ILPB1/415-1069/14-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 18 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem (na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej) jednego piętra w budynku W (...) położonego w L., w którym znajduje się sześć lokali (pokoi) wraz z łazienkami, przeznaczonych do wynajmu. Obecnie tylko jeden lokal jest wynajmowany z możliwością 1-miesięcznego wypowiedzenia, a pozostałe pokoje nie są zajmowane z powodu braku chętnych najemców.

Od 2012 r. do czerwca 2014 r., Wnioskodawca wynajmował wymienione wyżej pokoje jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (najem prywatny) i rozliczał się z tego tytułu według skali podatkowej (na zasadach ogólnych). Poza budynkiem W (...), na tych samych zasadach Wnioskodawca wynajmował także 4 spośród 6 pokoi znajdujących się w budynku przy ul.a. w L., który to najem definitywnie zakończył i którego nie zamierza kontynuować.

Najem pokoi w budynku przy ul.a. w L. odbywał się sporadycznie, na jeden lub dwa noclegi. Miało to miejsce tylko wtedy, kiedy Wnioskodawca przebywał w Polsce, albowiem około sześciu miesięcy w roku przebywa w Niemczech. Celem najmu była chęć zwrócenia kosztów, jakie Wnioskodawca ponosi z tytułu utrzymania nieruchomości. Nie osiągał i nie osiąga z tego tytułu żadnych zysków.

W wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej u Wnioskodawcy przez pracowników urzędu skarbowego w Sulęcinie stwierdzono, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność wypełnia znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, której to działalności Wnioskodawca nie zgłosił w odpowiednich organach.

Wnioskodawca nie zgodził się z ustaleniami organów kontrolujących i w obszernych zastrzeżeniach do protokołu, opierając się na szeregu interpretacji podatkowych wydawanych w podobnych sytuacjach wskazał, że zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło dochodu, w związku z czym nie ma obowiązku prowadzenia go w ramach działalności gospodarczej. Organ kontrolujący podtrzymał jednak swoje stanowisko.

W obawie przed wszczęciem postępowania podatkowego i konsekwencjami z tym związanymi, Wnioskodawca zastosował się do zaleceń organów kontrolujących i z dniem 24 czerwca 2014 r. założył działalność gospodarczą, oznaczoną kodem 55.20.Z (przeważająca działalność gospodarcza) i 55.20.Z oraz 55.90.Z (wykonywana działalność gospodarcza) do czasu uzyskania w tej kwestii jednoznacznego stanowiska ministra finansów. Jednocześnie całkowicie zaprzestał najmu w budynku o numerze 29, który zamierza sprzedać.

Z uwagi na to, że tylko jeden z pokoi był w tym okresie wynajmowany i otrzymywana z tego tytułu kwota w wysokości 550,00 zł stanowiła jedyny dochód Wnioskodawcy, z dniem 1 września 2014 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą z powodu jej nieopłacalności. Konieczność comiesięcznego opłacania składek ZUS oznacza bowiem dla Wnioskodawcy wyższe koszty aniżeli dochody, które uzyskuje on nie zawsze i w niskich kwotach i które jedynie pokrywają koszty utrzymania budynku, nie przynosząc Wnioskodawcy zysków.

W związku z tym, że Wnioskodawca zastosował się do zaleceń pokontrolnych organów kontrolujących, wnosi On o interpretację podatkową dotyczącą stanu przyszłego, tj. możliwości wynajmowania 6 pokoi w ramach tzw. "najmu prywatnego" po zlikwidowaniu działalności gospodarczej. Konieczność prowadzenia działalności gospodarczej spowoduje, że Wnioskodawca będzie zmuszony całkowicie zaprzestać wynajmowania lokali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zlikwidować działalność gospodarczą, w ramach której wynajmuje lokale i rozpocząć tzw. "prywatny" najem sześciu lokali znajdujących się w budynku W (...) w L., opodatkowując go w zależności od wyboru Wnioskodawcy na zasadach ogólnych lub ryczałtem.

Zdaniem Wnioskodawcy, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów uzyskiwanych z najmu ustawodawca pozostawił podatnikowi, a zatem nie istnieją w prawie podatkowym przeszkody, aby zlikwidował on działalność gospodarczą i przychody uzyskiwane z najmu rozliczał w ramach tzw. "najmu prywatnego", tj. na zasadach ogólnych lub opodatkowując je zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W ocenie Wnioskodawcy taką możliwość ma podatnik bez względu na ilość wynajmowanych lokali oraz wysokość osiągniętych przychodów, a tym bardziej w konkretnej sytuacji Wnioskodawcy, który lokale wynajmuje sporadycznie i na okres przejściowy i który osiąga z tego tytułu bardzo niskie dochody.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony przez niego stan faktyczny oraz przepisy prawa podatkowego dają możliwość zakończenia w dowolnym czasie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu lokali, co spowoduje, iż przychody z tego tytułu uzyskiwane stanowić będą źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowane w zależności od wyboru Wnioskodawcy na zasadach ogólnych lub ryczałtem (przy spełnieniu wymogów dotyczących terminu złożenia oświadczenia o wyborze tej ostatniej formy opodatkowania).

Wnioskodawca wskazuje, że gdyby nawet istniało kryterium decydujące o konieczności prowadzenia działalności gospodarczej takie jak "szeroka skala", czy "szeroki zakres najmu" (o których mowa w niektórych interpretacjach podatkowych dotyczących najmu), to wynajmowanie przez Wnioskodawcę 6 pokoi w jednym budynku z całą pewnością nie jest tego rodzaju "szerokim najmem". Wnioskodawca odwołuje się w tym miejscu do wielu interpretacji, w których uznano za dopuszczalny najem prywatny w przypadku wynajmowania kilkunastu nawet mieszkań, nie mówiąc już o kilku pojedynczych lokalach (pokojach).

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w żadnej innej dziedzinie. Jako że Wnioskodawca ma także obywatelstwo niemieckie i na terenie Niemiec przebywa przez około sześć miesięcy w roku, tam odprowadza składki zdrowotne i wyłącznie tam korzysta ze świadczeń zdrowotnych. Konieczność opłacania w Polsce składek ZUS tylko dlatego, że Wnioskodawca posiada budynek z pustymi lokalami przeznaczonymi na najem i jest gotów w razie potrzeby pokoje te wynajmować na dłuższy lub krótszy okres, byłaby dla Wnioskodawcy niezrozumiała i krzywdząca. Ma to miejsce tym bardziej, że przepisy prawa podatkowego dają podatnikowi możliwość wyboru zasad prowadzenia działalności jeśli chodzi o najem, nie nakazując zakładania działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Ponadto analizowany przepis zawiera przesłankę negatywną - uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, ze najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy od przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Z informacji przedstawionych we wniosku, że Wnioskodawca jest właścicielem na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej jednego piętra w budynku. Lokale wynajmowane były sporadycznie poza pozarolniczą działalnością gospodarczą. W wyniku kontroli podatkowej, Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie najmu. Jednakże w związku z niską rentownością tej działalności Wnioskodawca zamierza zaprzestać prowadzenia działalności w zakresie najmu. Zainteresowany nie jest pewien, czy po zlikwidowaniu działalności może nadal wynajmować pokoje wraz z łazienkami w ramach tzw. najmu prywatnego.

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia stwierdzić należy, że przychody uzyskane z tytułu umowy najmu pokoi, mogą zostać zaliczone do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. wyżej art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w wysokości 8,5%.

Należy również wyjaśnić, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przy czym zgodnie z treścią art. 9 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis sprawy jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ ustali, że wykonywany przez Wnioskodawcę najem - wbrew twierdzeniom zawartym w złożonym wniosku - wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.