ILPB1/415-1044/09-4/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1044/09-4/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu 30 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu 11 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 1 grudnia 2009 r. nr ILPB1/415-1044/09-2/AK wezwano Zainteresowanego do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 4 grudnia 2009 r., natomiast w dniu 11 grudnia 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zgodnie z regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dofinansowuje swoim pracownikom wypoczynek dla dzieci i młodzieży. Dopłata następuje na podstawie faktur wystawionych przez różne podmioty gospodarcze, a po spełnieniu łącznie przesłanek określonych w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym. Po wakacjach 2009 r. pracownicy przedłożyli faktury wystawione przez spółkę prawa handlowego, która prowadzi hotele z następującym opisem zakupionych usług:

* pobyt w ośrodku,

* pobyt hotelowy.

Na fakturach wymienione są dane pracowników i członków ich rodzin, w tym małoletnich dzieci oraz osobodoby.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy do form wypoczynku dzieci i młodzieży wyszczególnionych w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można zaliczyć usługę hotelową, pobyt hotelowy, pobyt w ośrodku hotelowym łącznie z usługą gastronomiczną.

2.

Czy dopłaty do wypoczynku organizowanego na własną rękę przez pracowników - rodziców dzieci i młodzieży do 18 lat - i związany z tym pobyt dzieci w hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, gospodarstwach agroturystycznych, wynajmowanych kwaterach korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dopłaty do opisanych wyżej form wypoczynku - w części dotyczącej dzieci i młodzieży do lat 18 - nie podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż nie spełniają wszystkich przesłanek o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy a mianowicie:

* wypoczynek nie był zorganizowany przez podmiot prowadzący działalność w zakresie wypoczynku dla dzieci i młodzieży (spółka sprzedająca usługi określone w fakturach, zgodnie ze zgłaszaniem w KRS prowadzi działalność hotelarską PKD 55.10.Z, a rodzice dzieci nie są podmiotem prowadzącym taką działalność w rozumieniu ustawy).

* wypoczynek nie był zorganizowany w jednej z form wypoczynku przewidzianego ustawą dla dzieci i młodzieży, tj. w formie wczasów, obozu, kolonii lub zimowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

a.

z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra niezależnie od ich wysokości,

b.

z innych źródeł - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

* wypoczynek powinien być zorganizowany,

* organizatorem wypoczynku musi być podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,

* wypoczynek powinien przybrać formę: wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych,

* dopłata powinna dotyczyć dzieci i młodzieży uczestniczącej w wypoczynku, które nie ukończyły 18-tego roku życia.

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana była z wypoczynkiem zorganizowanym przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska. Ustawodawca jednoznacznie określił katalog zwolnień, a także wymóg dla organizatorów tego wypoczynku, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Wprowadzając obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego pojęcia. Powołany przepis nie wskazuje czy ma być to podmiot, który świadczy usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy podmiot zajmujący się statutowo tego typu działalnością. Istotne jest to, czy tego typu wypoczynek organizowany jest zgodnie ze specjalnymi regulacjami dotyczącymi organizowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Tak więc, zasadnicze znaczenie ma formalno-prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę funkcjonowania danego podmiotu.

Przez zorganizowany wypoczynek należy rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego z wyjątkiem takich form wypoczynku jak: wczasów "pod gruszą", pobytu u rodziny oraz wypoczynku organizowanego "na własna rękę" przez rodziców (pracowników) i związanego z tym pobytu dzieci w hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, czy wynajmowanych pokojach.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w sytuacji gdy wypoczynek nie był zorganizowany przez podmiot prowadzący działalność w zakresie wypoczynku dla dzieci i młodzieży, dofinansowanie pobytu hotelowego, usług hotelowych, czy też pobytu w ośrodku hotelowym łącznie z usługą gastronomiczną nie stanowi takiej formy wypoczynku jaką są wczasy, obóz, kolonie lub zimowisko, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy.

Natomiast dopłaty do wypoczynku organizowanego "na własną rękę" przez pracowników, w związku z pobytem dzieci w hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, gospodarstwach agroturystycznych, wynajmowanych kwaterach nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, gdyż nie jest to zorganizowany wypoczynek, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż dopłaty do wypoczynku organizowanego "na własną rękę" przez pracowników - rodziców dzieci i młodzieży do 18 lat będą mogły korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. w myśl powołanego przepisu zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl