III/415-5/LL/2003 - Zasady odliczania wydatków poniesionych po 1 stycznia 1997 r. z tytułu kontynuowania oszczędzania w kasie mieszkaniowej

W odpowiedzi na zapytanie z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie zasad odliczania wydatków poniesionych po 1 stycznia 1997 r. z tytułu kontynuowania od 1996 r. oszczędzania w kasie mieszkaniowej, Urząd Skarbowy w, działając na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) wyjaśnia, iż od 1 stycznia 1997 r. uległ zmianie system dokonywania odliczeń z tytułu wydatków mieszkaniowych. W latach 1992-1996 odliczeń wydatków poniesionych na wymienione w ustawie cele mieszkaniowe podatnicy mogli dokonywać od dochodu w ramach obowiązującego limitu. Zgodnie z art. 27 a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1997 r. podatek dochodowy zmniejsza się jeżeli w roku podatkowym podatnik systematycznie gromadził oszczędności wyłącznie na jednym rachunku oszczędnościowo-kredytowym i w jednym banku prowadzącym kasę mieszkaniową według zasad określonych w odrębnych przepisach. Zmiana zasad dotyczyła wszystkich wydatków ponoszonych po 1 stycznia 1997 r. w ramach "dużej ulgi mieszkaniowej".

Trybunał Konstytucyjny po rozpatrzeniu wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich wydał w dniu 25 listopada 1997 r. orzeczenie w którym uznał za niezgodne z Konstytucją RP nowe unormowania prawne uchylające dopuszczalność odliczenia od dochodu kwot wydatkowanych po dniu 1 stycznia 1997 r. na cele mieszkaniowe wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. b, e i f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przez dniem 1 stycznia 1997 r.

Rozstrzygnięcie Trybunału Konstytucyjnego zrealizowane zostało w ustawie z dnia 18 maja 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 137, poz. 638; z 1998 r. Nr 74, poz. 471). Zgodnie z art. 2 tej ustawy prawo do odliczania od dochodu przysługuje podatnikom, którzy w latach 1992-1996 nabyli prawo do odliczania od dochodu wydatków poniesionych na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. b, e i f ustawy obowiązującej przez 1 stycznia 1997 r. i po tym dniu dokonali dalszych wydatków na budowę tego budynku mieszkalnego, nadbudowę lub rozbudowę tego budynku na cele mieszkalne lub przebudowę strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne oraz wykończenie tego lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego lokalu.

Podatnicy, którzy w latach 1992-1996 nabyli prawo do odliczeń wydatków określonych w art. 26 ust. 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 1997 r. tj. poniesionych w celu systematycznego gromadzenia oszczędności wyłącznie na jednym rachunku oszczędnościowo-kredytowym w banku prowadzącym kasę mieszkaniową, według zasad określonych odrębnymi przepisami, a także odliczeń z tytułu pozostałych wydatków mieszkaniowych wymienionych w art. 26 ust. 5 ww. ustawy, i po 1 stycznia 1997 r. ponoszą wydatki z tego samego tytułu, dokonują odliczeń od podatku, zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 1997 r.

Przepisy przejściowe ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 137, poz. 638; z 1998 r. Nr 74, poz. 471) zagwarantowały jedynie, poprzez zapis w art. 2 ust. 4, prawo do odliczania na dotychczasowych zasadach wszystkich wydatków w ramach "dużej ulgi mieszkaniowej" poniesionych przez podatników przed dniem 1 stycznia 1997 r., ale tylko w przypadku, gdy nie znalazły pokrycia w dochodzie za lata 1992-1996.

Reasumując, tut. Urząd stwierdza, iż wydatki poniesione po 1 stycznia 1997 r. z tytułu kontynuowania systematycznego oszczędzania w kasie mieszkaniowej, zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 2 obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają odliczeniu od podatku.