ILPB1/415-1121/11-4/AG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 grudnia 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1121/11-4/AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2011 r. (data wpływu 23 września 2011 r.), uzupełnionym w dniu 15 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dochodu ze sprzedaży środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dochodu ze sprzedaży środka trwałego oraz w zakresie obliczenia niezamortyzowanej wartości środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 2 grudnia 2011 r. znak ILPB1/415-1121/11-2/AG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 grudnia 2011 r., a w dniu 15 grudnia 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 12 grudnia 20 11 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług żniwnych w rolnictwie. Działalność ta ma charakter sezonowy i polega na koszeniu zbóż kombajnem w okresie od lipca do września, w zależności od warunków pogodowych.

Dnia 4 września 2006 r. Zainteresowany nabył kombajn wyprodukowany w 2003 r., który przed zakupem używany był dłużej niż sześć miesięcy.

Kombajn zakupiono nie na firmę lecz na nazwisko Wnioskodawcy i od tego czasu Zainteresowany używał go w działalności gospodarczej. Wartość zakupu kombajnu to 205.000,- zł, z czego 100.000,- zł zwrócono Wnioskodawcy w formie dotacji. Ponieważ do 2009 r. Wnioskodawca rozliczał podatek dochodowy ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, w latach 2007-2009 ciągnik wpisany do wykazu środków trwałych ulegał amortyzacji bez zaliczania kosztów do kosztów uzyskania przychodów z racji formy rozliczenia podatku dochodowego.

Od 2010 r. Zainteresowany zaczął rozliczać podatek dochodowy na zasadach ogólnych, a zakupiony kombajn wpisał do ewidencji środków trwałych i amortyzował go sezonowo. Przyjął założone tabele - 14% amortyzacji rocznej środka trwałego z grupy KŚT 59. Jako wartość początkową Wnioskodawca przyjął wartość zakupu 205.000,- zł, jako podstawę liczenia amortyzacji przyjął wartość zakupu pomniejszoną o dotację - 105.000,- zł.

Na dzień 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca przyjął, że za okres rozliczenia się ryczałtem kombajn został zamortyzowany w części przypadającej na trzy sezony jego użytkowania i amortyzacji. Obecnie Wnioskodawca amortyzuje kombajnu w miesiącach lipiec, sierpień i wrzesień.

Ponieważ posiadany kombajn ma zbyt małą wydajność, Wnioskodawca zamierza go sprzedać i dokonać zakupu bardziej wydajnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie dochodu ze sprzedaży środka trwałego.

W jaki sposób ustalić podstawę obliczenia podatku dochodowego przy sprzedaży kombajnu, którego zakup w części był pokryty dotacją.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę obliczenia podatku dochodowego przy sprzedaży kombajnu ustala się księgując w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w rubryce nr 8 wartość sprzedaży kombajnu natomiast w rubrykach nr 13, 14 w koszty niezamortyzowaną wartość środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalności gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł.

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi,

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca do prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług żniwnych nabył kombajn. Wartość zakupu kombajnu to 205.000,- zł, z czego 100.000,- zł zwrócono Wnioskodawcy w formie dotacji. Ponieważ do 2009 r. rozliczał podatek dochodowy ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, w latach 2007-2009 ciągnik wpisany do wykazu środków trwałych ulegał amortyzacji bez zaliczania kosztów do kosztów uzyskania przychodów z racji formy rozliczenia podatku dochodowego. Od 2010 r. Zainteresowany zaczął rozliczać podatek dochodowy na zasadach ogólnych, a zakupiony kombajn wpisał do ewidencji środków trwałych i amortyzował go sezonowo. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać kombajn i zakupić nowy, ponieważ obecny ma zbyt małą wydajność.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nastąpi zbycie środka trwałego (kombajnu) wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tegoż składnika majątku należy zaliczyć do przychodu z pozarolniczej działalność gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 8 "pozostałe przychody". Obowiązek i sposób dokonywania zapisów w podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). Zgodnie z objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów kolumna 8 księgi, czyli "pozostałe przychody" jest przeznaczona do wpisywania pozostałych przychodów, np. przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku.

Natomiast kolumna 13 przeznaczona jest do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się m.in. amortyzację środków trwałych. Kolumna 14 jest przeznaczona do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13.

Odnośnie kwestii kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia środka trwałego wskazać należy, iż stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości.

Stosownie do treści ww. art. 22h ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, przy ustaleniu dochodu ze sprzedaży opisanego we wniosku kombajnu, kosztami uzyskania przychodów będą wydatki poniesione na nabycie tego kombajnu (odpowiadające wartości początkowej środka trwałego ujętej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych), pomniejszone o dokonane od jego wartości początkowej odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, iż podstawę obliczenia podatku dochodowego przy sprzedaży kombajnu ustala się księgując w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w rubryce nr 8 wartość sprzedaży kombajnu natomiast w rubrykach nr 13, 14 w koszty niezamortyzowaną wartość środka trwałego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. obliczenia niezamortyzowanej wartości środka trwałego) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 21 grudnia 2011 r. nr ILPB1/415-1121/11-5/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl