ILPB1/415-1051/09-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu 1 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem Zakładu. w dniu 31 marca 2000 r. Zainteresowany zawarł umowę ramową podnajmu na podstawie, której stał się podnajemcą kilkunastu stoisk w sklepach X. Uzupełnieniem umowy ramowej stały się odrębne porozumienia odnoszące się do każdego ze stoisk, zawarte na warunkach umowy ramowej. Zgodnie z zapisem umowy ramowej, została ona zawarta na okres 3 lat liczony zarówno w przypadku umowy ramowej, jak i każdego porozumienia od dnia ich zawarcia, z tym zastrzeżeniem, że jeżeli strony na 3 miesiące przed końcem okresu trwania umowy nie postanowią inaczej, umowę poczytuje się jako zawartą na kolejne 3 lata. Umowa przewidywała możliwość odstąpienia od porozumienia dotyczącego określonego stoiska przez każdą ze stron i praktycznie w każdej sytuacji, gdy strona uzna to za uzasadnione. Uprawnienie to zostało jednak ograniczone do możliwości odstąpienia wyłącznie od jednego porozumienia w miesiącu.

W umowie ramowej przewidziano również dodatkową możliwość odstąpienia od porozumienia przez wynajmującego w przypadku nieprzestrzegania przez podnajemcę warunków umowy ramowej.

W dniu 13 czerwca 2006 r. wynajmujący sporządził oświadczenie o odstąpieniu od porozumień z końcem czerwca 2006 r. powołując się na nieprzestrzeganie przez Wnioskodawcę godzin otwarcia stoisk.

Z uwagi na inną interpretację treści umowy ramowej dotyczącej możliwości odstąpienia jednorazowo od wszystkich porozumień Zainteresowany nie opuścił użytkowanych przez siebie stoisk, płacąc za nie nadal czynsz w dotychczasowej wysokości wynikającej z porozumień powiększonej o podatek VAT.

Wynajmujący wpłacane przez Zainteresowanego kwoty przyjmował, lecz nie wystawiał faktur za wykorzystywanie powierzchni sklepowej. Niespełnienie żądania opuszczenia stoisk skłoniło wynajmującego do wystąpienia w dniu 26 lutego 2007 r. z powództwem przeciwko Wnioskodawcy o eksmisję.

Wyrokiem z dnia 20 września 2007 r. Sąd Okręgowy uznał racje wynajmującego i zobowiązał Zainteresowanego do opuszczenia, opróżnienia i wydania powodowi stoisk we wskazanych sklepach. Stoiska te Wnioskodawca opuszcza systematycznie do chwili obecnej, częściowo w wyniku prowadzonej egzekucji komorniczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przypadku uznania, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czy wpłacane przez Wnioskodawcę co miesiąc kwoty odpowiadające wysokości czynszu określonego w uprzednio obowiązującej umowie powiększonej o wysokość podatku VAT, będą w całości stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania zapłaty za bezumowne korzystanie za odszkodowanie nie podlegające podatkowi VAT, kwoty te wydatkowane w związku z korzystaniem ze stoisk handlowych, a więc w celu uzyskania przychodu, są w całości kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na przeszkodzie takiemu twierdzeniu nie stoi nawet uznanie takiego świadczenia za odszkodowanie w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, ponieważ odszkodowania tego rodzaju nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że pomimo iż umowa podnajmu została rozwiązana Wnioskodawca nadal opłacał czynsz w dotychczasowej wysokości powiększonej o podatek VAT. Kwoty te wydatkowane były w związku z korzystaniem ze stoisk handlowych, a więc w celu uzyskania przychodu.

Katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje wykluczenia z kosztów uzyskania przychodów opłat za bezumowne korzystanie z nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż dokonane przez Wnioskodawcę opłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, gdyż zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto w przypadku uznania, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wpłacane co miesiąc kwoty odpowiadające wysokości czynszu określonego w uprzednio obowiązującej umowie będą w całości stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej ustawy o podatku od towarów i usług rozstrzygnięto w dniu 18 grudnia 2009 r. interpretacją indywidualną nr ILPP1/443-1204/09-3/KG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.