ILPB1/415-1051/14-2/IM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 2 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1051/14-2/IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie doradztwa i konsultacji projektów budowlanych (branża energetyczna - budowa nowych elektrowni węglowych, modernizacje starych elektrowni węglowych). Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ze względu na brak podobnych projektów w Polsce, pracę znalazł w RPA. Praca, której się podjął jest ściśle związana z jego kwalifikacjami i wykonywana w siedzibie kontrahenta, tj. w miejscu budowanej elektrowni w RPA. W związku z wieloletnim doświadczeniem w tym zakresie, podpisał kontrakt na 2 lata (od kwietnia 2012 r. do grudnia 2013 r.) na nadzór i konsultacje wykonywanych prac budowlanych przy budowie elektrowni. Ze względu na to, iż prace budowlane nie zostały zakończone, w lutym 2014 r. Wnioskodawca podpisał kolejny kontrakt dotyczący tego samego zakresu prac. W związku z ogromną odległością od miejsca zamieszkania i braku możliwości dojazdu, zmuszony był wynająć miejsce do zamieszkania na terenie RPA, na czas wykonywania prac zapisanych w kontrakcie. Umowa najmu domu trwa od lipca 2012 do chwili obecnej. Podstawą comiesięcznej zapłaty za wynajem nieruchomości jest faktura z biura nieruchomości, które jest pośrednikiem wynajmu, a pozostałe koszty (media: prąd i woda) z odpowiedniego Urzędu Miasta. W wynajmowanej nieruchomości, w ramach prowadzonej działalności, korzystając z własnego sprzętu, Wnioskodawca może również wykonywać zlecenia dla innych podmiotów gospodarczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszt najmu domu oraz opłaty za media mogą, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zostać zaliczone jako koszty uzyskania przychodów z działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów, koszt najmu nieruchomości w miejscu wykonywania pracy (RPA) jest ściśle powiązany z prowadzoną działalnością (kontrakty terminowe na usługi doradcze, nadzorcze i konsultacje projektów budowlanych) i jest bezpośrednio związany z osiąganiem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów. Odległość od miejsca zamieszkania (Konin) jest zbyt duża, aby można było ją pokonywać codziennie, dlatego konieczne było wynajęcie miejsca do zamieszkania na czas trwania kontraktu na terenie RPA, co umożliwi wykonywanie pracy i obowiązków związanych z realizacją postanowień kontraktowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągniecie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wskazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie doradztwa i konsultacji projektów budowlanych (branża energetyczna - budowa nowych elektrowni węglowych, modernizacje starych elektrowni węglowych). Wnioskodawca znalazł pracę w RPA, która jest ściśle związana z jego kwalifikacjami i wykonywana w siedzibie kontrahenta, tj. w miejscu budowanej elektrowni w RPA. W związku z ogromną odległością od miejsca zamieszkania i braku możliwości dojazdu, zmuszony był wynająć miejsce do zamieszkania na terenie RPA, na czas wykonywania prac zapisanych w kontrakcie. W wynajmowanej nieruchomości, w ramach prowadzonej działalności, korzystając z własnego sprzętu, może również wykonywać zlecenia dla innych podmiotów gospodarczych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem domu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Skoro zatem wydatki z tytułu najmu (czynsz i opłaty za media) są ponoszone w celu prawidłowego wykonywania czynności podejmowanych w ramach działalności gospodarczej, a przy tym są racjonalne i uzasadnione, o ile będą prawidłowo udokumentowane, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl