ILPB1/415-1072/09-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wojskowego Biura Emerytalnego, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu 6 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń socjalnych w postaci częściowego zwrotu emerytom i rencistom wojskowym oraz ich członkom gospodarstwa domowego kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń socjalnych w postaci częściowego zwrotu emerytom i rencistom wojskowym oraz ich członkom gospodarstwa domowego kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wojskowe Biuro Emerytalne, na podstawie art. 27 ust. 11 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 z późn. zm.) nalicza fundusz socjalny dla emerytów i rencistów wojskowych.

Zasady funkcjonowania ww. funduszu zostały określone w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 czerwca 2009 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi (Dz. U. z 2009 r. Nr 107, poz. 890).

Zgodnie z par. 5 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia świadczeniobiorca może korzystać z częściowego zwrotu kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest opodatkowanie częściowego zwrotu kosztów pobytu i leczenia świadczeniobiorcy albo członków gospodarstwa domowego ryczałtowym podatkiem dochodowym w wysokości 10% należności.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenia otrzymywane przez emerytów i rencistów opodatkowane są zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 10% należności.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Obrony narodowej w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi, świadczeniobiorcą jest osoba pobierająca emeryturę wojskową, wojskową rentę inwalidzką albo wojskową rentę rodzinną.

Zgodnie z § 3 ww. rozporządzenia członkiem gospodarstwa domowego jest:

Świadczenie socjalne w postaci częściowego zwrotu kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wysokości 10% należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 z późn. zm.) żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje z budżetu państwa, na zasadach określonych w ustawie, zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności do służby, a członkom ich rodzin - w razie śmierci żywiciela.

Stosownie do treści art. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy, w ramach zaopatrzenia emerytalnego przysługują na zasadach określonych w ustawie:

W myśl art. 27 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin, osobom pobierającym emeryturę, rentę inwalidzką lub rentę rodzinną przysługuje prawo do świadczeń socjalnych. Organem właściwym w sprawach tworzenia funduszu socjalnego oraz przyznawania świadczeń socjalnych jest wojskowy organ emerytalny.

Stosownie do treści art. 27 ust. 11 ww. ustawy, Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 24 czerwca 2009 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi (Dz. U. z 2009 r. Nr 107, poz. 890) świadczeniobiorca może korzystać z następujących świadczeń socjalnych:

W rozumieniu § 2 pkt 2 powyższego rozporządzenia, określenie świadczeniobiorca oznacza osobę pobierającą emeryturę wojskową, wojskową rentę inwalidzką albo wojskową rentę rodzinną. Natomiast § 7 powołanego rozporządzenia stanowi, iż świadczenia socjalne przyznaje, na wniosek świadczeniobiorcy, wojskowy organ emerytalny w ramach posiadanych środków na ten cel.

Pomimo, iż - zgodnie z cytowanymi przepisami - świadczenia socjalne przyznaje wojskowy organ emerytalny, które nie jest w znaczeniu ścisłym byłym zakładem pracy, to niewątpliwie istnieje związek otrzymanego świadczenia z faktem, że emeryt, rencista był uprzednio żołnierzem zawodowym, a więc otrzymane świadczenie nastąpiło w związku z łączącym go z poprzednim zakładem pracy stosunkiem służbowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10% należności.

Z analizy treści cytowanego wyżej art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż świadczenia otrzymywane przez emerytów i rencistów mają szeroki zakres i nie odnoszą się wyłącznie do świadczeń, jakie emeryci i renciści otrzymują od swoich byłych pracodawców. Dotyczą one bowiem wszystkich świadczeń otrzymywanych w związku z uprzednio łączącym emeryta i rencistę stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracą nakładczą i spółdzielczym stosunkiem pracy. Zastosowanie ww. przepisu nie jest zatem uzależnione od tego, czy udzielającym świadczenie jest podmiot będący byłym zakładem pracy świadczeniobiorcy, czy też inny podmiot. Ważne jest jedynie, aby beneficjentem świadczenia była osoba, która posiada status emeryta lub rencisty oraz, aby udzielone tym osobom świadczenie wynikało z uprzednio łączącego ich stosunku służbowego, czy stosunku pracy (stosunków pokrewnych).

Obowiązek pobrania podatku ciąży na płatnikach na mocy art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu, płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W myśl art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT- 8AR).

Biorąc powyższe pod uwagę, wypłata świadczeń socjalnych dla osób pobierających emeryturę wojskową lub wojskową rentę inwalidzką oraz członków ich rodzin winna być opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym - w wysokości 10% należności, którego obowiązek poboru oraz wystawienia deklaracji PIT-8AR ciąży na Wnioskodawcy.

Reasumując, prawidłowe jest opodatkowanie zwrotu kosztów pobytu i leczenia świadczeniobiorcy albo członków gospodarstwa domowego zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 10% należności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.