ILPB1/415-114/07-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana E. L., przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2007 r. (data wpływu 2 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 2 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi budowlane w ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej. Przychody oraz koszty Wnioskodawca ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Na potrzeby prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest maszyna budowlana.

Wnioskodawca uiścił opłatę wstępną, ponosi również opłaty związane z ubezpieczeniem majątku firmy. Polisy ubezpieczeniowe Wnioskodawca płaci jednorazowo a okresy ubezpieczeniowe wynoszą 12 miesięcy i nie pokrywają się z rokiem kalendarzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłatę wstępną (tzw. czynsz inicjalny) oraz opłaty za ubezpieczenie majątku firmy Wnioskodawca może jednorazowo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia kosztu, tj. w dniu wystawienia faktury przez leasingodawcę i dacie wystawienia polisy ubezpieczeniowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. W związku z tym opłata wstępna i ubezpieczenie mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Wnioskodawca uważa, że w myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów potrąca się tylko w tym roku podatkowym, w jakim zostały poniesione. Wobec tego wstępną opłatę leasingową oraz poniesione z góry za okres 12 miesięcy opłaty za ubezpieczenie majątku firmy można ująć jednorazowo w koszty uzyskania przychodów, ale pod warunkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych w art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy.

Wnioskodawca uważa, że w myśl przepisów zawartych w art. 22 ww. ustawy, u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów podstawową okolicznością zaliczenia wydatku (innego niż zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych) do kosztów uzyskania przychodów jest dzień jego poniesienia. Za dzień poniesienia wydatku - w myśl art. 22 ust. 6b ww. ustawy - uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu.

Zdaniem Wnioskodawcy, treść art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na czynsz inicjalny (opłatę wstępną) oraz wydatków poniesionych na ubezpieczenie majątku firmy. Wydatki tego typu - mając na uwadze, iż Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów zgodnie z art. 22 ust. 4 i art. 22 ust. 6b ww. ustawy - stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie wystawienia faktury przez leasingodawcę, bądź odpowiednio w dacie wystawienia polisy przez zakład ubezpieczeniowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 23a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej"finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej"korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W myśl art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

* została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

* suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast przepis art. 23b ust. 2 ww. ustawy określa, że opłaty ustalone w umowie leasingu stanowią koszt uzyskania przychodu korzystającego jeżeli finansujący w dniu zawarcia mowy leasingu nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, przysługujących na podstawie przepisów wymienionych w tym artykule.

W związku z powyższym, jeżeli spełnione zostały wymienione warunki, korzystający ma prawo ujęcia w kosztach opłat ustalonych w umowie leasingu, w tym opłat wstępnych (czynszu inicjalnego).

W świetle postanowień art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Oznacza to, iż wydatki stanowią koszt w dacie ich poniesienia bez względu na fakt jakiego okresu dotyczą.

Od 1 stycznia 2007 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono art. 22 ust. 6b, który stanowi, że dla podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zgodnie z art. 22 ust. 4 ww. ustawy, zatem wydatki powinny być ujęte w dacie ich poniesienia, tj. dniu wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.