ILPB1/415-11/07-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2007 r. (data wpływu 19 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportu międzynarodowego. W ww. działalności niezbędne są samochody ciężarowe, które zostały nabyte w ramach umów leasingowych.

W grudniu 2006 r. Wnioskodawca z firmą leasingową zawarł umowę i w tym samym miesiącu wpłacił opłatę wstępną. Przedmiot leasingu został odebrany w styczniu 2007 r. Fakturę zaksięgowano w grudniu 2006 r.

Drugą umowę leasingową podatnik zawarł w 2007 r. i również poniósł wstępną opłatę z chwilą jej zawarcia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem wnioskodawcy wstępna opłata leasingowa poniesiona w 2006 r. winna być uznana za koszt uzyskania przychodu w roku 2007. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. koszty uzyskania przychodu mogą być potracone w następnym roku, jeżeli odnoszą się do przychodu roku następnego. Przedmiot leasingu odebrano w 2007 r., a zatem przychody uzyskane zostaną w roku 2007.

Ponadto wnioskodawca uważa, iż cała wstępna opłata leasingowa winna stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie odbioru przedmiotu umowy.

Ustosunkowując się do drugiego stanu faktycznego tj. poniesienia wstępnej opłaty leasingowej w 2007 r. Wnioskodawca uważa, że wydatek należy zaklasyfikować jako koszt bezpośredni, podlegający księgowaniu do kosztów uzyskania przychodu w całości w momencie poniesienia, czyli w dacie zapłaty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 23b ust. 1. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Na podstawie art. 23f ust. 1 ww. ustawy do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 23b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Jeśli podatnik zawarł umowę leasingu spełniającą warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a finansujący nie korzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 23b ust. 2 tejże ustawy, wówczas odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów dokonuje finansujący a korzystający ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów obciążające go opłaty wynikające z umowy leasingu, a więc również wstępną opłatę leasingową.

Jednocześnie powołany przepis art. 23b ust. 1 nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty. Zatem rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w treści obowiązującej do 31 grudnia 2006 r., koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Ustęp 5 ww. artykułu stanowi, iż u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe, w tym wypadku są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione.

W świetle powołanego art. 22 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów należy pogrupować na koszty, które w sposób bezpośredni przypisać można do określonego przychodu uzyskanego przez podatnika. Koszty te podlegają uwzględnieniu w tym roku podatkowym, w którym wzmiankowany przychód został lub zostanie przez podatnika uzyskany, oraz na koszty pośrednie, których nie można bezpośrednio i funkcjonalnie przypisać do określonego przychodu uzyskiwanego przez tego podatnika. W takim przypadku koszty powinny być zaliczone do roku, w którym zostały faktycznie poniesione.

Wstępna opłata leasingowa (czynsz inicjalny) jest na ogół uiszczana jednorazowo przy podpisywaniu umowy leasingu, przed wydaniem przedmiotu leasingu. Opłata wstępna ma charakter opłaty samoistnej nie przypisanej do poszczególnych rat leasingowych. Poniesienie opłaty wstępnej jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy leasingu.

Wstępnej opłaty leasingowej poniesionej przed otrzymaniem samochodu będącej przedmiotem leasingu, nie przypisanej do poszczególnych rat leasingowych, nie można bezpośrednio i funkcjonalnie powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika. Zatem korzystający powinien zaliczyć wstępną opłatę leasingową poniesioną w 2006 r. do kosztów podatkowych w dacie faktycznego poniesienia, czyli w 2006 r. Zastosowanie będą miały przepisy obowiązujące do dnia 31 grudnia 2006 r.

Ustosunkowując się do drugiego stanu faktycznego tj. poniesienia wstępnej opłaty leasingowej w 2007 r. należy wskazać, iż zgodnie z treścią art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.) koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Stosownie do treści art. 22 ust. 5d ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle ww. przepisów uzasadnionym jest, by koszty pośrednie, do których można zaliczyć m.in. wstępną opłatę leasingową (czynsz inicjalny), dotyczącą ściśle określonego czasu trwania umowy leasingu zawartej na czas oznaczony, podatnik rozliczał proporcjonalnie do długości trwania tej umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, 64-100 Leszno, ul. Dekana 6