ILPB1/415-1107/11-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu hurtowym oraz detalicznym paliwami płynnymi. Zamiarem Wnioskodawcy jest rozwiązanie umowy Franczyzy zawartej z jednym z koncernów paliwowych. Umowa franczyzy przewiduje, że w przypadku wypowiedzenia umowy przed terminem pięciu lat od jej zawarcia Franczyzobiorca jest zobowiązany zapłacić odstępne wyliczone jako% procent poniesionych nakładów przez Franczyzodawcę na wyposażenie stacji paliw Franczyzobiorcy. Należy zaznaczyć, że część nakładów na stację paliw zostanie zatrzymana przez Franczyzobiorcę.

Wnioskodawca zamierza rozwiązać umowę, ponieważ znalazł inny koncern oferujący dostawę paliw po cenach niższych przynajmniej o kilka groszy na litrze paliwa, ponadto opłaty franczyzowe w nowej umowie także są zdecydowanie niższe. Takie rozwiązanie pozwoli znacznie zwiększyć rentowność stacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odstępne stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesiono w celu osiągnięcia przychodów lub zachowana albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Aby podatnik mógł określony wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać związek tego wydatku nie tylko z prowadzoną działalnością, ale przede wszystkim to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ no wielkość osiągniętego w roku podatkowym przychodu, bądź zachowania źródła przychodów. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczaniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów lub utrzymanie źródła tych przychodów. Z przedstawionego we wniosku stanu zdarzenia przyszłego wynika, że odstępne zostanie zapłacone Franczyzodawcy aby rozwiązać umowę i zawrzeć nową umowę, korzystniejszą dla podatnika, która pozwoli zwiększyć dochody ze stacji.

Odstępne z tytułu zerwania umowy nie zostało wymienione w katalogu art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego, mając na względzie treść art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności zapis stanowiący, iż do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć należy również koszty poniesione "w celu (...) zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (...)" należy uznać, iż będąca przedmiotem zapytania kwota odstępnego może stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ jej uiszczenie było niezbędne dla zwiększenia przychodów firmy.

Tak więc, zapłacone przez firmę odstępne z tytułu odstąpienia od umowy franszyzy, wypełnia dyspozycję ustawową "kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów" i może zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.