ILPB1/415-109/11-2/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 kwietnia 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-109/11-2/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2011 r. (data wpływu 28 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z użytkowaniem przez pracownika samochodów służbowych do celów prywatnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z użytkowaniem przez pracownika samochodów służbowych do celów prywatnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się transportem paczek i przesyłek w Polsce. Dla celów swojej działalności wykorzystuje się służbowe samochody osobowe, z których korzystają specjaliści ds. sprzedaży oraz kadra kierownicza wyższego i niższego szczebla. Wszystkie samochody służbowe oznaczone są znakami firmowymi Spółki. Wskazane osoby korzystają z samochodów służbowych według ściśle określonych przez Spółkę zasad. Zgodnie z nimi samochód służbowy przyznawany jest co do zasady wyłącznie w celach służbowych, przy czym przez cel służbowy rozumie się jako wykorzystanie samochodu służbowego wyłącznie do wykonywania zadań wynikających ze stosunku pracy oraz z zakresu obowiązków pracownika. Co do zasady nie przewiduje się korzystania przez pracowników z samochodów służbowych w celach prywatnych. W przypadku gdy dojdzie do takiej sytuacji, wówczas Spółka zamierza doliczyć do przychodu Pracownika w danym miesiącu wartość wynikającą z użytku prywatnego. Poza tym pracownik będzie również zobowiązany do pokrycia kosztów eksploatacji samochodu służbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych postąpi prawidłowo doliczając pracownikowi przychód z tytułu użytku prywatnego samochodu służbowego, jeżeli taki użytek wystąpi.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń (...), a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Spółka pragnie podkreślić, iż zgodnie z przyjętymi zasadami samochód służbowy powinien być wykorzystywany w celach służbowych.

Jeżeli wystąpi użytek prywatny samochód służbowych, będzie on zdaniem Spółki stanowić przychód pracownika z tytułu stosunku pracy.

Spółka jako pracodawca zobowiązana będzie wiec, zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychody ze stosunku pracy.

Podsumowując, zdaniem Spółki z treści wskazanych przepisów jasno wynika, iż zobowiązana jest do obliczania i pobierania podatku z tytułu użytku prywatnego samochodów służbowych przez jej pracowników (o ile taki użytek wystąpi). Zdaniem Spółki jedynie użytek prywatny stanowić będzie podstawę do określenia pracownikowi dodatkowego przychodu do opodatkowania w przeciwieństwie do użytku służbowego, który nie stanowi świadczenia na rzecz pracownika.

W związku z powyższym w przypadku ewentualnego wystąpienia użytku prywatnego Spółka zobowiązana będzie do oszacowania konkretnemu pracownikowi przychodu z tytułu użytku prywatnego oraz do obliczenia i pobrania podatku z tego tytułu.

Ponadto Spółka pragnie nadmienić, iż zgodnie z brzmieniem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zamierza dokonywać kalkulacji dodatkowego przychodu pracowników z tytułu prywatnego (jedynie wówczas, jeżeli taki użytek faktycznie wystąpi) na poziomie rynkowym - zgodnie z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku wystąpienia użytku prywatnego Spółka kalkulując wartość dodatkowego przychodu pracownika w oparciu o zasady rynkowe uwzględniać będzie między innymi ilość przejechanych przez danego pracownika kilometrów samochodem służbowym w celach prywatnych w danym miesiącu oraz inne istotne czynniki wpływające na poziom rynkowej wartości świadczenia, takie jak wartość użytkowanego samochodu z dnia jego nabycia, pojemność silnika użytkowanego samochodu, wiek samochodu.

Ponadto, zgodnie z regulaminem, Spółka wykluczyła także możliwość ponoszenia przez nią jakichkolwiek kosztów związanych z użytkiem prywatnym (w przypadku gdyby wystąpił). Pracownik zobowiązany będzie wówczas do pokrycia z własnych środków kosztu zakupu paliwa oraz innych kosztów (np. mycie, parking, płyny eksploatacyjne).

Powyższe pozwala zatem na uznanie, iż wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika w postaci użytku prywatnego (o ile wystąpi) powinna zostać uwzględniona przez Spółkę jako dodatkowy przychód pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1.

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2.

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3.

jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4.

w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W przedstawionym stanie przyszłym, Spółka wskazała, iż dla celów swojej działalności wykorzystuje się służbowe samochody osobowe, z których korzystają określeni pracownicy, co do zasady wyłącznie w celach służbowych. Jak to określa Wnioskująca "co do zasady" nie przewiduje się korzystania przez pracowników z samochodów służbowych w celach prywatnych. W przypadku gdy dojdzie do takiej sytuacji, wówczas Spółka zamierza doliczyć do przychodu Pracownika w danym miesiącu wartość wynikającą z użytku prywatnego. Poza tym pracownik będzie również zobowiązany do pokrycia z własnych środków kosztów eksploatacji samochodu służbowego (paliwo, opłaty za parking itp). Powyższe oznacza, iż Spółka dopuszcza możliwość wykorzystywania samochodów na cele prywatne przez pracowników, a wówczas pragnie uznać, iż takie wykorzystanie przez pracownika samochodu służbowego odbywać się będzie w ramach stosunku pracy.

Stosownie do art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 77#178; ww. ustawy pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników, nie objętych zakładowym układem zbiorowym pracy ani ponadzakładowym układem zbiorowym pracy odpowiadającym wymaganiom określonym w § 3, ustala warunki wynagradzania za pracę w regulaminie wynagradzania. Zgodnie z § 2 tego uregulowania, w regulaminie wynagradzania, o którym mowa w § 1, pracodawca może ustalić także inne świadczenia związane z pracą i zasady ich przyznawania.

Niemniej jednak jak wynika z cytowanego powyżej art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z pracy jest nie tylko wynagrodzenie lecz również inne uzyskiwane korzyści.

Pomimo zatem, że regulamin pracy czy też zawarta umowa nie przewidują, iż pracownik ma możliwość wykorzystywania samochodu służbowego na cele prywatne, to w sytuacji gdy pracownik jednak będzie wykorzystywał taki samochód na swoje prywatne cele, wówczas dojdzie u niego do powstania przychodów z tytułu nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W związku z powyższym, wartość nieodpłatnego świadczenia, wynikającego z użytkowania samochodu służbowego a cele prywatne, pracodawca dodaje do innych przychodów pracownika pochodzących ze stosunku pracy i od łącznej kwoty pobiera miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Reasumując, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa, jeżeli w spółce wystąpi wykorzystywanie samochodów służbowych przez pracowników na cele prywatne, będzie to stanowiło nieodpłatne świadczenie w ramach stosunku pracy. U pracowników wówczas powstaną przychody z tytułu nieodpłatnego świadczenia, które winny być dodane do innych przychodów pracownika pochodzących ze stosunku pracy i od łącznej kwoty Spółka jako płatnik winna pobrać miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl