ILPB1/415-1148/12-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2012 r. (data wpływu 29 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie bez listy obecności - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie z listą obecności - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie na której wydawane będą bony - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest wielooddziałowym podmiotem gospodarczym, będącym polskim podatnikiem CIT i VAT, rozliczającym się w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie prowadzonych ksiąg handlowych. Obecnie Spółka prowadzi działalność w wielu obszarach, z których najważniejsze to:

* produkcja nadrenianu amonu, wykorzystywanego głównie w technice lotniczej, którego odbiorcami są podmioty zagraniczne,

* produkcja kruszyw drogowych, nabywanych przede wszystkim przez podmioty krajowe, z przeznaczeniem do budowy dróg i autostrad,

* działalność holdingowa,

* przetwarzanie elektroodpadów.

W ramach prowadzonej działalności spółka wykonuje ponadto zobowiązania wynikające z szeregu bardzo dużych kontraktów (m.in. dostawy kruszywa do budowy autostrady A4 czy też nadrenianu amonu do produkcji silników lotniczych). Ich realizacja wymaga współdziałania wielu komórek organizacyjnych firmy, w tym oddziałów bezpośrednio produkcyjnych, Departamentu Handlu (odpowiedzialnego zarówno za zaopatrzenie, jak również zbyt produktów), Departamentu Rachunkowości i wielu innych.

Prowadzenie działalności w tak wielu obszarach, za pomocą Oddziałów (Zakładów) usytuowanych na terenie całego województwa, często w znacznym oddaleniu od siebie - wymaga od pracodawcy prowadzenia działań zmierzających do integrowania i motywowania załogi. Powyższe spowodowało, iż organizacja spotkań integracyjnych była i jest dla Spółki kluczowym sposobem zapewnienia dobrych relacji pomiędzy poszczególnymi zespołami działającymi w ramach firmy. Integracja i motywacja pracowników jest także istotnym elementem systemu motywacji pracowników ze względu na wysoki stopień ich rotacji, co w konsekwencji ma służyć zatrzymaniu najcenniejszych pracowników w Spółce.

W chwili obecnej więc planowanie jest zorganizowanie imprezy integracyjno-motywacyjnej, w formie pikniku, zawierającej elementy zwyczajowo przyjęte dla tego typu spotkań, takie jak przyjazd gości, posiłki, wystąpienie Zarządu Spółki (podczas którego omówione zostaną wyniki Spółki, jej strategia i plany), występy artystyczne, wspólne konkursy i gry zespołowe, itp. Przy czym, ze względu na różnorodną formę organizowania tego typu imprez przez podmioty świadczące usługi w zakresie ich organizacji - rozważane jest zapewnienie uczestnikom cateringu na podstawie jednego z niżej wymienionych schematów:

W imprezie, w zależności od ostatecznej decyzji Zarządu Spółki, uczestniczyć będą bądź to sami pracownicy, bądź tez pracownicy wraz z rodzinami (przy czym w sytuacji opisanej w punkcie "c" powyżej - bony przypadające na pracowników i ich rodziny wydawane będą pracownikom).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po stronie uczestników imprez powstanie przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji - czy w zaistniałej sytuacji na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, katalog źródeł przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych wymieniony został w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: ustawa o PIT). Zgodnie z punktem 1 tego artykułu źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Jak wskazuje natomiast art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ze względu na fakt, iż powołany wyżej przepis jako przychody ze stosunku pracy wymienia szereg różnego rodzaju świadczeń, dalsze przepisy ustawy o PIT wskazują na sposób obliczania ich wartości pieniężnej. W szczególności, zgodnie z:

* art. 12 ust. 2 ustawy o PIT - wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy,

* art. 12 ust. 3 ustawy o PIT - wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

* Z powołanych wyżej przepisów art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT, znaczenie dla sprawy mają ust. 2, ust. 2a pkt 2 i ust. 2b, które stanowią, iż:

* wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania,

* jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - ich wartość pieniężną ustala się według cen zakupu,

* jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Kluczowym dla oceny, czy mamy do czynienia z przychodem opodatkowanym po stronie pracownika jest jednak art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, wskazujący kiedy (i czy w ogóle) u podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje przychód. Zgodnie z tym przepisem-przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powołane wyżej regulacje prawa materialnego winny być rozpatrywane łącznie z art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. W powyższym przepisie przesądzono o tym, że z zobowiązaniem podatkowym mamy do czynienia wtedy, gdy na podstawie regulacji zawartej w określonej ustawie podatkowej (tu w ustawie o PIT) dokonuje się konkretyzacja powinności danego podatnika do zapłacenia podatku na rzecz szeroko rozumianego państwa (Skarbu Państwa) co do trzech następujących elementów: wysokości świadczenia, terminu płatności i miejsca spełnienia świadczenia. Zobowiązanie podatkowe może powstać z mocy prawa - z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania lub z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej jego wysokość. W zależności od sposobu powstania zobowiązania i regulacji zawartej w materialnym prawie podatkowym, wysokość świadczenia może wynikać wprost z przepisów prawa, które zawierają jego konkretną kwotę, może być obliczana według określonego mechanizmu przez podatnika lub płatnika, a w przypadku braku takiego obliczenia lub popełnienia przy nim nieprawidłowości, określone w drodze decyzji przez organ podatkowy od momentu zaistnienia zdarzenia, które wywołało powstanie zobowiązania (np. w podatkach dochodowych) bądź ustalana decyzją tego organu.

Łączna analiza powołanych wyżej przepisów, na tle przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do dwóch zasadniczych wniosków.

Po pierwsze - ustawa o PIT dokonuje wyraźnego rozróżnienia pomiędzy opodatkowaniem przychodów o charakterze pieniężnym, gdzie dla wystąpienia przychodu wystarczy postawienie go do dyspozycji oraz świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, gdzie dla wystąpienia przychodu konieczne jest faktyczne otrzymanie tych świadczeń przez podatnika. Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w brzmieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, jak również w orzeczeniach sądów administracyjnych. Przykładowo w orzeczeniu WSA w Poznaniu z dnia 23 września 2011 r. sygn. akt I SA/Po 407/11 przeczytać można, iż "w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia)". Podobnie w orzeczeniu WSA w Szczecinie z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 695/11 wskazano, iż "aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika".

Po drugie - zarówno z brzmienia art. 5 Ordynacji, jak również powołanych wyżej przepisów ustawy o PIT wynika zasada, zgodnie z którą dla ustalenia wysokości podatku dochodowego od osób fizycznych niezbędne jest zakwalifikowanie osiągniętego przychodu do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w ustawie o PIT i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości. Pamiętać przy tym należy, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy. Jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Nie następuje bowiem konkretyzacja powinności zapłaty podatku, co do jego wysokości.

Analogicznie jak wyżej - jest to potwierdzone powołanymi orzeczeniami sądów administracyjnych. Przykładowo w orzeczeniu sygn. akt I SA/Po 407/11 zaznaczono, że "nie można ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział. Przepisy u.p.d.o.f. nie dają podstaw do wykonania takiego działania (...) jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami u.p.d.o.f., nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu (...) gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, to brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość (...) otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób". Podobnie w orzeczeniu I SA/Sz 695/11 stwierdzono, że "w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika lub, gdy opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika lub osoby niebędącej pracownikiem, kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik lub ta inna osoba rzeczywiście otrzymała owe świadczenie i jaka jest jego wartość".

Powyższe tezy potwierdzone zostały również w najnowszym orzecznictwie. Zgodnie z wyrokiem WSA we Wrocławiu z 19 października 2012 r. (I SA/Wr 1038/12) samo pozostawienie do dyspozycji pracowników możliwości wzięcia udziału w spotkaniu organizowanym przez pracodawcę nie jest wystarczające do stwierdzenia, że pracownik faktycznie otrzymał przychód w określonej wysokości.

Odniesienie ww. zasad przedstawionego wyżej stanu faktycznego, prowadzi zdaniem spółki do następujących wniosków.

W przypadku, kiedy bony uprawniające do skorzystania z usług gastronomicznych zostaną wydane pracownikom, z przeznaczeniem zarówno dla pracowników, jak również członków ich rodzin - przychód z tytułu ich wydania powstanie wyłącznie po stronie pracownika. Wynika to z faktu, iż to pracownik uzyskuje korzyść majątkową z uwagi na fakt zatrudnienia u konkretnego pracodawcy, nie ponosząc żadnego świadczenia ekwiwalentnego do uzyskanego świadczenia nieodpłatnego. Również członek rodziny pracownika uzyskuje takie świadczenie, z uwagi na łączący pracownika ze Spółką stosunek pracy. Zatem nie ma podstaw aby przychód ten przypisać osobie trzeciej, bowiem świadczenie przez członka rodziny otrzymywane jest tylko z uwagi na łączący pracownika i Spółkę stosunek pracy i gdyby on nie istniał, to członek rodziny nie uzyskiwałby świadczenia w postaci bonów uprawniających do skorzystania z usług gastronomicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie bez listy obecności - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie z listą obecności - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie na której wydawane będą bony - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodu został określony w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W myśl pkt 1 tego przepisu źródłami przychodu są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne". Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć zatem należy również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W przedmiotowej sprawie istnieje możliwość ustalenia uczestników imprezy oraz kosztów ponoszonych w związku z jej zorganizowaniem, co pozwala na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na pracownika uczestniczącego w imprezie.

W rozpatrywanej sprawie pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z uczestnictwem w imprezie integracyjnej, bez względu na to czy i w jakim stopniu skorzysta z posiłków czy oferowanych atrakcji. Okoliczność, że podczas imprezy integracyjnej pracownik np. nie zjadł całego dania bądź nie skorzystał z dostępnej atrakcji, nie zmienia faktu, że je otrzymał i pozostaje bez wpływu na cenę (opłatę ryczałtową) jaką zapłacił pracodawca. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) przez pracowników poszczególnych atrakcji w trakcie imprezy integracyjnej. Należy również podkreślić, iż wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określenia wartości wykorzystanych świadczeń. Stąd też, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione wartość świadczeń ustala się według cen zakupu, a nie na podstawie wykorzystanego świadczenia.

Wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego pracownika należy więc obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę pracowników zaproszonych (np. wszystkich, jeżeli impreza była przewidziana dla wszystkich pracowników) lub deklarujących chęć wzięcia udziału w imprezie, a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom w niej uczestniczącym.

Natomiast nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że w sytuacji, gdy nie będzie miał sporządzonej listy osób uczestniczących w imprezie, nie będzie możliwe przyporządkowanie kwoty świadczenia jaka przypadałby na poszczególnego uczestnika, wobec czego nie będzie możliwe naliczenie i odprowadzenie podatku dochodowego od osób fizycznych. W imprezie biorą udział określone osoby - pracownicy, stąd też należy rozumieć iż "otwarty" charakter imprezy oznacza w tym przypadku wyłącznie dobrowolny udział tych osób w ww. imprezie.

Samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnioną osobę (wzięcie udziału w zorganizowanym spotkaniu przez pracownika skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która wzięła udział w spotkaniu integracyjnym zorganizowanym przez pracodawcę. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, czy też nieprowadzenie listy obecności osób obecnych na spotkaniu o charakterze integracyjnym, nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania. Stanowisko tutejszego Organu w tej kwestii potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, w którym stwierdzono iż "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Tym samym udział w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych stanowić będzie dla pracownika nieodpłatne świadczenie, którego wartość stanowi przychód ze stosunku pracy.

Ponieważ przedmiotowe świadczenie, nie mieści się w katalogu zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie jest dochodem, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, zatem obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, a stanowiącą przychód ze stosunku pracy Wnioskodawca jako płatnik powinien doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo nadmienić należy, iż przychód w wysokości kosztów przypadających na członków rodzin pracowników, którzy wezmą udział w imprezie podlega doliczeniu do przychodu ze stosunku pracy pracownika. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący go z pracodawcą stosunek pracy nie otrzymałby on tego świadczenia.

Reasumując, po stronie uczestników imprez powstanie przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika.

Tak więc, należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że w sytuacji zorganizowania imprezy otwartej z listą obecności, gdzie wysokość opłaty za catering będzie uzależniona od liczby uczestników, którym przez imprezą wydane zostaną bony o określonej wartości, po stronie pracownika powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, a na Spółce ciążyć będzie obowiązek pobrania i odprowadzenia od tego przychodu zaliczki na podatek dochodowy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Natomiast nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że w sytuacji zorganizowania imprezy otwartej bez listy obecności, gdzie catering opłacony będzie ryczałtowo a wysokość opłaty ponoszonej jest niezależna od liczby uczestników oraz zorganizowania imprezy otwartej z listą obecności i ceną cateringu uzależnioną od liczby uczestników, którzy zapiszą się na imprezę, po stronie uczestników imprezy nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika gdyż nie będzie możliwe ustalenie w jakim zakresie i czy w ogóle uczestnik imprezy skorzystał z przygotowanych dla niego świadczeń. Jak wyjaśniono bowiem w niniejszej interpretacji dla powstania przychodu po stronie pracownika nie ma znaczenia stopień skorzystania z posiłków lub oferowanych atrakcji. Z kolei brak posiadania listy obecności jest jedynie problemem technicznym możliwym do rozwiązania ponieważ impreza organizowana będzie dla określonej grupy osób - pracowników Spółki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku wyroki sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując treści tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, podobnie jak orzeczenia prezentujące odmienne stanowisko, np.: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 2740/11 oraz II FSK 1017/10.

Zauważyć przy tym należy, że wymieniony we wniosku wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FPS 1/10 (choć dotyczący tematu opodatkowania pakietów medycznych) potwierdza stanowisko wyrażone w niniejszej interpretacji przez tutejszy Organ co do kwestii powstania przychodu u świadczeniobiorcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.