ILPB1/415-1120/12-4/AG - Określenie momentu uzyskania przychodu z tytułu refakturowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu 21 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 8 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu uzyskania przychodu z tytułu refakturowania - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu uzyskania przychodu z tytułu refakturowania.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 25 stycznia 2013 r. znak ILPB1/415-1120/12-2/AG, ILPP2/443-1173/12-2/AD, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 29 stycznia 2013 r., a w dniu 8 lutego 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 5 lutego 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo x (dalej: Wnioskodawca) zajmuje się produkcją mieszanek mineralno-bitumicznych oraz budową dróg kołowych i szynowych. Wnioskodawca w toku prowadzenia działalności gospodarczej nabywa różne usługi, m.in. usługi transportowe, montażowe, remontowe. Niekiedy koszty nabywanych usług, jeżeli służą w całości lub w części działalności innych podmiotów, są przenoszone na podmioty z nich korzystające w drodze tzw. refakturowania.

Wnioskodawca kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Wnioskodawca ma zawarte umowy z podmiotami, na których rzecz refakturowane są usługi. Umowy upoważniają Wnioskodawcę do wystawienia faktur obejmujących należność za tę część usług, które zostały wykonane na rzecz tych podmiotów (refaktur). W umowach określających warunki współpracy pomiędzy Wnioskodawcą i innymi podmiotami, zawarto uzgodnienie stron w zakresie daty wykonania usługi, tzn. strony uznają datę wystawienia refaktury za datę wykonania usługi podlegającej refakturowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie powstaje przychód podatkowy w przypadku refakturowania usług transportowych, usług montażowych oraz usług remontowych.

Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwym przepisem w odniesieniu do daty powstania przychodów należnych z tytułu wystawianych refaktur jest art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

W przypadku refakturowania mamy do czynienia z wykonaniem przez refakturującego usługi innej, niż usługa, której refakturowanie dotyczy. Z uwagi na fakt, iż podmiot refakturujący jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu opłat pomiędzy podmiotami faktycznie świadczącymi usługi, a rzeczywistym ich odbiorcą, przychód należny z tytułu refakturowania usług transportowych, usług montażowych oraz usług remontowych, powinien być wykazany w dacie wystawienia refaktury.

Własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż refakturowanie należy do czynności, które nie zostały zdefiniowane w prawie podatkowym. Jednak przyjęta praktyka jak i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. refaktur.

Refakturowanie polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący, na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy.

Refakturowanie usług nastąpić może pod tymi jednak warunkami, że strony łączy umowa określająca sprzedaż o charakterze zasadniczym, zaś refakturowanie jest jedynie sprzedażą uboczną służącą realizacji zawartej umowy, odbiorca faktury jest równocześnie odbiorcą refakturowanych usług oraz pomiędzy odbiorcą a wystawcą refaktury istnieje umowa, z której wynika, że taka usługa jest przedmiotem świadczenia i odrębnego fakturowania. Przyjęty sposób rozliczenia powinien wynikać z zawartej umowy.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Powyższy przepis stanowi generalną zasadę określającą moment powstania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1 h i 1i cytowanej ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1e ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 14 ust. 1h powolanej ustawy).

W przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty (art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustalenie momentu uzyskania przychodu uzależnione jest tym samym od rodzaju świadczonych usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przypadku refakturowania mamy do czynienia z wykonaniem przez refakturującego usługi innej, niż usługa, której refakturowanie dotyczy, gdyż podmiot refakturujący jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu opłat pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługi, a rzeczywistym ich odbiorcą.

Jeżeli zatem w umowie strony ustaliły, że refakturowane usługi są rozliczane w okresach rozliczeniowych to przychód z tytułu refakturowania usług powstanie w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (zgodnie z art. 14 ust. 1e ww. ustawy). Natomiast jeżeli umowa (ani treść refaktury) takich okresów nie określa, to za dzień powstania przychodu z refaktur należy przyjąć dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawiania faktury albo uregulowania należności (art. 14 ust. 1c cyt. ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na produkcji mieszanek mineralno-bitumicznych oraz budowie dróg kołowych i szynowych. Wnioskodawca w toku działalności nabywa różne usługi (usługi transportowe, montażowe, remontowe), a niekiedy koszty nabywanych usług są przenoszone na podmioty z nich korzystające w drodze tzw. refakturowania. Zainteresowany posiada zawarte umowy z podmiotami, na których rzecz usługi są refakturowane, gdzie umowy te upoważniają go do wystawienia faktur obejmujących należność za tę część usług, które zostały wykonane na rzecz tych podmiotów (refaktur). W umowach określających warunki współpracy pomiędzy Wnioskodawcą i innymi podmiotami, zawarto uzgodnienie stron w zakresie daty wykonania usługi, tzn. strony uznają datę wystawienia refaktury za datę wykonania usługi podlegającej refakturowaniu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż w przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, w sytuacji, gdy w umowie strony nie ustaliły, że refakturowane usługi są rozliczane w okresach rozliczeniowych za datę powstania przychodu należy uznać dzień wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia refaktury albo uregulowania należności, jeżeli uregulowanie należności nastąpi wcześniej niż dzień wystawienia refaktury (art. 14 ust. 1c ww. ustawy).

Zatem, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedmiotowej sprawie przychód podatkowy w przypadku refakturowania usług transportowych, usług montażowych oraz usług remontowych powstaje w dniu wystawienia przez Zainteresowanego refaktur z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług, wniosek został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.