ILPB1/415-1000/14-3/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości samochodu osobowego stanowiącego środek trwały - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości samochodu osobowego stanowiącego środek trwały.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług zwolnionym przedmiotowo, ponieważ świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego zgodnie z klasyfikacją PKD 66.22.Z. Nie wykonuje żadnych czynności opodatkowanych innymi stawkami VAT niż zwolnione. W dniu 29 stycznia 2013 r. zakupił i wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód osobowy za kwotę 66.985,11 zł, który amortyzuje wg stawki liniowej 20% rocznie tj. 13.397,02 zł. Od 1 kwietnia 2014 r. między innymi zmieniły się przepisy w zakresie podatku VAT dotyczące odliczeń samochodów osobowych. Zgodnie z art. 86a pkt 1 i 2 Ustawy o VAT wg stanu prawnego na dzień 1 kwietnia 2014 r. koszty eksploatacji samochodu osobowego rozlicza w 50%, ponieważ nie ma czasu na prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu. Jest to bardzo utrudnione, przy bardzo szybkim tempie życia. Przepisy zmieniały się tylko w zakresie podatku VAT, nie dotyczyły te przepisy podatku dochodowego od osób fizycznych. Decydując się dokonywać zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 50% wydatków, zdaniem Wnioskodawcy ma to odniesienie do podatku dochodowego od osób fizycznych. Z tego względu od 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca zmniejszył odpisy amortyzacyjne ww. samochodu do wysokości 50%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jak należy rozliczać odpisy amortyzacyjne w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy dla potrzeb podatku od towarów i usług Wnioskodawca stosuje zasadę przy odliczaniu kosztów eksploatacji 50% na potrzeby działalności gospodarczej i 50% na potrzeby własne podatnika.

2. Czy przy sprzedaży tego samochodu osobowego można w 100% zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość nieumorzoną.

3. Czy przy zakupie nowego samochodu osobowego Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych w 100%, przy stosowaniu zasady odliczania kosztów eksploatacyjnych 50% koszty działalności gospodarczej i 50% potrzeby własne podatnika.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, tj. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości samochodu osobowego stanowiącego środek trwały, natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, w dniu 1 grudnia 2014 r., został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1000/14-2/AA.

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż zakupił samochód przed dniem 1 kwietnia 2014 r. uważa, że należy się pełny odpis amortyzacyjny, ponieważ korzysta z prawa nabytego.

Ad.2

Wnioskodawca uważa, iż przy sprzedaży tego samochodu osobowego zalicza w koszty uzyskania przychodu całość wartości nieumorzonej, a w przychód zalicza też całość wartości sprzedaży samochodu osobowego.

Ad. 3

Ponadto Wnioskodawca uważa, że ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych w 100%, ponieważ zmiany były dokonane w przepisach podatku od towarów i usług, a ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ulegała zmianie. Dobrowolnie koszty eksploatacyjne Zainteresowany będzie stosował wg zasady 50% jako koszty uzyskania przychodów oraz 50% na potrzeby własne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 23 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa. Jednocześnie zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 23, nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Natomiast stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przy sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodu jest bowiem różnica między wartością początkową środka trwałego, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy) - tzw. niezamortyzowana wartość środka trwałego. Na sumę odpisów amortyzacyjnych składają się odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, jak i te niestanowiące kosztów podatkowych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód osobowy, który stanowi środek trwały.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis zdarzenia stwierdzić należy, że w przypadku zbycia samochodu osobowego w okresie prowadzenia działalności gospodarczej, kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy będzie wartość początkowa tego samochodu pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, przy sprzedaży samochodu osobowego można w 100% zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość nieumorzoną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.