ILPB1/415-106/11-4/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 27 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 16 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 7 marca 2011 r. nr ILPB1/415-106/11-2/AO wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 marca 2011 r., natomiast w dniu 16 marca 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 14 marca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Działalność Kancelarii prowadzona jest w należącym do Wnioskodawcy budynku składającym się z trzech kondygnacji (piwnica, parter i piętro - każda z kondygnacji o tej samej powierzchni użytkowej). Na potrzeby Kancelarii używane są: piwnica - jako archiwum dokumentów i piętro - jako biura. Budynek został oddany do użytkowania ok. 30 lat temu, jego stan techniczny jest dobry, jednak w najbliższym czasie Zainteresowany planuje dokonać wymiany pokrycia dachowego (dachówki ceramicznej), co być może wymagać też będzie wymiany części konstrukcji dachu. Wymiana jest niezbędna ze względu na fakt, że obecne pokrycie nie spełnia swoich zadań - dach przecieka, a dachówki są popękane i kruszeją. Budynek w części przeznaczonej na potrzeby Kancelarii jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż prowadzi działalność gospodarczą jako Kancelaria. Działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych (forma prowadzonej ewidencji - KPiR), podatek płaci na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawo budowlane definiuje pojęcie remontu w sposób następujący: "remoncie" - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym". Stąd stanowisko Wnioskodawcy, wywodzące się z owej definicji (ponieważ zamiarem Zainteresowanego jest wykonanie prac budowlanych polegających na wymianie w istniejącym obiekcie dachówki oraz ewentualnie elementów konstrukcji dachu), że planowane przez Niego prace budowlane będą spełniać definicję remontu zawartą w przepisach prawa budowlanego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1c nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych.

W ocenie Zainteresowanego, planowana wymiana pokrycia dachu i ewentualna konieczna wymiana części konstrukcji nośnej dachu - jeśli okaże się konieczna (możliwe bowiem, że konstrukcja okaże się uszkodzona, albo w stanie, który mógłby powodować zagrożenie budowlane) nie prowadzi do ulepszenia środka trwałego, bowiem nie będzie miała miejsca przebudowa, rozbudowa czy też adaptacja obiektu. Oczywistym jest, że ze względu na rozwój technologiczny zastosowana nowa dachówka nie będzie taką samą jak obecnie - lecz jej funkcja i przeznaczenie będzie dokładnie takie samo. Stąd, zdaniem Wnioskodawcy, będzie to klasyczny remont, a więc prawidłowe będzie zaliczenie wydatków z nim związanych do kosztów okresów, w których zostaną poniesione.

Co do kwestii proporcjonalnego rozliczenia wydatków w stosunku do zajmowanej na potrzeby Kancelarii powierzchni - jest ona, zdaniem Wnioskodawcy, również prawidłowa ze względu właśnie na to, że na potrzeby działalności zajmowane jest 2/3 budynku - dach jest częścią "wspólną" a więc proporcjonalne rozliczenia ma właśnie w tym swoje uzasadnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe ulegają ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3 - 9 i 11 - 15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Zainteresowany zamierza dokonać wymiany pokrycia dachowego w należącym do Niego budynku, którego 2/3 jest przeznaczone na potrzeby prowadzanej przez Niego działalności gospodarczej i wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Wymiana jest niezbędna ze względu na fakt, że obecne pokrycie nie spełnia swoich zadań - dach przecieka, a dachówki są popękane i kruszeją. Zdaniem Wnioskodawcy, planowane przez Niego prace budowlane będą spełniać definicję remontu zawartą w przepisach prawa budowlanego.

Skoro więc Zainteresowany w przedmiotowym budynku wykona prace budowlane stanowiące remont, to zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki te w części przypadającej na powierzchnię budynku zajmowaną przez Niego na cele działalności gospodarczej, tj. 2/3 mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, planowane wydatki związane z wymianą pokrycia dachowego Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do bieżących kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do powierzchni budynku zajmowanej na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej w stosunku do całkowitej powierzchni tego budynku, tj. 2/3 poniesionych wydatków, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.