ILPB1-2/4511-1-129/16-2/ES - PIT w zakresie opodatkowania zasiłku wdowiego otrzymywanego z Francji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku wdowiego otrzymywanego z Francji - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku wdowiego otrzymywanego z Francji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W lutym 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała od "A" decyzję pozytywną dotyczącą zasiłku wdowiego po zmarłym mężu w wysokości 173,86 euro miesięcznie.

Jest to zasiłek uzależniony od dochodów Zainteresowanej i przyznany terminowo do lipca 2016 r. Instytucja "A" jest odpowiednikiem polskiego KRUS - zajmuje się ubezpieczeniami rolniczymi i pomocą społeczną rolników.

Decyzja o przyznaniu zasiłku wdowiego zawiera klauzulę, że kwota 173,86 euro odpowiada kwocie netto i nie pobiera się podatku od tego świadczenia.

Francja nie pobiera więc podatku od tego zasiłku zgodnie z obowiązującymi we Francji przepisami o świadczeniach rodzinnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zasiłek wdowi, który Wnioskodawczyni otrzymuje z Francji powinna wykazać w zeznaniu podatkowym rozliczając dochody uzyskane w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych. W związku z tym Zainteresowana uważa, że skoro mieszka i pracuje na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i wszystkie dochody opodatkowuje w Polsce, to zasiłek wdowi otrzymywany z Francji powinien być potraktowany tak jak zasiłek rodzinny otrzymywany w kraju i nie powinien być ujmowany w zeznaniu rocznym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ze względu na to, że Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce, a otrzymany zasiłek wypłacany jest przez instytucję francuską, zastosowanie w tej sprawie będą miały przepisy umowy polsko-francuskiej.

Zgodnie z art. 18 umowy sporządzonej w dniu 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5), z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ust. 2 renty, emerytury i podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Przepis art. 19 ust. 2 tejże umowy stanowi, że:

a. Renty i emerytury przekazywane przez Umawiające się Państwo (Francję) albo przez jedną z jego jednostek samorządu lokalnego, albo przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego, bądź wprost, bądź w ciężar tworzonego przez nie funduszu osobie fizycznej z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych temu Państwu, albo tej jednostce samorządu, albo tej osobie prawnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (we Francji).

b. Jednakże te renty i emerytury podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), jeżeli ich odbiorca ma w tym Państwie miejsce zamieszkania i posiada jego obywatelstwo.

W myśl art. 21 ww. umowy polsko-francuskiej części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw (w Polsce), bez względu na to skąd pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Na podstawie powołanych regulacji, francuski zasiłek z tytułu wdowieństwa otrzymany przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Oznacza to, że do jego opodatkowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy, wolne od podatku dochodowego są: świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że zgodnie z ww. postanowieniami umowy polsko-francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku świadczenie (zasiłek) z tytułu wdowieństwa z Francji wypłacony miesięcznie, z terminem do lipca 2016 r. - na podstawie decyzji otrzymanej w lutym 2016 r. od "A" osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Jednocześnie jednak, zasiłek z tytułu wdowieństwa, który jest - jak wskazała Wnioskodawczyni - świadczeniem rodzinnym wypłacanym w ramach systemu ubezpieczeń społecznych Francji, tj. jest zasiłkiem rodzinnym - jest zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, zasiłek wdowi wypłacony Wnioskodawczyni w 2016 r. jako świadczenie rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych nie podlega obciążeniom podatkowym Polsce, ponieważ korzysta ze zwolnienia od opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy.

W konsekwencji Zainteresowana nie ma obowiązku wykazania przedmiotowego świadczenia w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2016 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.