ILPB1/415-1124/11-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej samochodu osobowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 1 września 2011 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawnych w charakterze radcy prawnego. W 2008 r. Wnioskodawca wraz ze swoim ojcem nabyli wspólnie fabrycznie nowy samochód osobowy za kwotę 47.390,00 zł brutto. Na fakturze dokumentującej zakup jako nabywca jest wskazany ojciec Wnioskodawcy, sam Zainteresowany figuruje jako współwłaściciel pojazdu. Analogiczny status właścicielski pojazdu widnieje w wystawionym przez właściwy urząd dowodzie rejestracyjnym pojazdu, tzn. ojciec Wnioskodawcy figuruje jako właściciel, zaś Wnioskodawca jako współwłaściciel. Zainteresowany jest osobą stanu wolnego i przysługujący mu udział w przedmiotowym pojeździe nie wchodzi w skład ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Dotychczas pojazd był wykorzystywany na cele prywatne, jak również na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W związku z jej prowadzeniem Zainteresowany zamierza za zgodą współwłaściciela wprowadzić pojazd do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując jako wartość początkową, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22g ust. 3 w zw. z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% ceny nabycia pojazdu wynikającej z faktury, tj. kwotę 23.695,00 zł, a następnie od tak ustalonej wartości początkowej zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wprowadzając samochód osobowy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawca może przyjąć w opisanym stanie faktycznym jako wartość początkową tego środka trwałego, odpowiadającą jego proporcjonalnemu udziałowi w tej ruchomości, jako współwłaścicielowi, wartość równą 50% ceny nabycia pojazdu wynikającą z faktury dokumentującej jego zakup.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (powoływanej dalej jako "uopdosf") w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku, ponieważ wielkość udziałów współwłaścicieli w przedmiotowej ruchomości nie jest wprost określona w fakturze, nie wynika z dokumentów rejestracyjnych pojazdu, ale zarazem nie jest przedmiotem sporu między nimi. Na gruncie zasady wynikającej z art. 197 Kodeksu cywilnego, która wyraża domniemanie równości udziałów współwłaścicieli w rzeczy wspólnej, należy przyjąć, iż mamy do czynienia ze współwłasnością w częściach równych i że udział Wnioskodawcy odpowiada #189; całości, co przekłada się na 50% proporcję wartości środka trwałego w rozumieniu art. 22g ust. 11 uopdosf. Z kolei samą wartość środka trwałego należy ustalić odwołując się do norm zawartych w art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz 22g ust. 3 uopdosf. Pierwszy z tych przepisów mówi, iż za wartość środka trwałego należy przyjąć cenę jego nabycia, zaś drugi z nich stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania. Wniosek, iż użyty w obu tych przepisach zwrot "cena nabycia" należy w okolicznościach niniejszej sprawy interpretować jako cenę nabycia wynikającą z faktury.

Wnioskodawca, po pierwsze z literalnego ich brzmienia wywodzi, które określenie wartości danej rzeczy łączy z momentem nabycia oraz z ceną należną zbywcy. Skoro nabycie było faktem zaszłym w określonym momencie, było związane z określoną czynnością prawną, rodzącą po stronie nabywcy obowiązek uiszczenia określonej ceny, to utożsamienie nabycia z inną chwilą, np. chwilą wprowadzenia środka trwałego do ewidencji w konsekwencji ustalenie jego wartości według wartości rynkowej, np. z daty przyjęcia danej rzeczy w poczet środków trwałych byłoby sprzeczne z zakresem znaczeniowym słowa nabywać i konkretnym umiejscowieniem tej czynności na osi czasu. Po wtóre, z przepisu art. 22g ust. 8 uopdosf wyraźnie wynika, iż reguła szacowania wartości środków trwałych przy uwzględnieniu cen rynkowych nie dotyczy przypadków, w których można ustalić cenę nabycia środka trwałego lub jego części nabytej przez podatnika przed dniem założenia ewidencji. W okolicznościach niniejszej sprawy niemożliwość ustalenia ceny nabycia środka trwałego nie zachodzi, co tym samym czyni metodę szacowania wartości środka trwałego według cen rynkowych za niezasadną. Innymi słowy zastosowanie jej stanowiłoby bezpodstawne rozciągnięcie dyspozycji art. 22g ust. 8 uopdosf na sytuację w hipotezie tego przepisu nie przewidzianą. Samochód został bowiem nabyty za określoną w fakturze VAT cenę, a zatem w okolicznościach niniejszej sprawy nie ma sytuacji, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego byłoby niemożliwe, gdyż cena jego zakupu jest wartością znaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych, który jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia, określa art. 22g ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zagadnienie współwłasności normują przepisy działu IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Wspólna własność rzeczy ma miejsce wtedy, kiedy prawo własności tej samej rzeczy przysługuje więcej niż jednej osobie (art. 195 ww. ustawy). Współwłasność może być ułamkowa albo łączna (art. 196 ww. ustawy). Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe (art. 197 ww. ustawy).

Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli środek trwały został zakupiony na współwłasność i nie jest przedmiotem współwłasności małżeńskiej, to w pierwszej kolejności należy ustalić jego wartość początkową - stosując proporcję do udziału we współwłasności. Jeżeli zatem, udział we współwłasności zakupionego przez Wnioskodawcę na współwłasność z ojcem samochodu wynosi 1/2, to wartość początkową środka trwałego stanowi połowa ceny jego nabycia - rozumianej zgodnie z cytowanym art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawnych w charakterze radcy prawnego. W 2008 r. Zainteresowany wraz z ojcem nabyli fabrycznie nowy samochód osobowy. Dotychczas pojazd był wykorzystywany na cele prywatne, jak i również na potrzeby prowadzonej działalności, Wnioskodawca zamierza za zgodą współwłaściciela wprowadzić pojazd do ewidencji środków trwałych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wartość początkową składnika majątkowego - samochodu osobowego, którego jest Wnioskodawca współwłaścicielem - ustalić należy proporcjonalnie do przypadającego na Wnioskodawca udziału we współwłasności, tj. 50% ceny nabycia pojazdu wynikającą z faktury dokumentującej jego zakup.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.