ILPB1/415-1030/08-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2008 r. (data wpływu 15 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka Jawna prowadzi działalność w zakresie sprzątania i czyszczenia obiektów oraz całorocznego utrzymania terenów zewnętrznych. Dnia 31 marca 2006 r. Spółka nabyła za kwotę 75.200,00 zł (netto) nieruchomość. Składające się na nią budynki produkcyjne wodorowni i tlenków magnetycznych Spółka postanowiła przeznaczyć na pomieszczenia biurowo-magazynowo-garażowe. Zakupiony budynek był wcześniej używany. Pomieszczenia wodorowni były użytkowane od dnia 15 lipca 1951 r., a pomieszczenia tlenków magnetycznych od dnia 15 czerwca 1964 r.

Przed wprowadzeniem budynku do ewidencji środków trwałych Spółka przeprowadziła w nim prace remontowo-modernizacyjne niezbędne do przystosowania budynku do potrzeb nowego użytkownika. Spółka poniosła w związku z tym nakłady inwestycyjne, które nie zostały ujęte w kosztach podatkowych (podobnie jak koszt zakupu nieruchomości). Po uzyskaniu pozwolenia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Spółka wprowadziła po raz pierwszy ww. budynek do ewidencji środków trwałych w dniu 20 sierpnia 2008 r., z wartością początkową w wysokości 911.055,56 zł.

Spółka zakwalifikowała budynek do grupy 105 według Klasyfikacji Środków Trwałych i od września 2008 r. rozpoczęła jego amortyzację z indywidualnie ustaloną na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stawką amortyzacji w wysokości 10%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo zastosowała indywidualnie ustaloną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% rocznie dla ww. budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo zastosowano indywidualnie ustaloną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% rocznie dla ww. budynku.

Budynek ten jest budynkiem niemieszkalnym, dla którego stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%. Spółka wprowadziła jednak ten budynek po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych jako budynek używany. Od dnia oddania budynku po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia go przez Spółkę do własnej ewidencji środków trwałych upłynęło ponad 40 lat.

Biorąc pod uwagę zapis art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), że okres amortyzacji nie może być w opisywanym przypadku krótszy niż 10 lat, Spółka ma prawo amortyzować ww. budynek według stawki w wysokości 10% rocznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 cyt. ustawy. Stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 4, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Przedstawione powyżej nowe zasady amortyzacji wynikające z art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczą używanych lub ulepszonych budynków (lokali) niemieszkalnych. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik Nr 1 do ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla budynków niemieszkalnych, zaliczonych do grupy 1, podgrupy 10 Klasyfikacji Środków Trwałych, stosuje się stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Spółka zakwalifikowała budynek do grupy 105 według Klasyfikacji Środków Trwałych.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż Spółka może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla budynku niemieszkalnego opisanego we wniosku na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. W przypadku kiedy okres amortyzacji będzie równy 10 lat, roczna stawka amortyzacyjna może wynieść 10%.

Jeśli zatem dokumentacja zakupionego budynku, posiadana przez Spółkę, określa jego pochodzenie na 1951 rok (pomieszczenie wodorowni) oraz 1964 rok (pomieszczenie tlenków magnetycznych) należy przyjąć, iż budynek spełnia wymagania określone w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym do celów jego amortyzacji może być zastosowana stawka indywidualna w wysokości 10%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.