ILPB1/415-1157/09-4/AA - Ustalenie stawki amortyzacyjnej dla budynku mieszkalnego przeznaczonego w części na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 26 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiono zdarzenie przyszłe oraz następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 1 września 2008 r. prowadzi niepubliczną działalność oświatową - szkolne schronisko młodzieżowe w dzierżawionym obiekcie, na podstawie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych powiatu. Jest to działalność jednoosobowa rozliczana na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach ogólnych, wg skali podatkowej.

Wnioskodawczyni informuje, że od 1 września 2009 r. rozszerzyła działalność. Rozszerzenie polegało na otwarciu drugiego schroniska, również szkolnego, młodzieżowego.

Zainteresowana uzyskała stosowny wpis w ewidencji niepublicznych szkół i placówek, a także dodatkowo wpis do ewidencji działalności gospodarczej oraz wszystkie zezwolenia i pozytywne opinie stosownych służb.

Wnioskodawczyni podaje, że wszystkie Jej wątpliwości co do prawidłowego zastosowania prawa podatkowego są związane właśnie z nowym miejscem wykonywania działalności gospodarczej.

Budynek wskazany jako drugie miejsce świadczenia usług, zakwaterowania od 1 września 2009 r., jest własnością Zainteresowanej. Budowa została ukończona w 2008 r.

Z tytułu wybudowania ww. budynku Wnioskodawczyni korzystała z tzw. dużej ulgi budowlanej, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2002 r. oraz korzysta nadal na zasadzie praw nabytych, ponieważ spełniała wszystkie warunki do objęcia Jej tą ulgą.

Począwszy od rozliczenia za 2000 r. do rozliczenia za 2008 r. Zainteresowana zawsze otrzymywała (wraz z mężem) zwrot nadpłaconego podatku z tytułu dużej ulgi budowlanej. Natomiast nie korzystała z tzw. ulgi odsetkowej.

Maż Wnioskodawczyni zmarł w 2008 r. Małżonkowie mieli wspólność majątkową.

Obecnie od 1 września 2009 r. część budynku, a ściśle 49,5% całkowitej powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego (w związku z którym Zainteresowana korzystała z ulgi budowlanej) Wnioskodawczyni przeznaczyła na cele działalności gospodarczej, pozostawiając sobie pozostałe 50,5% powierzchni użytkowej na własne cele mieszkaniowe.

Charakter i konstrukcja budynku nie wymagały żadnych zmian budowlanych na potrzeby usług świadczonych przez szkolne schronisko młodzieżowe, toteż nie było zmiany dokumentacji technicznej budynku, nie zmienił się projekt budynku, ani jego pierwotne przeznaczenie, chociaż w części służącej działalności gospodarczej nie jest użytkowany zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem. Jednakże nie było potrzeby przeprowadzania żadnych robót adaptacyjno-budowlanych, ani innych, które na stałe zmieniłyby pierwotne przeznaczenie budynku.

Wnioskodawczyni zamierza amortyzować podatkowo część budynku przeznaczoną na cele użytkowe. Ustalenie wartości początkowej zamierza powierzyć biegłemu, ponieważ nie posiada potrzebnych umiejętności, ani wszystkich potrzebnych dokumentów do ustalenia kosztu wytworzenia budynku. Po ustaleniu wartości początkowej Zainteresowana wprowadzi nieruchomość do ewidencji środków trwałych i będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w części związanej z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Tutejszy Organ informuje, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego i jest odpowiedzią na pytanie Nr 4 wniosku. W przedmiocie zaistniałego stanu faktycznego (pytanie Nr 1) została wydana w dniu 15 stycznia 2010 r. odrębna interpretacja Nr ILPB1/415-1157/09-2/AA oraz w przedmiocie opisanego zdarzenia przyszłego (pytanie Nr 2 i Nr 3) została wydana w dniu 15 stycznia 2010 r. odrębna interpretacja Nr ILPB1/415-1157/09-3/AA.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ budynek został wybudowany jako mieszkalny, nie doszło do zmiany pierwotnego przeznaczenia na stałe poprzez wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych, właściwą stawką amortyzacji jest 1,5% - KŚT 110 - zgodnie z zał. 1 do aktualnie obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - budynki mieszkalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 powołanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22a ust. 1 omawianej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT), umożliwia identyfikację każdego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych elementu majątku trwałego poprzez określenie stosownego symbolu KŚT i zakwalifikowanie go do odpowiedniej pozycji "Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych" stanowiącego załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zgodnie z pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wybudowała na osobiste cele budynek mieszkalny, którego część (49,50%) całkowitej powierzchni użytkowej budynku przeznaczyła na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż właściwą stawką amortyzacyjną dla budynku mieszkalnego będzie stawka 1,5%. Jednocześnie tut. Organ informuje, iż budynki mieszkalne, zgodnie z załącznikiem Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaopatrzone są symbolem KŚT 11, a nie 110.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.