ILPB1/415-1086/14-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży ciągnika wykorzystywanego w działalności rolniczej - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży ciągnika wykorzystywanego w działalności rolniczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym zajmujące się hodowlą bydła rzeźnego oraz produkcją zbóż. Jednocześnie podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych rozliczaną wg podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przedmiot pozarolniczej działalności gospodarczej to autohandel oraz wynajem lawet i przyczep. W zakresie podatku od towarów i usług w obu działalnościach tj. rolniczej oraz pozarolniczej podatnik uzyskał status podatnika VAT czynnego.

W 2007 r. podatnik nabył ciągnik rolniczy, który do miesiąca lipca 2014 wykorzystywał wyłącznie do działalności rolniczej, ciągnik ten nigdy nie był wykorzystywany do działalności pozarolniczej. Ze względu na zaliczenie zakupu ciągnika w ewidencji VAT środków trwałych na deklaracji VAT-7, został on równocześnie przyjęty do ewidencji środków trwałych, stawkę amortyzacji określono jako zero procent, przez co przez cały okres eksploatacji amortyzacja nie była uwzględniana w kosztach uzyskania przychodu działalności pozarolniczej. W lipcu 2014 r. nastąpiła sprzedaż ciągnika rolniczego za cenę rynkową, która jest o wiele niższa od ceny zakupu z roku 2007.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Do jakiego źródła przychodów zaliczyć sprzedaż ciągnika rolniczego, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i amortyzowany był stawką zero procent oraz nigdy nie był wykorzystywany do działalności pozarolniczej. Czy sprzedaż ta powinna być wykazana zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ust. 2 pkt 1 jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdzie kosztem uzyskania przychodu byłaby wartość zakupu ciągnika pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych. Czy może sprzedaż ta nie jest zaliczana do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i powinna być przyporządkowana do art. 10 ust. 1 pkt 8d jako odpłatne zbycie innych rzeczy i w związku z upływem pół roku, licząc od miesiąca, w którym nastąpiło nabycie nie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy fakt wpisania ciągnika rolniczego do ewidencji środków trwałych przy braku jego rzeczywistego wykorzystania na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz braku zaliczania odpisów amortyzacyjnych w koszty uzyskania przychodu skutkuje zaliczeniem składnika majątku jako wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1, a tym samym przesądza o zaliczeniu jego sprzedaży do źródeł przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ciągnika rolniczego zakupionego wyłącznie na cele rolnicze oraz wykorzystywanego wyłącznie dla celów rolniczych, pomimo formalnego wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, powinna być zaliczona do art. 10 ust. 1 pkt 8d jako odpłatne zbycie innych rzeczy i w związku z upływem pół roku, licząc od miesiąca, w którym nastąpiło nabycie nie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, sam fakt ujęcia ciągnika rolniczego w ewidencji środków trwałych nie przesądza o tym, że był on wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Ciągnik ten od początku przeznaczony był do wykorzystywania w działalności rolniczej, dlatego stawkę amortyzacyjną ustalono w wysokości zero procent, a tym samym nie ujmowano odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

#8722; licząc od dnia nabycia.

Zauważyć przy tym należy, że ustawodawca precyzuje wyraźnie, co dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w ww. art. 2 ust. 2 powołanej ustawy ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności. Przychody te, mimo że uzyskiwane są przez osoby prowadzące działalność rolnicza, pochodzą jednakże z innych źródeł niż ta działalność i w związku z tym podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, według zasad określonych w ustawie. Działalności rolniczej nie stanowią m.in. przychody uzyskane ze sprzedaży rzeczowych składników majątku (ruchomych i nieruchomych) wykorzystywanych dla celów prowadzenia działalności rolniczej. Dlatego też, przychody uzyskane z ich sprzedaży będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Jak stanowi art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast dochodem, w myśl art. 24 ust. 6 powołanej ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

#8722; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednym z warunków zaliczenia przez podatnika składnika majątku do środków trwałych jest zatem wykorzystywanie go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z tym składniki majątkowe niespełniające ww. kryteriów, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są kwalifikowane do kategorii środków trwałych.

Z informacji przestawionych we wniosku wynika, że w 2007 r. podatnik nabył ciągnik rolniczy, który do lipca 2014 r. wykorzystywał wyłącznie do działalności rolniczej, ciągnik ten nigdy nie był wykorzystywany do działalności pozarolniczej. Ze względu na zaliczenie zakupu ciągnika w ewidencji VAT środków trwałych na deklaracji VAT-7, został on równocześnie przyjęty do ewidencji środków trwałych, stawkę amortyzacji określono jako 0%, w związku z czym przez cały okres eksploatacji amortyzacja nie była uwzględniana w kosztach uzyskania przychodu działalności pozarolniczej. W lipcu 2014 r. nastąpiła sprzedaż ciągnika rolniczego.

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest składnik majątku, który nie był wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, to sprzedaż ta nie ma związku z tą działalnością. W takiej sytuacji osiągniętego ze sprzedaży ciągnika przychodu nie można zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, tj. do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia należy stwierdzić, że odpłatne zbycie rzeczy (ciągnika wykorzystywanego przez Wnioskodawcę tylko w działalności rolniczej), dokonane po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, nie stanowi źródła przychodu w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co w konsekwencji oznacza, że dochód uzyskany z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano na prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.