ILPB1/415-1196/14-2/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1196/14-2/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania w drodze umowy darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania w drodze umowy darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji aluminiowych.

W skład majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę wchodzi m.in. prawo ochronne do znaku towarowego (dalej: Znak towarowy) oraz Wiedza techniczna w zakresie przemysłowego wytwarzania konstrukcji aluminiowych (dalej: Wiedza techniczna). Wyszczególnione powyżej składniki majątku zostały wytworzone przez Wnioskodawcę i nie są amortyzowane dla celów podatkowych.

Wiedza techniczna wytworzona przez Wnioskodawcę jest:

1.

niejawna, czyli nie jest powszechnie znana bądź też łatwo dostępna,

2.

istotna, tj. ważna i użyteczna z punktu widzenia prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, oraz

3.

zidentyfikowana, czyli opisana w zrozumiały sposób, pozwalający zweryfikować czy spełnione są kryteria niejawności i istotności.

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę bądź umowy darowizny, w wyniku których przeniesie własność Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej na rzecz swoich dzieci (dalej: "Obdarowani"). Obdarowani będą na moment dokonania darowizny osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą. Otrzymane w darowiźnie składniki majątku będą przez nich wykorzystywane w prowadzeniu tej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest podejście Wnioskodawcy, zgodnie z którym przekazanie w drodze umowy darowizny składników majątku wykorzystywanego w prowadzanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w postaci Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie w drodze umowy darowizny składników majątku wykorzystywanego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w postaci Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f.

Wnioskodawca wskazał, iż pojęcie "darowizny" nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę na gruncie p.d.o.f. Z uwagi na powyższe, odnosząc się do powszechnie przyjętych zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie zasad wykładni należy przede wszystkim przypisać mu takie znaczenie, jakie ma ono na gruncie innej gałęzi prawa.

Na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121; dalej: "Kodek: cywilny") umowa darowizny jest typem umowy nazwanej. Zgodnie z art. 888 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ono polegać zarówno na przesunięciu z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego określonych składników majątkowych, jak również na innych formach dyspozycji majątkowych prowadzących do zmniejszenia majątku darczyńcy, a w konsekwencji do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów po stronie obdarowanego.

Z uwagi na fakt, iż w analizowanym zdarzeniu przyszłym przedmiotem darowizny będą składniki majątkowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, w celu potwierdzenia, stanowiska Wnioskodawcy należy odnieść się do właściwych przepisów regulujących zasady opodatkowani, przychodów z działalności gospodarczej. W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z treści wskazanego powyżej przepisu ustawy o p.d.o.f. wynika, iż przychód z działalności gospodarczej powstaje jedynie w wyniku zbycia o charakterze odpłatnym. W tym kontekście, Wnioskodawca chciałby wskazać, iż darowizna ze swej istoty ma charakter nieodpłatny. Zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie, m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2006 r. (sygn. IV CSK 172/06)"Świadczenie darczyńcy musi być subiektywnie i obiektywnie bezpłatne, tj. niezależne od uzyskania korzyści lub ekwiwalentu od obdarowanego. Czyniąc darowiznę, darczyńca realizuje zamiar przysporzenia obdarowanemu korzyści kosztem własnego majątku".

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca chciałby zaznaczyć, iż darowizna składników majątku służących do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę będzie mieć charakter nieodpłatnego, jednostronnego świadczenia. Należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie otrzyma z tytułu przekazania darowizny żadnych wartości pieniężnych, jak również żadnego innego ekwiwalentu. Ponadto w związku z otrzymaniem darowizny, Obdarowani nie będą zobowiązani do dokonania jakichkolwiek świadczeń na rzecz Wnioskodawcy - jako darczyńcy.

Ponadto, jakkolwiek ustawa o p.d.o.f. nie zawiera definicji przychodu, to zgodnie z aktualną i jednolitą linią orzecznictwa, jedynie przysporzenie, które ma charakter faktyczny i definitywny może stanowić przychód. Przykładowo, WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 959/13, uznał, że " (...) do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie są to jednak jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe." Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia z 13 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2849/11 "O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje co do zasady definitywny charakter tego przysporzenia w tym rozumieniu, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika". Należy zatem uznać, że w wyniku dokonania darowizny, o której mowa w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie żadne przysporzenie, które można by zakwalifikować jako przychód, z któregokolwiek ze źródeł, o których mowa w art. 10 ustawy o p.d.o.f.

Reasumując, zważywszy na fakt, iż w analizowanej sytuacji Wnioskodawca nie otrzyma żadnego przysporzenia majątkowego z tytułu dokonanej darowizny, nie uzyska tym samym przychodu.

W konsekwencji powyższego, w związku z dokonaniem darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie podlegający opodatkowaniu przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl