II-2/4218-2/Int/06 - Poręczenie wekslowe na zaciągany kredyt jako nieodpłatne świadczenie.

Wnioskiem z dnia 24 lutego 2006 r. (uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2006 r.) Spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź - Śródmieście o udzielenie interpretacji w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. wystąpiła do X sp. z o.o. z prośbą o udzielenie poręczenia wekslowego na zaciągany przez nią kredyt bankowy (wymóg banku). W związku z powyższym Spółka z o.o. pyta czy udzielone i otrzymane poręczenie wekslowe w celu zaciągnięcia kredytu bankowego przez firmę powinno być potraktowane jako nieodpłatne świadczenie i czy winno podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zarówno w firmie udzielającej poręczenia wekslowego jak i w firmie otrzymującej poręczenie wekslowe, a zatem: czy udzielone poręczenie należy wycenić (w jaki sposób?) i dodać statystycznie do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i czy Spółka otrzymująca poręczenie ma również obowiązek doliczyć je do przychodu w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (czy tylko Spółka otrzymująca poręczenie dolicza je do przychodu).W ocenie Strony poręczenia nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, zarówno u otrzymującego jak i udzielającego poręczeń, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie mówi o poręczeniach. Bezzasadne wydaje się również opodatkowanie poręczeń ze względu na fakt, iż kredyt bankowy z czasem zostanie spłacony i poręczenie samo w sobie wygaśnie.

Postanowieniem z dnia 16 marca 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Śródmieście uznał stanowisko Spółki za prawidłowe. Uznał, iż Spółka wystawiając poręczenie wekslowe innej jednostce zobowiązuje się wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał, tj. do spłaty kwoty określonej w wekslu (sumy wekslowej). Jest to jedyne zobowiązanie i obowiązek Spółki wynikający z tej czynności. Powyższe powoduje, iż nie doszło do wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Taka sytuacja powoduje z kolei fakt, iż nie powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem nie istnieje podstawa opodatkowania przedmiotowej czynności.

Decyzją z dnia 9 maja 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zmienił z urzędu ww. postanowienie. Uznał, iż w przypadku, gdy Spółka udzielająca poręczenia uczyniła to nieodpłatnie, u Spółki je otrzymującej powstałby przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, którego wartość winna być określona zgodnie z art. 12 ust. 6 tejże ustawy.

Od powyższej decyzji - pismem z dnia 24 maja 2006 r. - pełnomocnik Spółki złożył odwołanie:

Od powyższej decyzji - pismem z dnia 24 maja 2006 r. - pełnomocnik Spółki złożył odwołanie zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż udzielenie poręczenia wekslowego stanowi przychód w rozumieniu wskazanego przepisu wnosząc jednocześnie o jej uchylenie. W uzasadnieniu odwołania Pełnomocnik podniósł, iż, udzielenie poręczenia nie wiąże się z uzyskaniem przez poręczyciela żadnego przysporzenia majątkowego. Stwarza jedynie na przyszłość zobowiązanie zapłaty określonego długu wekslowego. Tym samym nie może stanowić przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Postanawiając jak w sentencji Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zważył, co następuje.

Niewątpliwie jednym z podstawowych narzędzi służących zabezpieczeniu kredytu bankowego jest gwarancja/poręczenie udzielane przez inny podmiot, który bank uzna za wiarygodny. Poręczenie za daną jednostkę niesie za sobą ryzyko gospodarcze związane ze spłatą zobowiązań dłużnika. Świadczenie takie jest zatem usługą, która na rynku finansowym ma konkretną wartość. Wyceniając taką usługę banki lub inne instytucje poręczeniowe (w tym także podmioty gospodarcze) biorą pod uwagę rodzaj, wysokość oraz okres spłaty kredytu, a także szereg czynników wpływających na sytuację finansową kredytobiorcy, a w szczególności jego stan majątkowy i status prawny.

W związku z powyższym, gdyby Spółka udzielająca poręczenia wekslowego uzyskała z tego tytułu określoną kwotę (która winna być wyliczona na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu tego samego rodzaju usług, tj. z uwzględnieniem cen stosowanych przez banki i inne instytucje poręczeniowe) - stanowiłaby ona dla Spółki przychód podatkowy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), który stanowi, iż przychodem z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Tym samym Spółka uzyskująca poręczenie miałaby prawo do obciążenia kosztów podatkowych kwotą związaną z zapłatą za owo poręczenie - pod warunkiem istnienia związku przyczynowo - skutkowego między poręczeniem a osiągniętymi przez Spółkę przychodami? zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Mając na uwadze, iż w niniejszej sytuacji udzielenie poręczenia nie wiąże się z uzyskaniem przez poręczyciela żadnego przysporzenia majątkowego - co wynika z odwołania od spornej decyzji, a także pośrednio z zapytania podatnika:

Zatem zarzut Pełnomocnika o naruszeniu w spornej decyzji art. 12 ust. 1 ww. ustawy - w świetle powyższego - jest nieuzasadniony. Tym bardziej wobec faktu, iż stanowisko organu podatkowego w spornej decyzji (dotyczące opodatkowania Spółki udzielającej nieodpłatnie poręczenia) jest tożsame ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Śródmieście, jak również ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Pełnomocnika Strony w odwołaniu. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał jedynie, iż należy sporną decyzją zmienić z urzędu postanowienie z dnia 13 marca 2006 r. - celem udzielenia pytającemu odpowiedzi w całym zakresie - w świetle zapytania podatnika jak i zaprezentowanego stanowiska, które dotyczyły zarówno udzielającego jak i otrzymującego poręczenie, a zatem: