ILPB1/415-1034/13-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu zbycia nieruchomości, dla której istniałyby dwie księgi wieczyste - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu zbycia nieruchomości, dla której istniałyby dwie księgi wieczyste.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie projektowania budowlanego, urbanistycznego, technologicznego. Z uzyskiwanych w ramach działalności gospodarczej dochodów Wnioskodawczyni rozlicza się na zasadach ogólnych, podatek liniowy, którego zasady określono w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej "u.p.d.o.f.". Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W roku 2005 Wnioskodawczyni wraz z mężem wybudowała budynek mieszkalny jednorodzinny, w którym znajduje się lokal usługowy. Budynek został wybudowany, odebrany i jest użytkowany zgodnie z projektem budowlanym, na który uzyskano pozwolenie na budowę. Na parterze zlokalizowano lokal usługowy, użytkowany jako biuro projektowe o powierzchni użytkowej 60,53 m^2, co stanowi 25% powierzchni całego budynku. Pozostała część parteru wraz z drugą kondygnacją użytkowane są jako mieszkanie o powierzchni użytkowej 180,15 m^2, co stanowi 75% całkowitej powierzchni użytkowej budynku. W październiku 2005 r. lokal usługowy wniesiono do Ewidencji Środków Trwałych i od następnego miesiąca naliczano amortyzację.

W roku 2006, wskutek rozwodu, Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała podziału majątku wspólnego i od tego momentu stała się jedynym właścicielem wyżej wymienionej nieruchomości. Od momentu wybudowania do dnia dzisiejszego nie były przeprowadzane prace budowlano-adaptacyjne.

Zgodnie z uzyskaną z Urzędu Statystycznego klasyfikacją powyższy obiekt został zakwalifikowany jako budynek mieszkalny w grupowaniu PKOB grupa 111 klasa 1110 "Budynki mieszkalne jednorodzinne".

Obecnie, z uwagi na wysokie koszty utrzymania budynku, Wnioskodawczyni pragnie sprzedać cały budynek mieszkalny wraz ze znajdującym się w nim lokalem usługowym, wykorzystywanym w działalności gospodarczej. W tym celu zamierza założyć dla budynku mieszkalnego dwie księgi wieczyste - jedna z nich obejmowałaby część mieszkalną, druga część wykorzystywaną w działalności gospodarczej, w niezmienionych wyżej wymienionych proporcjach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne zbycie całego budynku mieszkalnego, wraz ze znajdującym się w nim lokalem usługowym, dla którego istniałyby dwie księgi wieczyste oraz który został wybudowany, a następnie nabyty w wyniku podziału majątku, a ponadto był wykorzystywany częściowo przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej w sposób określony w opisie stanu faktycznego do niniejszego wniosku, będzie zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego, przy sprzedaży budynku mieszkalnego, pomimo istnienia dwóch ksiąg wieczystych dla tego budynku #8722; stanowiącego własność Wnioskodawczyni, a w którym znajduje się lokal usługowy wykorzystywany przez Zainteresowaną w działalności gospodarczej, stanowiący jedynie 25% całkowitej powierzchni użytkowej #8722; zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z ust. 3 tego samego artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. przepisem, źródłem przychodów (innym niż działalność gospodarcza wymieniona w art. 10 ust. 1 pkt 3) jest odpłatne zbycie m.in. wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą budynków mieszkalnych, ich części lub udziału w takich budynkach, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem, o ile zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie, to nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, w myśl art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f., przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z takim budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z Uwagami szczegółowymi do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych budynki są to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach (ustawa prawo budowlane). Budynki mieszkalne, według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem. Natomiast budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. O zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju wyżej wymienionej Klasyfikacji decyduje przeznaczenie tego budynku oraz związana z tym jego konstrukcja, a także wyposażenie, a nie sposób użytkowania.

Dla powyższego faktu nie ma znaczenia, że dla budynku tego istnieją dwie księgi wieczyste, bowiem zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy - Prawo budowlane budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym jest budynek wolnostojący, albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku. Wyodrębnienie lokalu użytkowego i założenie dla niego odrębnej księgi wieczystej nie zmieni faktu, że sprzedawany budynek, będzie nadal budynkiem mieszkalnym, ponieważ w przypadku Wnioskodawczyni część wykorzystywana na działalność usługową stanowi 25% całkowitej powierzchni użytkowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, można stwierdzić, że w przypadku określonym przez Wnioskodawczynię, przedmiotem sprzedaży będzie budynek mieszkalny, pomimo istnienia dla lokali w nim zawartych dwóch ksiąg wieczystych, co zostało potwierdzone także w interpretacji uzyskanej z Urzędu Statystycznego, a przychód ze sprzedaży tego budynku mieszkalnego stanowi zawsze przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., niezależnie od tego czy budynek ten, bądź część tego budynku niepowodująca zmiany jego kwalifikacji stanowił, czy też nie, środek trwały w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, ani czy był wykorzystywany w tej działalności.

Ponadto, z uwagi na fakt, że budynek, którego dotyczy niniejszy wniosek został w całości nabyty wraz z prawem własności gruntu przez Wnioskodawczynię w roku 2006, to jego sprzedaż w świetle ww. przepisów, nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości może stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, ustawodawca wprowadził wyłączenie zastosowania powyższej regulacji stanowiąc, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również:

przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się #8722; stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy #8722; przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że w przypadku wykorzystywania w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej składników majątku stanowiących środki trwałe (w tym budynku, czy lokalu użytkowego oraz związanego z nim gruntu), przychód z ich zbycia, jako przychód ze sprzedaży środków trwałych, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wyjątek stanowią będące środkami trwałymi budynki, czy lokale mieszkalne oraz związany z nimi grunt.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. W roku 2005 Zainteresowana wraz z mężem wybudowała budynek mieszkalny jednorodzinny, w którym znajduje się lokal usługowy. Na parterze zlokalizowano lokal usługowy, użytkowany jako biuro projektowe o powierzchni użytkowej 60,53 m2, co stanowi 25% powierzchni całego budynku. Pozostała część parteru wraz z drugą kondygnacją użytkowane są jako mieszkanie o powierzchni użytkowej 180,15 m2, co stanowi 75% całkowitej powierzchni użytkowej budynku. W październiku 2005 r. lokal usługowy wniesiono do Ewidencji Środków Trwałych i od następnego miesiąca naliczano amortyzację. W roku 2006 Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała podziału majątku wspólnego i od tego momentu stała się jedynym właścicielem wyżej wymienionej nieruchomości. W związku z planowaną sprzedażą całego budynku mieszkalnego Zainteresowana zamierza założyć dla budynku mieszkalnego dwie księgi wieczyste - jedna z nich obejmowałaby część mieszkalną, druga część wykorzystywaną w działalności gospodarczej, w niezmienionych wyżej wymienionych proporcjach.

Skoro Wnioskodawczyni zamierza w związku z planowaną sprzedażą całego budynku mieszkalnego założyć dla budynku mieszkalnego dwie księgi wieczyste - jedną obejmującą część mieszkalną, drugą obejmującą część wykorzystywaną w działalności gospodarczej, należy wskazać na treść art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), który stanowi, że samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Stosownie do treści art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Przepis art. 2 ust. 3 cytowanej ustawy stanowi, że spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o własności lokali, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Stosownie do treści art. 8 ust. 3 cytowanej ustawy, umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu może być zawarta albo przez współwłaścicieli nieruchomości, albo przez właściciela nieruchomości i nabywcę lokalu.

Przepis art. 46 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem należy wskazać, że w przypadku założenia w przedmiotowym budynku mieszkalnym dwóch ksiąg wieczystych: jednej obejmującej część mieszkalną oraz drugiej obejmującej część wykorzystywaną w działalności gospodarczej, powstaną dwie samodzielne nieruchomości (lokale), tj. jedna stanowiąca lokal mieszkalny i jedna stanowiąca lokal użytkowy wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej, które mogą stanowić odrębną własność, polegającą na tym, że właściciel może dysponować odrębnie każdą swoją własnością. Prawo odrębnej własności nieruchomości (lokali) podlega ujawnieniu w księgach wieczystych.

Z uwagi na fakt wyodrębnienia przez Wnioskodawczynię w budynku mieszkalnym samodzielnych nieruchomości (lokali) posiadających dwie księgi wieczyste, z których jedna jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, dochód uzyskany ze sprzedaży tych nieruchomości (lokali), będzie kwalifikowany do odrębnych źródeł przychodu.

Wnioskodawczyni wskazała, że lokal usługowy #8722; o którym mowa we wniosku #8722; to lokal wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzony do Ewidencji Środków Trwałych.

Należy zauważyć, że odpłatne zbycie nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej, stanowi dla podmiotu, który te nieruchomości wykorzystywał (wykorzystuje) dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w cytowanym art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości (lokali) decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Wyjątek stanowią wyłącznie nieruchomości (lokale) o charakterze mieszkalnym, ze zbycia których przychód kwalifikowany jest do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przy czym, w przypadku wyodrębnienia w budynku mieszkalnym dwóch samodzielnych lokali (lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej) lokal użytkowy nie może być uznany za nieruchomości mieszkalną, a w konsekwencji ww. wyłączenie nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do lokalu użytkowego.

Tym samym należy uznać, że w przypadku odpłatnego zbycia wyodrębnionego lokalu mieszkalnego, dla którego zostanie założona księga wieczysta #8722; znajdującego się w budynku wybudowanym w 2005 r., a następnie nabytym przez Wnioskodawczynię w roku 2006 w wyniku podziału majątku #8722; przychód uzyskany ze sprzedaży tego lokalu, nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Należy go oceniać w kontekście przesłanek wskazanych w cytowanym uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Planowana sprzedaż wyodrębnionego lokalu mieszkalnego nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie budynku, w którym lokal ten się znajduje, w związku z tym sprzedaż ta nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku planowanego odpłatnego zbycia wyodrębnionego lokalu użytkowego, dla którego zostanie założona księga wieczysta #8722; znajdującego się w budynku wybudowanym w 2005 r., a następnie nabytym przez Wnioskodawczynię w roku 2006 w wyniku podziału majątku wykorzystywanego przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej #8722; Wnioskodawczyni uzyska przychód ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, co będzie skutkować obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od dochodu uzyskanego z tego zbycia. Natomiast jeżeli Wnioskodawczyni sprzeda ww. lokal użytkowy, po upływie sześcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Zainteresowana nie uzyska z tego tytułu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie obowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu tej sprzedaży.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.