IIUSpbIA/415-69/121a/75/07/BB - Czy spółce jawnej przysługuje prawo jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej samochodu ciężarowego?

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 31 sierpnia 2007 r. Drugi Urząd Skarbowy w Białymstoku IIUSpbIA/415-69/121a/75/07/BB Czy spółce jawnej przysługuje prawo jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej samochodu ciężarowego?

STAN FAKTYCZNY

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż podatnicy zobowiązani są do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) oraz opłacają podatek dochodowy wg stawki w wysokości 19%. Do celów związanych z prowadzoną działalnością handlową (w zakres działalności spółki wchodzi między innymi handel używanymi samochodami ciężarowymi) spółka jawna nabyła za kwotę netto 23.000,00 zł w dniu 6 stycznia 2006 r. używany samochód ciężarowy marki Mercedes Benz. Jest to samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej wyższej niż 3,5 tony, nie posiadający zaświadczenia, o którym mowa w art. 5c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Podatnicy są małymi podatnikami, o których mowa w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dniu 28 maja 2007 r. wspólnicy postanowili przyjąć przedmiotowy samochód do użytkowania przy wykonywaniu usług transportowych. Powyższy samochód ciężarowy figuruje w spisie towarów handlowych spółki jawnej na dzień 31 grudnia 2006 r.

W tym stanie faktycznym zostało postawione następujące pytanie: czy podatnicy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kol. 14 mają prawo zaliczyć odpisy amortyzacyjne w 100% od samochodu ciężarowego w miesiącu czerwcu 2007 r. do kosztów uzyskania przychodu?

STANOWISKO PODATNIKA

Zdaniem pełnomocnika wspólników Spółki: "Co do zasady u podatników zobowiązanych do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) do kosztów uzyskania przychodu zalicza się jedynie wydatki związane z zakresem prowadzonej działalności gospodarczej, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu. Ponieważ ww. podatnicy są "małymi podatnikami", na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają oni prawo dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w koszty uzyskania przychodu w miesiącu czerwcu 2007 r. w kwocie 23.000,00 zł i ewidencjonowania go w kol. 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż amortyzowany w ten sposób samochód został nabyty w roku 2006 jako towar handlowy i jest samochodem ciężarowym używanym.

OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy podatkowej kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do przepisu art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W myśl przepisu art. 22k ust. 9 ustawy podatkowej przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nie przekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Z cytowanego wyżej przepisu art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż jednorazowe odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych nie mają zastosowania w odniesieniu do samochodów osobowych oraz że mogą ich dokonywać m.in. mali podatnicy.

Definicję samochodu osobowego na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych zawiera przepis art. 5a pkt 19 ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem samochodem osobowym jest pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a)

pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,

b)

pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,

c)

pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,

d)

pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielone elementy pojazdu,

e)

pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług;

Natomiast definicja małego podatnika została zawarta w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W myśl art. 22k ust. 8 cytowanej ustawy (zdanie pierwsze), podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4.

Możliwość dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego przysługuje w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca sprecyzował najwcześniejszy moment, w którym podatnikom przysługiwać będzie prawo uwzględnienia jednorazowego odpisu w rachunku podatkowym, a mianowicie jest to miesiąc, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Artykuł 24a ust. 1 ww. ustawy zobowiązuje osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zwanej dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo ksiąg rachunkowych, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniania w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów zobowiązani są do stosowania przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zawartymi w załączniku nr 1, stanowiącym integralną część ww. rozporządzenia, kolumna 14 księgi jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-13), w tym odpisów amortyzacyjnych, z wyjątkiem kosztów, które zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

Przy prowadzeniu działalności gospodarczej w formie spółki osobowej (np. spółki jawnej) zaliczki na podatek dochodowy opłaca każdy wspólnik spółki odrębnie, natomiast amortyzacji środków trwałych dokonuje spółka jawna. Zgodnie bowiem z cytowanym wyżej przepisem art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkowa księga przychodów i rozchodów, a także ewidencja środków trwałych prowadzona jest przez spółkę jawną osób fizycznych, a nie przez poszczególnych jej wspólników. Koszty, a więc także odpisy amortyzacyjne są ustalane w nich łącznie, bez podziału na poszczególnych wspólników. Ponadto w ewidencji środków trwałych określa się między innymi stawkę amortyzacji i kwotę odpisu za dany rok. Znaczy to, że stosowanie odrębnych metod amortyzacji przez poszczególnych wspólników spółki jest niedopuszczalne. W przypadku odpisów amortyzacyjnych istotne jest kto nabył środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów. Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem tut. organu podatkowego, "małym podatnikiem" dla celów jednorazowej amortyzacji musi być spółka osobowa, czyli podmiot dokonujący wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym, zdaniem tut. organu podatkowego, w przypadku kiedy wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) spółki jawnej za 2006 r. nie przekroczyła wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro oraz łączna wartość jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez spółkę jawną w 2007 r. nie przekracza równowartości kwoty 50.000 euro (z uwzględnieniem przepisu art. 22k ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - wówczas spółce jawnej przysługuje prawo jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej samochodu ciężarowego i zaewidencjonowania tego odpisu w kolumnie 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Powyższe może być dokonane w czerwcu 2007 r., o ile co najmniej w tym miesiącu przedmiotowy samochód został przez spółkę ujęty w ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, iż przedstawione w przedmiotowej sprawie stanowisko pełnomocnika wspólników Spółki jest prawidłowe, pod warunkiem, że przychody spółki jawnej "..." za 2006 r. nie przekroczyły 800.000 euro (wraz z kwotą VAT) i łączna wartość jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez spółkę jawną w roku 2007 nie przekracza 50.000 euro (z uwzględnieniem przepisu art. 22k ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl