ILPB1/415-1047/13-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 17 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów:

* w części dotyczącej skutków podatkowych zakupu usług cateringowych oraz usług gastronomicznych z przeznaczeniem na potrzeby szkoleń wewnętrznych, konferencji i spotkań projektowych - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej skutków podatkowych zakupu usług cateringowych oraz usług gastronomicznych z przeznaczeniem na potrzeby imprezy integracyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zakupu usług cateringowych oraz usług gastronomicznych z przeznaczeniem na potrzeby szkoleń wewnętrznych, konferencji i spotkań projektowych oraz na potrzeby imprezy integracyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem (edycyjną, pozostałą), działalność w zakresie sprzętu komputerowego oraz działalność związaną z informatyką, bazami i przetwarzaniem danych. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy przede wszystkim koncentruje się na wykonywaniu specjalistycznych usług informatycznych dla podmiotu będącego jego jedynym udziałowcem. Wnioskodawca posiada dobrą pozycję w branży komputerowej, opinię rzetelnego podmiotu gospodarczego oraz dobrego partnera biznesowego. Wykonanie usług świadczonych przez Wnioskodawcę w każdym przypadku wymaga współpracy i ścisłego współdziałania jego pracowników z osobami współpracującymi (tekst jedn.: osobami niebędącymi jego pracownikami). Usługi te polegają na realizacji różnorodnych koncepcji informatycznych, w ramach których Wnioskodawca przy udziale swoich pracowników oraz pozostałych osób współpracujących, tworzy przede wszystkim ściśle określone moduły oprogramowania. Osoby współpracujące wykonują na rzecz Wnioskodawcy różne usługi z branży IT oraz dzieła w rozumieniu prawa autorskiego (programy komputerowe wraz z dokumentacją techniczną) na podstawie umów cywilno-prawnych, w ramach których: piszą programy komputerowe (na podstawie specyfikacji funkcjonalno-technicznych), tworzą aplikacje komputerowe wykorzystywane w ramach jego działalności, testują i usuwają błędy oprogramowania, wdrażają oprogramowanie, w tym dokonują jego konfiguracji, integracji i dostosowania do preferencji, tworzą dokumentacje techniczne dotyczące oprogramowania oraz realizują pozostałe zadania programistyczne związane z przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Osoby współdziałające posiadają status przedsiębiorców, samodzielnie występują w obrocie gospodarczym, prowadzą własne działalności rynkowe i wykonują swoje usługi w siedzibie Wnioskodawcy lub poza nią. Wnioskodawca udostępnia im również odpłatnie (za określonym wynagrodzeniem) miejsca we własnych pomieszczeniach biurowych, wyposażenie, sprzęt komputerowy oraz pozostałe narzędzia i materiały niezbędne do realizacji umów. Osoby współpracujące przenoszą na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów i ich elementów składowych na ściśle określonych (w treści umów) polach eksploatacji. Pozycja gospodarcza Wnioskodawcy, oprócz wysokiej jakości wykonywanych usług i realizowanych projektów informatycznych, zbudowana jest również za pomocą dobrych relacji ze swoimi pracownikami oraz osobami współpracującymi. Wnioskodawca, w celu utrzymania się na rynku usług IT, szczególnie dba o rozwój zawodowy swoich pracowników, oferuje dobre warunki współdziałania z osobami współpracującymi oraz zmuszony jest również (ze względu na podobne, standardowe czynności podmiotów konkurencyjnych), prowadzić różne działania mające na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z firmą oraz pomiędzy sobą.

W roku 2012 r. Wnioskodawca przeprowadził dla swoich pracowników oraz osób współpracujących, cykl merytoryczno-zawodowych szkoleń firmowych wewnętrznych, konferencji oraz spotkań projektowych związanych z wykonywaniem powstających kolejnych modułów oprogramowania, jak również zorganizował dla pracowników i osób współpracujących imprezę integracyjną. Przedmiot wszystkich szkoleń wewnętrznych, konferencji i spotkań projektowych stanowiło podniesienie wiedzy, kwalifikacji i umiejętności zawodowych pracowników oraz osób współpracujących, wykonujących zamówione moduły oprogramowania, prowadzenie warsztatów w zakresie wymiany doświadczeń oraz podejmowanie konkretnych działań zmierzających do rozwiązania bieżących problemów występujących przy wykonywaniu usług i tworzeniu poszczególnych projektów. Impreza integracyjna dla pracowników oraz osób współpracujących miała na celu zintegrowanie pracowników z firmą Wnioskodawcy oraz pomiędzy sobą, jak również wywarcie pozytywnego wpływu na osoby współpracujące realizujące poszczególne projekty. Jej celem była również poprawa atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych, jak również poprawę zasad współpracy i komunikacji z osobami współpracującymi. Nie było to zwykłe spotkanie polegające na prostej konsumpcji. Opisywane spotkanie utrwaliło oraz dostosowało do siebie zachowania współpracujących ze sobą ludzi w grupach oraz niewątpliwie pozytywnie wpłynęło na funkcjonowanie poszczególnych zespołów pracowniczych. Na potrzeby powyżej opisanych zdarzeń gospodarczych, dla swoich pracowników oraz osób z nią współpracujących, Wnioskodawca dokonał nabycia: usług cateringowych na potrzeby szkoleń wewnętrznych, organizowanych konferencji i spotkań projektowych oraz przeprowadzonej imprezy integracyjnej, oraz usług gastronomicznych wyłącznie na potrzeby szkoleń wewnętrznych oraz spotkań projektowych. Powyżej opisane działania Wnioskodawcy nie kreowały jego dobrego wizerunku, czy pozytywnych relacji z kontrahentami, a były one jedynie przejawem zwykłego, powszechnego postępowania, stanowiącego jeden z elementów występowania Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy i pracodawcy w branży usług IT. Standardem w tym segmencie rynkowym jest bowiem oferowanie dobrych warunków pracy oraz korzystnych zasad współpracy, zawieranych z wysoko wykwalifikowanymi specjalistami (programistami, inżynierami, projektantami etc.). Celem opisanych wydatków nie było stworzenie profesjonalnego wizerunku Wnioskodawcy. Wszystkie nabywane usługi zostały skonsumowane w siedzibie Wnioskodawcy. Opisane transakcje zakupów usług zostały sfinansowane z jego środków obrotowych oraz udokumentowane stosownymi fakturami VAT. Wszystkie nabyte towary lub usługi zostały zużyte przez pracowników w trakcie szkoleń, konferencji i spotkań, a Wnioskodawca dokonując opisanych wydatków kierował się zasadą racjonalizacji i minimalizacji kosztów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że poniesionych w roku 2012 wydatków na nabycie usług cateringowych oraz usług gastronomicznych z przeznaczeniem na potrzeby szkoleń wewnętrznych, konferencji i spotkań projektowych oraz przeprowadzonej imprezy integracyjnej, Wnioskodawca nie ma obowiązku doliczyć do przychodów ze stosunku pracy i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość zakupionych usług cateringowych oraz usług gastronomicznych dla pracowników, przeznaczonych na potrzeby szkoleń wewnętrznych, konferencji oraz spotkań projektowych związanych z tworzeniem modułów oprogramowania i realizacją projektów oraz przeprowadzonej imprezy integracyjnej, stanowi koszt świadczeń związanych z wykonywaną pracą, które nie maja charakteru osobistego, a Wnioskodawca jako pracodawca, płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, nie ma obowiązku doliczenia ich do wynagrodzenia pracowników, opodatkowania podatkiem dochodowym oraz wykazania w informacji rocznej PIT-11.

Zgodnie z zapisami art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. Nr 51, poz. 307, ost. zm. Dz. U. z 2012 r. poz. 1540), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródłem przychodów jest między innymi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura i renta (art. 10 ust. 1 pdf).

Stosownie do art. 11 ust. 1 pdf przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika (por. wyrok WSA z 23 września 2011 r., I SA/Po 407/11).

Na podstawie art. 12 ust. 1 pdf, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego przepisu wynika, że przychodami są: wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Konsekwencją tego zróżnicowania przychodów jest wskazanie w kolejnych przepisach ustawy o podatku dochodowym sposobu obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Sposób obliczania wartości dla każdej ze wskazanych kategorii świadczeń został określony odmiennie, w zapisach art. 12 ust. 2 i ust. 3 pdf oraz art. 11 ust. 2, ust. 2a i ust. 2b pdf.

Dla potrzeb wykazania, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pdf konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości, pamiętając, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy. Jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Ustawa podatkowa nie zawiera definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Orzecznictwo sądowe wskazuje, że dla celów podatkowych ww. pojęcie posiada szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zatem co do zasady, do nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy, zaliczyć należy wszystkie poniesione przez pracodawcę wydatki (tekst jedn.: ich wartość). Jednakże, przychód ze stosunku pracy nie powstaje, jeżeli nie ma możliwości przypisania poszczególnemu pracownikowi określonej wielkości świadczenia, która na niego przypada.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca samodzielnie organizuje szkolenia wewnętrzne, konferencje oraz spotkania projektowe, są one konieczne do prawidłowego wykonywania usług, a ich podstawowym celem jest uzyskanie przez pracowników odpowiedniego poziomu wiedzy, kwalifikacji oraz praktycznych umiejętności zawodowych, umożliwiających stworzenie i wykonanie kolejnych modułów oprogramowania w ramach realizowanych projektów. Wnioskodawca nie korzysta z usług szkoleniowych świadczonych przez firmy zewnętrzne. Opisywane szkolenia, konferencje oraz spotkania odbywają się w siedzibie Wnioskodawcy. Poszczególni pracownicy biorą w nich udział w związku z prawidłowym wykonywaniem bieżących obowiązków pracowniczych, związanych z zatrudnieniem na określonych stanowiskach pracy oraz w ramach posiadanych uprawnień zawodowych. Uczestnictwo pracowników w wymienionych formach podnoszenia wiedzy i umiejętności zawodowych jest celowe i niezbędne z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej i właściwego świadczenia usług przez Wnioskodawcę. Udział pracowników w opisanych zdarzeniach w ewidentny sposób wpływa na zwiększenie ich wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności zawodowych, potrzebnych do stworzenia i wykonania poszczególnych modułów programowych. Tego rodzaju szkolenia (konferencje i spotkania) są naturalnym składnikiem procesu zatrudnienia oraz stosunku pracy. Ponoszenie różnych wydatków na rzecz pracowników z tytułu szkoleń potrzebnych do prawidłowego wykonywania pracy jest bezsprzecznie dokonywane w interesie samego Wnioskodawcy, który zatrudnia pracowników w celu realizacji przychodów. Nie ulega przecież wątpliwości, że w pełni wykwalifikowana siła robocza zwiększa efektywność pracy i przyczynia się do wzrostu efektywności prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 listopada 2009 r. (II FSK 893/08), w sytuacji, gdy pracodawca ponosi wydatki na szkolenia pracowników, które mają związek z wykonywaną pracą, poprzez podnoszenie ich kwalifikacji w zakresie wykonywanych zadań służbowych, pracownicy nie uzyskują z tego tytułu przychodu.

Z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę usług cateringowych oraz usług gastronomicznych przeznaczonych na potrzeby prowadzonych szkoleń, konferencji oraz spotkań projektowych, a także imprezy integracyjnej, pracownicy nie otrzymują żadnych korzyści, a wartość wymienionych usług nie stanowi jakiegokolwiek przysporzenia na ich rzecz. Wydatków Wnioskodawcy na nabyte usługi nie można uznać za wydatki ponoszone "za pracowników", ani w ramach wypłat pieniężnych, ani świadczenia w naturze, ani nieodpłatnych świadczeń. Podkreślić trzeba, że w przypadku usług zakupionych na potrzeby imprezy integracyjnej, nie można w żaden sposób ustalić, w jakim zakresie dany pracownik z nich korzystał oraz czy w ogóle z nich skorzystał. Nie sposób również przyjąć, że każdy pracownik Wnioskodawcy, który brał udział w tym spotkaniu, wykorzystał zakupione usługi w taki sam sposób (tekst jedn.: w tej samej skali, w tym samym wymiarze i w takim samym stopniu). W niniejszej sprawie nie ma bowiem żadnej możliwości zindywidualizowania wartości usług na konkretnego pracownika.

Jak zauważył w jednym z ostatnich wyroków NSA: "w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w u.p.d.o.f." (por. wyrok NSA z 20 lutego 2013 r. II FSK 1256/11).

Zauważyć również należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji przychodu. Pomimo szerokiego określenia przychodów pracowników, zasadniczym jest ustalenie, czy w danym stanie faktycznym przychód ma charakter trwały, realny i skonkretyzowany, a nie jedynie hipotetyczny, czy szacunkowy. Orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że "przychodem jest trwałe, realne powiększenie majątku podatnika", a opodatkowaniu podlega jedynie przychód możliwy do określenia w sposób jednoznaczny i konkretny. Zatem przychód dla pracownika może powstać wówczas, gdy istnieje możliwość określenia wartości świadczenia, które pracownicy faktycznie otrzymali oraz gdy istnieje obiektywna możliwość ustalenia, jaka część określonego świadczenia przypada na konkretnego pracownika. Ponieważ pracownicy Wnioskodawcy są zobowiązani do wzięcia udziału w poszczególnych szkoleniach (konferencjach oraz spotkaniach) ze względu na konieczność prawidłowego wykonania usług informatycznych świadczonych przez Wnioskodawcę oraz uczestniczą w nich w ramach wykonywania obowiązków wynikających ze stosunku pracy, ani kosztu tych szkoleń, ani kosztów pozostałych świadczeń z nimi związanych, nie można uznać za przychód uczestników szkoleń (pracowników). Zgodnie z zawartą w art. 17 k.p. regułą ogólną, pracodawca nie ma obowiązku fachowego szkolenia pracownika, a tylko ułatwiania mu podnoszenia kwalifikacji. Opisane działania Wnioskodawcy stanowią jedną z form ułatwiania podnoszenia kwalifikacji zawodowych jego pracowników. Na podstawie art. 1031 k.p., pod pojęciem "podnoszenia kwalifikacji zawodowych" rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Pracodawcy mogą w dowolny sposób zwiększać poziom kwalifikacji swoich pracowników. Przez zwiększanie wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności zawodowych należy rozumieć wszelkie formy mające na celu zdobywanie wiedzy lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności związanych z wykonywaniem stosunku pracy. Niezależnie od formy tego rodzaju działań (organizacji szkoleń, konferencji, kursów specjalistycznych etc), jeśli są one niezbędne dla wykonywania obowiązków pracowniczych w ramach wykonywanej pracy, to wszelkie koszty, które ponosi zakład pracy na pracownika, nie stanowią przychodu określonego w regulacji prawnej art. 12 ust. 1 pdf. Przychodu ze stosunku pracy nie stanowią zatem wydatki Wnioskodawcy poniesione na opisane szkolenia, konferencje oraz spotkania projektowe pracowników, ponieważ w ich wyniku podnoszone są kwalifikacje zawodowe pracowników rozumiane jako doskonalenie umiejętności zawodowych niezbędnych dla wykonywania pracy na zajmowanych stanowiskach służbowych. Przychodu pracownika stanowić nie może nie tylko wartość szkoleń, których obowiązek przeprowadzenia wynika z obowiązujących przepisów k.p., ale również wszystkich tych, bez przeprowadzenia których pracownicy nie mogą wykonywać pracy zgodnie z warunkami zatrudnienia u danego pracodawcy. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że opisane zakupy Wnioskodawcy nie stanowią przychodu pracowników i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Nie można bowiem ustalić wartości zindywidualizowanego świadczenia otrzymanego przez poszczególnych pracowników, a ponadto udział pracowników w szkoleniach wewnętrznych, konferencjach oraz spotkaniach projektowych jest ściśle związany z wykonywaniem obowiązków zawodowych pracowników, wynikających na wprost ze stosunku pracy.

Reasumując, Wnioskodawca jako pracodawca, nie ma obowiązku opisanych wydatków poniesionych na usługi cateringowe oraz usługi gastronomiczne, opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz wykazać w informacji rocznej PIT-11 sporządzonej dla pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie przychodów:

* w części dotyczącej skutków podatkowych zakupu usług cateringowych oraz usług gastronomicznych z przeznaczeniem na potrzeby szkoleń wewnętrznych, konferencji i spotkań projektowych - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej skutków podatkowych zakupu usług cateringowych oraz usług gastronomicznych z przeznaczeniem na potrzeby imprezy integracyjnej - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Wyjaśnić należy, że przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Należy zauważyć, że skorzystanie z zakupionych usług cateringowych oraz usług gastronomicznych z przeznaczeniem na potrzeby szkoleń wewnętrznych, konferencji i spotkań projektowych nie generuje po stronie pracowników przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te są bowiem w istocie wydatkami poniesionymi w ramach działalności, w związku z funkcjonowaniem firmy. Z tych też względów wartości wskazanych we wniosku świadczeń nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazane we wniosku świadczenia nie są przychodem podatkowym.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że poniesionych w roku 2012 wydatków na zakup usług cateringowych oraz usług gastronomicznych z przeznaczeniem na potrzeby szkoleń wewnętrznych, konferencji i spotkań projektowych, Wnioskodawca nie ma obowiązku doliczyć do przychodów ze stosunku pracy i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do skutków podatkowych zakupu usług cateringowych oraz usług gastronomicznych na potrzeby imprezy integracyjnej podkreślić należy, że organizowanie imprez integracyjnych dla pracowników nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć zatem należy również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Wnioskodawca podkreślił, że w przypadku usług zakupionych na potrzeby imprezy integracyjnej, nie można w żaden sposób ustalić, w jakim zakresie dany pracownik z nich korzystał oraz czy w ogóle z nich skorzystał. Nie sposób również przyjąć, że każdy pracownik Wnioskodawcy, który brał udział w tym spotkaniu, wykorzystał zakupione usługi w taki sam sposób (tekst jedn.: w tej samej skali, w tym samym wymiarze i w takim samym stopniu). W niniejszej sprawie nie ma bowiem żadnej możliwości zindywidualizowania wartości usług na konkretnego pracownika. Zainteresowany uważa, że przychód dla pracownika może powstać wówczas, gdy istnieje możliwość określenia wartości świadczenia, które pracownicy faktycznie otrzymali oraz gdy istnieje obiektywna możliwość ustalenia, jaka część określonego świadczenia przypada na konkretnego pracownika.

Zdaniem Organu, w przedmiotowej sprawie istnieje możliwość ustalenia uczestników imprezy oraz kosztów ponoszonych w związku z jej zorganizowaniem, co pozwala na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na pracownika uczestniczącego w imprezie. Zwrócić bowiem należy uwagę, że w imprezie biorą udział określone osoby - m.in. pracownicy Wnioskodawcy. Tym samym Zainteresowany posiada wiedzę, które osoby uczestniczyły w imprezie. Zatem jest możliwe przyporządkowanie kwoty świadczenia jaka przypadałby na poszczególnego uczestnika, jak również naliczenie i odprowadzenie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca nie neguje faktu, że zakupione usługi były postawione do dyspozycji pracowników. Problemem dla Zainteresowanego jest jedynie brak dokładnego wskazania, w jakim zakresie poszczególni uczestnicy imprezy z zakupionych usług skorzystali. Stąd Wnioskodawca stoi na stanowisku, że brak możliwości ustalenia zakresu korzystania ze świadczeń jest równoznaczny z brakiem powstania przychodu u świadczeniobiorcy.

W rozpatrywanej sprawie pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z uczestnictwem w imprezie integracyjnej, bez względu na to czy i w jakim stopniu skorzysta z usług. Zdaniem Organu z podatkowego punktu widzenia nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) serwowanych na spotkaniu posiłków przez pracowników w trakcie imprezy integracyjnej. Należy również podkreślić, że wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określenia wartości wykorzystanych świadczeń. Stąd też, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione wartość świadczeń ustala się według cen zakupu, a nie na podstawie wykorzystanego świadczenia.

Wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego pracownika należy więc obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę osób zaproszonych lub deklarujących chęć wzięcia udziału w imprezie, a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom w niej uczestniczącym.

Skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnioną osobę (wzięcie udziału w zorganizowanym spotkaniu przez pracownika) skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która wzięła udział w spotkaniu integracyjnym zorganizowanym przez pracodawcę. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, czy też nieprowadzenie listy obecności osób obecnych na spotkaniu o charakterze integracyjnym, nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, że dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania. Stanowisko tutejszego Organu w tej kwestii potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, w którym stwierdzono że "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Tym samym udział w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych stanowić będzie dla pracownika nieodpłatne świadczenie, którego wartość stanowi przychód ze stosunku pracy.

Ponieważ przedmiotowe świadczenie, nie mieści się w katalogu zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie jest dochodem, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, zatem obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, a stanowiącą przychód ze stosunku pracy Wnioskodawca jako płatnik powinien doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie, nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że poniesionych w roku 2012 wydatków na zakup usług cateringowych oraz usług gastronomicznych z przeznaczeniem na potrzeby imprezy integracyjnej, Wnioskodawca nie ma obowiązku doliczyć do przychodów ze stosunku pracy i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Natomiast odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych, tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.