II-2/4218-0026/07/Int/AB - Czy podatek od wypłaconych podmiotom chińskim dywidend będzie opodatkowany stawką 10% ?

Wnioskiem z dnia 5 czerwca 2007 r. Spółka zwróciła się z prośbą do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty o interpretację przepisów prawa podatkowego, tj. umowy z dnia 7 czerwca 1988 r. pomiędzy Rządem Polski Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę stanem faktycznym przedsiębiorstwo prowadzi działalność polegającą na wyrobie i sprzedaży części do maszyn poligraficznych. Udziałowcami Spółki są dwie firmy chińskie, które to ustalają strategię działania jednostki. W związku z powyższym Podatnik zapytał czy podatek od wypłaconych podmiotom chińskim dywidend będzie opodatkowany stawką 10%. Zdaniem Spółki z treści art. 10 ust. 1 i 2 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wynika, iż wypłacona dywidenda będzie opodatkowana w Polsce stawką 10% lub będzie opodatkowana w Chinach.

W postanowieniu z dnia 9 sierpnia 2007 r. Nr I/423-41.3-418/07/ZDB Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź - Bałuty uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.

Po przeanalizowaniu stanowiska Spółki zamieszczonego we wniosku oraz odpowiedzi udzielonej przez organ podatkowy, działając na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2007 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza, co następuje:

Na wstępie zauważyć należy, że zapytanie Spółki w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie dotyczyło bezpośrednio przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), lecz wskazywało na konieczność przeanalizowania treści umowy pomiędzy Rządem Polski Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. W szczególności rozważenia wymagała kwestia opodatkowania wypłaconej przez Spółkę dywidendy według właściwej stawki i we właściwym kraju.

W celu podjęcia właściwego rozstrzygnięcia w sprawie wyjaśnienia wymaga fakt zastosowania przez organ I instancji właściwych przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa. Zgodnie bowiem z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Natomiast art. 7 ww. aktu prawnego stanowi, że ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 2, pkt 4-7, pkt 13, pkt 22, art. 3 i art. 4, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2007 r. Wobec powyższego, stosując się do wykładni celowościowej niniejszego przepisu, należy uznać, iż wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed 1 lipca 2007 r. podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2007 r. Skoro zatem Podatnik złożył stosowny wniosek do organu podatkowego w dniu 6 czerwca 2007 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty wydając postanowienie z dnia 9 sierpnia 2007 r. powinien zastosować przepisy Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2007 r.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 Ordynacji podatkowej organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Wymóg ten jest słuszny ze względu na potrzebę zachowania zasady dwuinstancyjności postępowania podatkowego (art. 127 Ordynacji podatkowej) i przewidzianą przez prawodawcę organizację podziału pracy pomiędzy organami podatkowymi. W wypadku nieprawidłowego wyboru organu podatkowego przez podatnika, płatnika, inkasenta i osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, organ obowiązany jest do przekazania sprawy organowi podatkowemu, który w świetle jego oceny jest organem właściwym rzeczowo lub miejscowo. Jednocześnie powinien zawiadomić o przekazaniu sprawy podmiot, który ją nieprawidłowo skierował. W tym wypadku podanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem terminu określonego przepisami prawa uważa się za wniesione z zachowaniem terminu.

Właściwość rzeczową organów podatkowych ustala się według przepisów określających zakres ich działania (o czym stanowi art. 16 Ordynacji podatkowej). Pod pojęciem właściwości należy rozumieć zdolność organu podatkowego do prowadzenia określonego rodzaju spraw dotyczących zobowiązań podatkowych lub innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, przy czym właściwość rzeczowa jest to zdolność prawna organu podatkowego do prowadzenia spraw określonej kategorii.

Odnosząc się do kompetencji ogólnych do prowadzenia postępowania podatkowego oraz właściwości instancyjnej organów podatkowych w niniejszej sprawie odnieść się trzeba niewątpliwie do art. 13 § 2 pkt 4 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest organem podatkowym - jako organ właściwy w sprawach interpretacji postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej.

Konkretyzacja zacytowanego powyżej przepisu znajduje odzwierciedlenie w treści obowiązującego od 1 października 2005 r. do 30 czerwca 2007 r. art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Stanowił on bowiem, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje pisemne interpretacje w indywidualnych sprawach, w których nie toczy się i nie toczyło postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, wyłącznie w zakresie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej.

Zatem Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty, w związku z obowiązkiem zastosowania się w dniu wydania postanowienia do normy zawartej w art. 14e § 1 Ordynacji, nie miał uprawnień do dokonania pisemnej interpretacji w przedmiotowej sprawie.

Końcowo zauważyć należy, że uchybienie przepisom dotyczącym właściwości rzeczowej organów podatkowych jest rażącym naruszeniem prawa, co stanowi podstawę - zgodnie z treścią art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej - uchylenia przez organ odwoławczy postanowienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty z dnia 9 sierpnia 2007 r. Nr I/423-41.3-418/07/ZDB.