ILPB1/415-1145/12-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 29 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie pozostałej działalności rozrywkowej i rekreacyjnej polegającej na organizowaniu imprez dla dzieci m.in. urodzin dla dzieci, organizowaniu animacji dla dzieci, organizowaniu imprez z okazji Dnia Dziecka, wykonywaniu akcji promocyjnych, wynajmowaniu strojów karnawałowych dla dzieci, wynajmowaniu zabawek m.in. dmuchańców tj. dmuchanych zjeżdżalni, dmuchanych zamków, organizowaniu pikników rodzinnych na zlecenie np. przedszkola lub urzędu gminy. W celu prawidłowego wykonania ww. usług Zainteresowana kupuje: naklejki, kredki, pisaki, kolorowe notesy, bańki mydlane, płyn do baniek mydlanych, balony, medale, wstążki do medali, puchary, dyplomy, kredki do malowania buzi dzieci.

Zainteresowana kupuje również żywność np. tort, przekąski, napoje na uroczystości tj. urodziny dla dzieci, albo owoce lub inne składniki, które wykorzystuje w trakcie organizowania zabaw dla dzieci (np. w trakcie urodzin dla dzieci o tematyce kucharskiej).

Wynajmuje sale, korzysta z usług podwykonawców np. animatorów.

W celu prawidłowego wykonania usług kupuje również stroje karnawałowe, stroje postaci bajkowych, książki np. bajki, zabawki tj. samochodziki o niskiej wartości, piłki basenowe i gry planszowe, strzały, tarcze, piłki koszykowe, siatki do koszykówki, namioty, kolejki na akumulator, dmuchane zamki i zjeżdżalnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, naklejki, kredki, pisaki, kolorowe notesy, bańki mydlane, płyn do baniek mydlanych, balony, medale, wstążki do medali, puchary, dyplomy, kredki do malowania buzi dzieci, tort, przekąski, napoje na uroczystości tj. urodziny dla dzieci, albo owoce lub inne składniki, które wykorzystywane są w trakcie organizowania zabaw dla dzieci, wynajęcie sali, usługi podwykonawców animatorów należy księgować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ponieważ są to bezpośrednie koszty wytworzenia świadczonych usług (wyrobów gotowych).

Stroje karnawałowe, stroje postaci bajkowych, gry planszowe, strzały, tarcze, piłki koszykowe, siatki do koszykówki, namioty, kolejki na akumulator, dmuchane zamki i zjeżdżalnie należy księgować w kolumnie 13 kpir, są to niskocenne składniki majątkowe, które ze względu na niską wartość nie są wykazywane w ewidencji wyposażenia lub ewidencji środków trwałych, są wykorzystywane w prowadzonej działalności i nie spełniają definicji towarów (materiałów), użytej w rozporządzeniu w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zabawki np. samochodziki, piłeczki basenowe, książeczki należy księgować w zależności od przeznaczenia w kolumnie 10 jeśli np. wyżej wymienione zabawki np. samochodziki, piłeczki basenowe, czy książeczki będą przekazywane dzieciom jako np. drobny upominek lub w kol. 13 jeśli ww. przedmioty są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej i wykorzystywane są wielokrotnie (często spełniając definicję środka trwałego o niskiej wartości), ponieważ w pierwszym przypadku zabawki, książeczki stanowią bezpośredni koszt wytworzonej usługi natomiast jeśli są wykorzystywane wielokrotnie często spełniają definicję środka trwałego o niskiej wartości i należy taki zakup ująć w kolumnie 13 kpir.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przy kwalifikowaniu wydatku w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, czy spełniają one dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (...).

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określił Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

W myśl § 17 ust. 2 ww. rozporządzenia, zapisów dotyczących pozostałych wydatków dokonuje się, z zastrzeżeniem § 20 i 30, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym.

W świetle § 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia, towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Natomiast stosownie do treści § 3 pkt 1it. b) materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Materiałami pomocniczymi, w świetle postanowień § 3 pkt 1 lit. c ww. rozporządzenia są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.

Z kolei wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane (§ 3 pkt 1 lit. d) ww. rozporządzenia).

Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jak wynika z treści ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Natomiast kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów (...).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie pozostałej działalności rozrywkowej i rekreacyjnej polegającej na organizowaniu imprez dla dzieci. Wykorzystuje w tym celu m.in. naklejki, kredki, pisaki, kolorowe notesy, bańki mydlane, płyn do baniek mydlanych, balony, medale, wstążki do medali, puchary, dyplomy, kredki do malowania buzi dzieci. Kupuje również żywność np. tort, przekąski, napoje na uroczystości, owoce. Wnioskodawczyni wynajmuje również sale i korzysta z usług podwykonawców, np. animatorów.

Zainteresowana w celu prawidłowego wykonania usług kupuje również stroje karnawałowe, książki, zabawki, piłki basenowe i gry planszowe, strzały, tarcze, piłki koszykowe, siatki do koszykówki, namioty, kolejki na akumulator, dmuchane zamki i zjeżdżalnie.

W świetle powyższego należy uznać, że wykonana usługa zorganizowania uroczystości dla dzieci jest wyrobem gotowym, zaś materiały zużywane w toku świadczenia tej usługi, które stają się głównym elementem gotowego wyrobu, bądź bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości, jak np. naklejki, kredki, pisaki, kolorowe notesy, bańki mydlane, płyn do baniek mydlanych, balony, medale, wstążki do medali, puchary, dyplomy, torebki ozdobne, kredki do malowania buzi dzieci, tort, przekąski, napoje, owoce lub inne składniki, które wykorzystywane są w trakcie organizowania zabaw dla dzieci, wynajęcie sali, usługi podwykonawców animatorów zaliczane są odpowiednio do materiałów podstawowych i pomocniczych. Tym samym, należy je ująć w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów - "Zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu". Natomiast wydatki poniesione na zakup stroi karnawałowych, stroi postaci bajkowych, gier planszowych, zabawek, strzał, tarcz, piłek koszykowych, siatki do koszykówki, namiotów, kolejki na akumulator, dmuchanych zabawek i zjeżdżalni należy ująć w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jako pozostałe wydatki, gdyż nie stanowią one materiałów podstawowych. Nie można ich także uznać za materiały pomocnicze, bowiem mimo iż są one nabywane w celu wykonania usługi, to nie oddają bezpośrednio usłudze swoich właściwości.

Ponadto jak wskazano w przedmiotowym wniosku wątpliwość Wnioskodawczyni budzi, czy wydatki poniesione na zakup zabawek np. samochodzików, piłeczek basenowych, książeczek należy księgować w zależności od przeznaczenia w kolumnie 10, jeśli ww. zabawki będą przekazywane dzieciom jako drobny upominek lub w kolumnie 13 jeśli ww. przedmioty są wielokrotnie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec powyższego tut. organ mając na uwadze treść powołanych powyżej przepisów wyjaśnia, iż w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów należy zaewidencjonować zabawki - samochodziki, piłeczki basenowe, książeczki - przekazywane dzieciom jako drobny upominek, stanowiący materiał podstawowy, który wchodzi w skład świadczonej usługi.

Natomiast w kolumnie 13 ww. księgi należy ująć ww. przedmioty, które są wykorzystywane wielokrotnie w prowadzonej działalności gospodarczej jako pozostałe wydatki, gdyż nie stanowią one materiałów podstawowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji prawidłowości zajętego przez Wnioskodawczynię stanowiska tut. organ nie odniósł się do kwestii uznania przedmiotów, o których mowa we wniosku za środek trwały, albowiem zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.