po otrzymaniu pierwszego certyfikatu rezydencji w 2002 r. i zapoznaniu się z umową zapobiegającą podwójnemu opodatkowaniu między Polską i Niemcami, zaprzestała pobierania podatku od wypłacanych odsetek z tytułu umowy pożyczki zawartej w 2002 r.. Spółka sporządzała informację IFT-1 i IFT-1R aż do spłaty pożyczki.

Z tytułu umowy zawartej w 2003 r. z firmą niemiecką (firmą nierezydenta), Spółka analogicznie znając umowę polsko-niemiecką nie pobierała podatku od wypłacanych odsetek. Spółka nie składała informacji IFT-2 i IFT-2R, bo nie miała takiej wiedzy, że należy takie deklaracje składać, jak również nie otrzymywała ich od swojego biura rachunkowego.

W 2005 r. Spółka zwróciła się do Urzędu Skarbowego o interpretację w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odsetek od obu pożyczek udzielonych od udziałowca i jego firmy. W 2006 r. otrzymała odpowiedź negatywną na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 i art. 16 ust. 1 pkt 11 i pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wówczas dokonała korekty CIT-2 i CIT-8 za lata 2003, 2004, 2005 i zwróciła podatek. Biuro rachunkowe nadal księguje koszty uwzględniając decyzję Urzędu Skarbowego.

Spółka posiada dwa dokumenty wystawione przez niemiecki urząd skarbowy z 2002 i 2010 r. poświadczające fakt rozliczania podatków, jak również dokument niemieckiego urzędu miejskiego poświadczający miejsce zamieszkania w Niemczech z 2002 r..

W 2010 r. Spółka dowiedziała się o zmianie umowy międzynarodowej między Polską i Niemcami od 2005 r., gdzie zmianie uległ art. dotyczący opodatkowania odsetek. Zapis: "...mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie" przyjął brzmienie: "...mogą być opodatkowane w tym drugim państwie". W interpretacjach podatkowych podano konieczność opodatkowania "u źródła", czyli pierwotnego opodatkowania w Polsce odsetek wypłacanych nierezydentom i przekazywania pomniejszonych kwot. Te kwoty podlegają dalszemu opodatkowaniu w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy Spółka winna pobierać podatek w wysokości 20% czy 15% od odsetek od pożyczki od udziałowca (Niemcy) i wystawić zaległe deklaracje PIT-8AR za okres od 2005 do dnia spłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka pobierała podatek od wypłacanych odsetek nierezydentowi w wysokości 20% do momentu otrzymania certyfikatu rezydencji i zapoznania się z umową zapobiegającą podwójnemu opodatkowaniu z 1981 r. między Polską i Niemcami. Wówczas Spółka zastosowała przepis ww. umowy z art. 11 o brzmieniu: "odsetki, które pochodzą z jednego umawiającego się państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie".

Spółka nie pobierała podatku od odsetek od obu umów. Spółka nie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów całości wypłacanych odsetek mając na uwadze decyzje Urzędu Skarbowego z 2006 r.. Dodatkowo zapis protokołu umowy między Polską i Niemcami pkt 3a i b w brzmieniu: "do artykułów 10, 11, 21 niezależnie od tych postanowień dywidendy i odsetki mogą podlegać opodatkowaniu w umawiającym się państwie, z którego pochodzą wg prawa podatkowego tego państwa jeżeli: a) dotyczą praw lub roszczeń związanych z udziałem w zysku oraz b) są potrącalne przy ustalaniu zysku dłużnika".

W świetle zapisu art. 11 umowy międzynarodowej i protokołu Spółka postępowała słusznie nie pobierając podatku.

Obie umowy pożyczki zawarto pod rządami obowiązującej wówczas umowy międzynarodowej z 1981 r. między Polską a Niemcami.

Zmiana umowy międzynarodowej w 2005 r., zdaniem Spółki, nie wpływa na sposób opodatkowania wypłacanych odsetek pożyczkodawcom, tj. udziałowcowi i jego firmie. decydujące znaczenie mają konstytucyjne prawa nabyte przez Spółkę w sposobie rozliczania zobowiązań i wymienione w umowie międzynarodowej z 1981 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tekst jedn. osoby posiadające w RP ograniczony obowiązek podatkowy), przychodów m.in. z tytułu odsetek - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Jednocześnie w myśl art. 29 ust. 2 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Sposób opodatkowania odsetek reguluje również art. 30a ust. 1 pkt 1 - 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiąc, iż od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a:

W świetle art. 30a ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 1 - 5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z porównania art. 29 i art. 30a cyt. ustawy wynika, że art. 30a ust. 1 pkt 1 jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 29 w zakresie opodatkowania odsetek, ponieważ, o ile w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się ogólnym pojęciem "odsetki", o tyle w art. 30a ww. ustawy przewidział szczególny sposób opodatkowania niektórych rodzajów tychże odsetek m.in. odsetek od pożyczek.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych przychodów z odsetek od pożyczek pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 19% uzyskanego przychodu zarówno w sytuacji kiedy podatnikiem jest osoba posiadająca nieograniczony jak i ograniczony obowiązek podatkowy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że udziałowiec Spółki - osoba fizyczna, zamieszkała w Niemczech - udzielił Jej w roku 2002 pożyczkę. Pożyczkodawca - nierezydent przekazał Spółce w 2002 r. certyfikat rezydencji informujący, że rozliczane są podatki. W 2010 r. złożył Wnioskodawcy ponownie certyfikat rezydencji potwierdzający rozliczanie podatku od 1999 r. w zakresie podatku dochodowego jako osoba fizyczna oraz VAT i podatku z działalności gospodarczej jako firma.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy podpisanej w dniu 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatku od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.), odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa (tu: Polski) i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemczech), mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie (tu: Niemczech).

W myśl ust. 2 powołanego powyżej artykułu, użyty w jego treści wyraz "odsetki" oznacza dochody od publicznych pożyczek, od skryptów dłużnych (...), jak też wszelkie inne dochody, które według prawa podatkowego państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek.

Należy mieć na uwadze ponadto art. 11 ust. 3 umowy podpisanej w dniu 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec, zgodnie z którym, ustępów 1 i 2 nie należy stosować, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę Umawiającym się Państwie ma zakład w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, i jeżeli roszczenia, dla których zaspakajania są płacone odsetki, faktycznie należą do tego zakładu - w takim wypadku należy stosować artykuł 7 umowy (dotyczący zysków z przedsiębiorstw).

Natomiast zagadnienie pochodzenia odsetek wyjaśnia art. 11 ust. 4 cyt. umowy, tj. określa on m.in., iż odsetki uważa się za pochodzące z Umawiającego się Państwa, jeżeli dłużnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie.

Niezależnie jednak od postanowień art. 11 oraz art. 10 i 21 umowy, w punkcie 3 Protokołu stanowiącą integralną część ww. umowy wyjaśniono, że dywidendy i odsetki mogą podlegać opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą według prawa podatkowego tego Państwa, jeżeli:

Powołany powyżej pkt 3 Protokołu pozwala zatem na nieograniczone opodatkowanie dywidend i odsetek w państwie ich źródła tylko w takim przypadku, gdy są spełnione jednocześnie obie przesłanki, określone w podpunktach a) i b) tego punktu.

Wobec powyższego, odsetki od pożyczki udzielonej przez osobę fizyczną zamieszkałą w Niemczech Spółce polskiej - pod rządami umowy podpisanej w dniu 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną - podlegały opodatkowaniu tylko w Niemczech.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 umowy zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) wynika, iż odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie (tu: Polsce) i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemczech), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (tu: Niemczech).

Jednakże, zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. umowy, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają (tu: Polsce), i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemczech), to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Jednocześnie należy wskazać, że art. 24 ww. umowy reguluje zasady unikania podwójnego opodatkowania. Treść art. 24 ust. 1 tejże umowy stanowi, że Niemcy przy nakładaniu podatku na osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Republice Federalnej Niemiec mogą wyłączyć do podstawy, od której takie podatki są pobierane, części dochodu, które zgodnie z postanowieniami tej konwencji mogą być opodatkowane w Polsce. Zapisy zawarte w cyt. art. 24 ust. 1 lit. a) i b) szczegółowo regulują zasady opodatkowania uzyskanego w Polsce dochodu i odliczania zapłaconego w Polsce podatku.

Wobec powyższego, odsetki od pożyczki udzielonej przez osobę fizyczną zamieszkałą w Niemczech Spółce polskiej - pod rządami umowy zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec - podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i w Niemczech, z uwzględnieniem metody unikania podwójnego opodatkowania. Na płatniku ciąży obowiązek pobrania podatku w wysokości 19% przychodu. Podatek ten może wynieść 5% przychodu, jednakże tylko pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Należy wyjaśnić, iż zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. a) umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie jednego miesiąca od daty wymiany dokumentów ratyfikacyjnych i jej postanowienia będą miały zastosowanie: w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym umowa wejdzie w życie.

Stosownie natomiast do treści art. 32 ust. 3 lit. a) ww. umowy, z chwilą wejścia w życie niniejszej umowy, Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 18 grudnia 1972 r., jak i Protokoły do niej załączone, przestaną być stosowane: w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w życie.

Wobec oświadczenia rządowego z dnia 23 listopada 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej powołanej wyżej umowy (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 91) oraz zgodnie z art. 32 ust. 2 tej umowy, weszła ona w życie w dniu 19 grudnia 2004 r.

W związku z powyższym, przepisy umowy zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2005 r. Natomiast w odniesieniu do dochodów uzyskanych do 31 grudnia 2004 r. miały zastosowanie przepisy umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Zatem, odsetki od pożyczki wypłacane z Polski do dnia 31 grudnia 2004 r. osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania w Niemczech podlegały opodatkowaniu tylko w Niemczech. Natomiast odsetki wypłacane z Polski od dnia 1 stycznia 2005 r. osobom fizycznym, które mają miejsce zamieszkania w Niemczech i przedstawiły certyfikat rezydencji podlegają opodatkowaniu w Polsce w wysokości 5%.

Biorąc pod uwagę fakt, iż z dniem 1 stycznia 2007 r. zmianie uległy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące obowiązków płatnika m.in. w zakresie podatku zryczałtowanego, niniejszą interpretację wydaje się w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2006 r. (w części dotyczącej obowiązków płatnika do dnia 31 grudnia 2006 r.) oraz stan prawny obowiązujący od dnia 1 stycznia 2007 r. (w części dotyczącej obowiązków płatnika od dnia 1 stycznia 2007 r.).

Stan prawny do dnia 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1, z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz art. 18, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Stosownie natomiast do ust. 4 tego przepisu, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklaracje według ustalonego wzoru (PIT-8A).

Stan prawny do dnia 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie natomiast do ust. 4 tego przepisu, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4 - 5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 1a cyt. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR).

Reasumując, począwszy od 2005 r. Wnioskodawca powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 5% od odsetek od pożyczki udzielonej przez udziałowca niemieckiego (osoby fizycznej) i przekazać, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. - w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według jego siedziby, przesyłając równocześnie deklaracje według ustalonego wzoru (PIT-8A). Natomiast w myśl art. 42 ust. 1a cyt. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. - w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym Wnioskodawca jako płatnik, o którym mowa w art. 41, obowiązany jest przesłać do urzędu skarbowego, również właściwego według miejsca jego siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-8AR).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek dotyczący pytania o treści: "Czy pobieranie podatku w Polsce i w Niemczech nie jest wykroczeniem przeciw umowie dwustronnej zapobiegającej podwójnemu opodatkowaniu w przypadku, jeśli Spółka jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji pożyczkodawcy..." został rozpatrzony w dniu 31 stycznia 2011 r. odrębnym pismem nr ILPB1/415-1205/10-5/AO i ILPB4/423-319/10-5/MC.

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych został w dniu 31 stycznia 2011 r. rozstrzygnięty odrębną interpretacją nr ILPB4/423-319/10-4/MC.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.