ILPB1/415-1116/09-2/AG - Wykazywanie kosztów uzyskania przychodów wg księgi jako wspólnych dla obydwu źródeł przychodów bez kosztów ryczałtowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - adwokat - prowadzi własną kancelarię adwokacką. Osiągane przychody oraz koszty prowadzenia kancelarii opodatkowuje w księdze przychodów i rozchodów. Niezależnie od przychodów z tytułu prowadzenia kancelarii osiąga przychody z tytułu obrony z urzędu na zlecenie sądu, sprawy te musi przyjąć. Na kwotę przysługującego wynagrodzenia wystawiana jest faktura VAT na sąd, który w momencie wypłaty potrąca zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przychody osiągnięte z tytułu obrony z urzędu nie są ujmowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, gdyż są one ujęte w informacji podatkowej PIT-11 (jako przychody z działalności wykonywanej osobiście) przesłanej przez sąd po zakończeniu roku kalendarzowego.

Sporządzając zeznanie roczne PIT-36 Wnioskodawca wykazuje przychody z dwóch źródeł, tj. działalności gospodarczej oraz z czynności wykonywanych osobiście, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z prowadzeniem kancelarii Wnioskodawca ponosi koszty, tj. opłata za telefon, czynsz najmu za lokal, usługi księgowe, amortyzacja środków trwałych, energia elektryczna, materiały biurowe, paliwo i inne konieczne do uzyskania, zabezpieczenia źródła przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów dla czynności wykonywanych osobiście wynoszą 20% przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy adwokat powinien w zeznaniu rocznym wykazywać koszty uzyskania przychodów wg księgi jako wspólne dla obydwu źródeł przychodów bez kosztów ryczałtowych, na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza kosztów z podatkowej księgi przychodów i rozchodów może wykazywać, że ze względu na ich rodzaj wiążą się one zarówno z przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z przychodami uzyskanymi z działalności wykonywanej osobiście. Organy podatkowe mogą postawić zarzut, że Wnioskodawca w zeznaniu rocznym zawyża koszty uzyskania przychodów, tj. uwzględnia koszty prowadzenia kancelarii w pełnej wysokości oraz koszty ryczałtowe.

Koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej wykazywane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dotyczą kancelarii i są nierozerwalnie związane z tym źródłem przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym, koszty utrzymania i funkcjonowania kancelarii są niezależne od czynności wykonywanych osobiście, na podstawie art. 13 pkt 6 ww. ustawy. Koszty te mają charakter kosztów stałych i zapewniają, że działalność może być wykonywana w sposób ciągły i zorganizowany. Wysokość tych kosztów nie jest w żaden sposób uzależniona od przychodów z tytułu świadczenia usług adwokackich z urzędu. Z kolei świadczenie z urzędu na zlecenie sądu pomocy prawnej nie stanowi pozarolniczej działalności gospodarczej. Adwokat, który wykonuje zawód w kancelarii adwokackiej świadczy osobiście pomoc prawną z urzędu w okręgu sądu rejonowego, w którym wyznaczył swoją siedzibę zawodową. Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 4 cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów wynoszą 20%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłami przychodów są m.in.:

W myśl art. 13 pkt ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 22 ust. 1 cyt. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Natomiast koszty uzyskania przychodów z działalności wykonywanej osobiście określa art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, w myśl którego koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Stosownie do treści art. 22 ust. 10 powołanej ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Zainteresowany jest adwokatem prowadzącym własną kancelarię adwokacką. Ponadto uzyskuje przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście, pełniąc funkcję obrońcy z urzędu.

Kwestią do rozstrzygnięcia jest sposób rozliczenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu tych dwóch źródeł przychodów. Wnioskodawca uważa, iż koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej wykazywane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dotyczą kancelarii i są nierozerwalnie związane z tym źródłem przychodów, a koszty utrzymania i funkcjonowania kancelarii są niezależne od czynności wykonywanych osobiście

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty uzyskania przychodu są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, kosztami uzyskania przychodów ze źródła "pozarolnicza działalność gospodarcza" są wydatki dotyczące prowadzenia kancelarii, wynikające z prawidłowo prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów, natomiast w przypadku przychodów osiąganych ze źródła "działalność wykonywana osobiście" koszty uzyskania przychodów wynoszą - zgodnie z ww. art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - 20% uzyskanego przychodu. Koszty uzyskania przychodów z tych dwóch źródeł winny być wykazywane w zeznaniu rocznym oddzielnie.

Należy jednak zaznaczyć, iż w przypadku, gdyby w siedzibie kancelarii prowadzone były czynności związane ze świadczeniem usług adwokackich z urzędu (tj. opodatkowanych w ramach źródła "działalność wykonywana osobiście"), to koszty funkcjonalnie związane z tymi czynnościami nie mogłyby - w myśl ogólnej zasady określonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ze źródła "pozarolnicza działalność gospodarcza".

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.