ILPB1/415-1157/11-3/AMN - Koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 2002 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W czerwcu 2011 r. Zainteresowany poszerzył zakres swojej działalności o usługi transportu lotniczego pasażerskiego (51.10.Z) oraz transportu lotniczego towarów (51.21.Z).

W kwietniu 2011 na podstawie umowy zawartej z E., Wnioskodawca odbył szkolenie T. w okresie od X kwietnia do X czerwca 2011 r. Odbycie tego szkolenia było warunkiem zatrudnienia Zainteresowanego, w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej (w ramach tzw. samozatrudnienia), przez E. za pośrednictwem firmy R. (lub innej firmy współpracującej z E.) na stanowisku Pilota. Zgodnie z wyżej wymienioną umową Wnioskodawca został zobowiązany do opłacenia: wynajmu symulatora w wymiarze niezbędnym do ukończenia szkolenia, wynagrodzenia dla instruktorów wraz z kosztami ich pobytu, przelotu liniami E., oraz loty szkolne, CBT, niezbędne materiały szkoleniowe, a także inne niezbędne szkolenia w celu uzyskania wpisu licencji oraz podjęcia pracy w E.

Łączna kwota obciążających Wnioskodawcę opłat za ww. szkolenie wyniosła 34.000 EUR (płatne w czterech ratach: pierwsza - 15.000 EUR, druga - 10.000 EUR, trzecia - 5.000 EUR, czwarta - 4.000 EUR). Powyższe opłaty są opłacane na podstawie faktury VAT.

Poniesione przez Wnioskodawcę koszty związane z odbyciem ww. szkolenia miały na celu osiągnięcie przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki, w kwocie 34.000 EUR, na odbycie szkolenia T. w okresie od X kwietnia do X czerwca 2011 r. Zainteresowany może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego opłaty za szkolenie T. (odbytego w okresie od X kwietnia do X czerwca 2011 r.) zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu z działalności gospodarczej.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W art. 23 ww. ustawy nie ma żadnego przepisu, który nie pozwoliłby zaliczyć ww. opłat w wysokości 34.000 EUR, do kosztów uzyskania.

O zakwalifikowaniu wydatku do kosztów decyduje z jednej strony istnienie związku przyczynowego pomiędzy przychodem (chociażby potencjalnym) a tymi kosztami, a z drugiej strony brak wyraźnego wyłączenia (w art. 23) z katalogu kosztów. W niniejszym przypadku oba warunki zostały spełnione. Istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy poniesionymi przez Wnioskodawcę opłatami, a przychodem jaki będzie osiągał z działalności gospodarczej (samozatrudnienia) z tytułu wykonywania pracy jako pilot.

Tak więc, zgodnie z wolą ustawodawcy Zainteresowany ma prawo zaliczyć ww. opłaty do kosztów uzyskania przychodu. Należy bowiem zaznaczyć, że konstrukcja kosztów określona w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oparta jest na klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wszelkie koszty, jeżeli potrafi wykazać, że zostały one poniesione w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i mają (mogą mieć) wpływ na osiągnięcie przychodu, o ile z tych kosztów nie są wyraźnie przez ustawodawcę wyłączone. W niniejszym przypadku (jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego) opłata za szkolenie została poniesiona w ramach działalności gospodarczej i ma bezpośredni wpływ na osiągnięcie przychodu. Ponadto opłata ta nie została z kosztów uzyskania przychodów wyłączona. Należy przy tym zaznaczyć, że przepisy art. 23 jako wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą być interpretowane rozszerzająco. Nie ma zatem żadnych przeszkód prawnych, aby opłata ta mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Do kosztów uzyskania przychodów można bowiem zaliczyć wydatki na szkolenia, jeżeli ich tematyka wiąże się z profilem działalności przedsiębiorcy. Zwracał na to uwagę wielokrotnie sąd administracyjny. Na przykład w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Katowicach z dnia 30 stycznia 2003 r., sygn. I SA/Ka 2491/01 stwierdzono m.in., że w sytuacji gdy istnieje związek przyczynowy między szkoleniem, a osiąganym przychodem i wydatki zostały należycie udokumentowane, to organy podatkowe nie mogą skutecznie kwestionować opłat za szkolenie jako kosztu uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Wydatki poniesione w związku z udziałem Wnioskodawcy w szkoleniu nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Do stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez Zainteresowanego w związku z odbyciem szkolenia mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

* czy takie wydatki związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,

* czy takie wydatki służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca poszerzył zakres swojej działalności o usługi transportu lotniczego pasażerskiego oraz transportu lotniczego towarów. Zainteresowany odbył szkolenie T. Odbycie tego szkolenia było warunkiem zatrudnienia Wnioskodawcy, w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej (w ramach tzw. samozatrudnienia), przez E. na stanowisku Pilota. Zgodnie z umową Zainteresowany został zobowiązany do opłacenia: wynajmu symulatora w wymiarze niezbędnym do ukończenia szkolenia, wynagrodzenia dla instruktorów wraz z kosztami ich pobytu, przelotu liniami E., oraz lotów szkolnych, CBT, niezbędnych materiałów szkoleniowych, a także innych niezbędnych szkoleń w celu uzyskania wpisu licencji oraz podjęcia pracy w E.

Wnioskodawca podał, że poniesione koszty związane z odbyciem ww. szkolenia miały na celu osiągnięcie przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z powyższych wydatków, jako uzasadnionych racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy wydatki, które pozwolą Wnioskodawcy nabyć uprawnienia, umiejętności i wiedzę niezbędną w działalności gospodarczej.

Zatem, poniesione przez Zainteresowanego wydatki związane z odbyciem szkolenia związanego z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, bowiem wydatki te pozostają w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Reasumując, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki, w kwocie 34.000 EUR, na odbycie szkolenia T. w okresie od X kwietnia do X czerwca 2011 r. Zainteresowany może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.