ILPB1/415-1017/08-3/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2008 r. (data wpływu 9 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - Kancelarię Radcy Prawnego w L.- na potrzeby tej działalności wynajmuje lokal. W takiej samej sytuacji jest mec. X, z którym wspólnie Zainteresowany zakupił lokal mieszkalny do współwłasności po 1/2 każdy z małżonką w celu urządzenia w nim dwóch kancelarii z współużywaniem części socjalnej. Zakup i remont lokalu został sfinansowany z kredytu mieszkaniowego. Mimo planowej zmiany sposobu użytkowania lokalu Wnioskodawca informuje, iż bank nie chciał udzielić kredytu "gospodarczego", albowiem przedmiotem zakupu był lokal mieszkalny. Niezwłocznie po zakupie mieszkania wdrożono postępowanie administracyjne w celu zmiany sposobu użytkowania lokalu z mieszkalnego na użytkowy (kancelarie) i uzyskano stosowną akceptację. Następnie przeprowadzony został remont lokalu i po kilku miesiącach, z dniem 1 grudnia 2008 r. zmieniono sposób użytkowania lokalu z mieszkalnego na użytkowy, rozpoczynając prowadzenie w nim działalności gospodarczej. Jednocześnie zawarta została umowa określająca sposób korzystania z poszczególnych pomieszczeń wspólnego lokalu oraz zasady ponoszenia kosztów eksploatacji i jego utrzymania od chwili przeniesienia kancelarii do tego lokalu. Wraz z przeniesieniem kancelarii z lokalu dotąd najmowanego do powstałego w opisany sposób lokalu użytkowego i wpisaniem go w odpowiedniej części do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca zamierza zaliczyć w koszty uzyskania przychodu połowę odsetek od ww. kredytu, którego raty spłaca w 1/2 (drugą połowę rat spłaca drugi z współwłaścicieli).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji odsetki od kredytu stanową koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od kredytu w opisanej sytuacji stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż występuje wręcz oczywisty związek przyczynowy pomiędzy skredytowanymi kosztami zakupu lokalu i przystosowania go do prowadzenia w nim działalności gospodarczej, czyli związek pomiędzy wydatkiem kredytowym a przychodami.

Wnioskodawca uważa, że o trafności tego stanowiska świadczy interpretacja podatkowa wyrażona w podobnej sprawie w piśmie z dnia 13 listopada 2006 r. przez Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Bałuty nr I/415-63-323/06/ZDB "Odsetki i prowizja od kredytu na zakup mieszkania". (S.Podat.2007.1.36) "Jak wynika ze złożonego (...) wniosku, prowadzi Pan działalność gospodarczą, z której osiągane dochody opodatkowane są na zasadach ogólnych. Zamierza Pan zaciągnąć kredyt, który przeznaczony zostanie na zakup mieszkania własnościowego. Kupione mieszkanie w 25% zamierza Pan wykorzystywać do celów działalności gospodarczej. Pana zdaniem zapłacone odsetki oraz prowizja za przyznanie kredytu od tej części kredytu, która zostanie przeznaczona na cele prowadzonej działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodu.

(...) Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, bądź funkcjonowanie źródła przychodów.

Analizując przedstawiony w pytaniu stan faktyczny należy stwierdzić, iż kredyt tylko w części będzie przeznaczony na potrzeby działalności gospodarczej, wobec powyższego w tej samej części zapłacone odsetki i prowizja od udzielonego kredytu będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Jednocześnie należy podkreślić, iż bezpośrednio w koszty zaliczyć można tylko odsetki i inne koszty udzielenia kredytu, które zostały zapłacone po wprowadzeniu lokalu do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa. Natomiast odsetki od kredytu oraz wydatki poniesione w związku z jego uzyskaniem np. prowizja, które zostały zapłacone przed oddaniem lokalu do używania zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, zwiększają cenę nabycia."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Stosownie do treści art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Treść art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

nbspnbsp - pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

nbspnbsp - pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Treść art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

* zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę,

* odsetki zostały zapłacone,

* odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Należy przy tym podkreślić, że ustawodawca nie różnicuje rodzaju kredytu, od którego spłacane są odsetki. Jednakże należy zaznaczyć, iż to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki zostały przeznaczone na cel związany z przedmiotem prowadzonej działalności.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że jeżeli odsetki od kredytu zostały naliczone i zapłacone po dniu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, to wówczas Wnioskodawca może je zaliczyć - proporcjonalnie do posiadanego udziału, tj. w 50% - bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednak należy, że zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeśli odsetki od kredytu zostały naliczone i zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania, to zwiększają one wartość początkową tego środka trwałego mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i poprzez odpisy amortyzacyjne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, iż w dniu 27 lutego 2009 r. wydano odrębną interpretację indywidualną w zakresie zaistniałego stanu faktycznego w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczącą kosztów uzyskania przychodów nr ILPB1/415-1017/08-2/AA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.