ILPB1/415-1115/14-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2014 r. (data wpływu 2 października 2014 r.), uzupełnionym w dniu 15 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe.

W dniu 2 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 5 grudnia 2014 r. znak ILPB1/415-1115/14-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 grudnia 2014 r., wniosek uzupełniono w dniu 15 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Sąd Najwyższy (sygn. akt II PZP 1/14) orzekł, że: "Zapewnienie pracownikowi-kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie ciężarowym nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.), co powoduje, że pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu na warunkach i w wysokości określonych w § 9 ust. 1-3 tego rozporządzenia albo na korzystniejszych warunkach i wysokości, określonych w umowie o pracę, układzie zbiorowym pracy lub innych przepisach prawa pracy". "W przypadku niezapewnienia bezpłatnego noclegu, pracownikowi przysługuje zwrot jego kosztów (który może nastąpić na podstawie rachunku) albo w przypadku gdy pracownik nie poniósł kosztów. Prawo nakłada na pracodawcę obowiązek wypłaty pracownikowi ryczałtu na pokrycie kosztów noclegu w razie nie przedłożenia rachunku hotelowego za nocleg. W przypadku nie przedstawienia rachunku za hotel kierowcy przysługuje więc co najmniej ryczałt w wysokości 25% limitu ustalonego w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 k.p., z czym nie pozostaje w sprzeczności możliwości "zaoszczędzenia" przez kierowcę wydatków i zwiększenia w ten sposób dochodu uzyskiwanego z tytułu zatrudnienia. Wysokość ryczałtu została określona w zależności od państwa, w którym to odbywa kierowca nocleg #8722; rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. § 16 oraz załącznik.

Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 art. 8 pkt 8, dopuszcza rozwiązanie: "Jeżeli kierowca dokona takiego wyboru, dzienne okresy odpoczynku i skrócone tygodniowe okresy odpoczynku poza bazą można wykorzystać w pojeździe, o ile posiada on odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy i pojazd znajduje się na postoju".

Wnioskodawca oświadczył, że Spółka:

* zakupiła i dała do dyspozycji kierowcy samochód ciężarowy z kabiną sypialnianą dla 2 osób (wyposażenie w 2 leżanki, lampki nocne, ogrzewanie stacjonarne, kotarę oddzielającą cześć sypialnianą od dziennej),

* w regulaminie Pracy zapisano, iż wszystkie pauzy należy odbywać na wyznaczonych parkingach strzeżonych, wyposażonych w zaplecze socjalne (prysznic, toaleta, mała gastronomia itp.),

* każdy kierowca otrzymuje firmową kartę płatniczą do regulowania transakcji związanych z podróżą służbową,

* kierowca ma wypłacone diety przeznaczone na pokrycie kosztów wyżywienia i na drobne wydatki z przeznaczeniem między innymi na utrzymanie osobistej higieny związanej z noclegiem (ręcznik, pościel, mydło itp.).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Sąd Najwyższy (sygn. akt II PZP 1/14) orzekł, że pracownikowi-kierowcy samochodu ciężarowego przysługuje zwrot kosztów noclegu na warunkach i wysokości określonych w paragrafie 9 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 r. z późn. zm.), w przypadku gdy pracodawca nie zapewni odpowiedniego miejsca do spania (kabina pojazdu).

Spółka nalicza i wypłaca przysługujący ryczałt za nocleg dla pracowników-kierowców samochodów ciężarowych w wysokości 25% limitu ustalonego w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 k.p. Wysokość ryczałtu została określona w zależności od państwa, w którym to kierowca-pracownik odbywa nocleg #8722; rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki społecznej z dnia 29 stycznia 2013 § 16 oraz załącznik.

Wśród zatrudnionych pracowników Spółki są również kierowcy samochodów ciężarowych. Zgodnie z wydanym orzeczeniem SN Spółka nalicza i wypłaca przysługujące ryczałty pracownikom odbywającym podróż służbową poza granicami kraju. Ryczałty za nocleg są wypłacane przelewem bankowym na konto pracownika-kierowcy. Spółka nie nalicza podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ uważa, iż na ów ryczałt przysługuje zwolnienie od naliczania podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jakie jest stanowisko urzędu skarbowego co do opodatkowania ryczałtu za nocleg wtedy gdy, kierowca w ogóle nie poniósł żadnych kosztów, a sąd nakazał go naliczać. Czy w takim przypadku ryczał naliczony, a nieponiesiony przez kierowcę należy opodatkować.

2. Czy należy naliczyć i odprowadzić do urzędu skarbowego, podatek od osób fizycznych od uzyskanego ryczałtu przez kierowcę samochodu ciężarowego, który odbywa nocleg w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym i nie poniósł w tym przypadku żadnego kosztu, a wypłacany jest ryczałt przez to, że nakazał to Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 czerwca 2014 r.

Pytania wynikają z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, od naliczonego #8722; zgodnie z wydaną uchwała z dnia 12 czerwca 2014 r. sygn. akt II PZP 1/14 #8722; ryczałtu na pokrycie kosztów noclegu dla kierowców odbywających podróż służbową nie należy naliczać podatku od osób fizycznych. Spółka #8722; opierając się na art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) #8722; jest zdania, że ryczałt za nocleg kierowców podlega zwolnieniu. Pracownik-kierowca wykonuje na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Własne stanowisko Wnioskodawcy wynika z uzupełnieniu wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy określone zostały źródła przychodów, wśród których wymienia się między innymi: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Przepis art. 12 ust. 1 tej ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zatem ustawodawca ograniczył wysokość zwolnienia od podatku wyłącznie do diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, określonych w przepisach ustaw bądź wydanym przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej rozporządzeniu z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

W myśl § 2 ww. rozporządzenia w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Zgodnie z § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

Natomiast stosownie do § 16 ust. 2 w razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu.

Na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pracownikowi, z tytułu odbytej podróży służbowej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, przysługują diety oraz zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należności te korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ww. ustawy jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nalicza i wypłaca pracownikom-kierowcom samochodów ciężarowych odbywającym podróż służbową poza granicami kraju przysługujący ryczałt za nocleg w wysokości 25% ustalonego w przepisach limitu. Wysokość ryczałtu została określona w zależności od państwa, w którym to kierowca-pracownik odbywa nocleg. Samochód ciężarowy przekazany przez Wnioskodawcę do dyspozycji pracownika-kierowcy posiada kabinę sypialnianą dla 2 osób (wyposażenie w 2 leżanki, lampki nocne, ogrzewanie stacjonarne, kotarę oddzielającą cześć sypialnianą od dziennej). Wszystkie pauzy pracownik-kierowca obowiązany jest odbywać na wyznaczonych parkingach strzeżonych, wyposażonych w zaplecze socjalne (prysznic, toaleta, mała gastronomia itp.). Kierowca, otrzymuje firmową kartę płatniczą do regulowania transakcji związanych z podróżą służbową oraz ma wypłacone diety przeznaczone na pokrycie kosztów wyżywienia i na drobne wydatki z przeznaczeniem między innymi na utrzymanie osobistej higieny związanej z noclegiem (ręcznik, pościel, mydło itp.).

Wobec powyższego stwierdzić należy, że ryczałty za noclegi za czas podróży służbowej, także odbytej pojazdem wyposażonym w miejsce do spania, wypłacane przez Wnioskodawcę pracownikom, są wolne od podatku dochodowego do wysokości określonej w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany naliczać i odprowadzać do urzędu skarbowego podatku od osób fizycznych od ww. ryczałtów wypłaconych pracownikom-kierowcom samochodu ciężarowego, którzy odbywając nocleg w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym i nie ponoszą w związku z tym żadnego kosztu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.