II-2/4218-0024/07/Int./AB - Tymczasowe wykorzystanie maszyn poza SSE.

Wnioskiem z dnia 29 czerwca 2007 r. Spółka zwróciła się z prośbą do Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4-6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w związku z przepisami ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274) oraz przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 200, poz. 1473 z późn. zm.). Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Strona podjęła działania mające na celu uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej Ł.S.S.E.). Jednocześnie, w związku z koniecznością wcześniejszego uruchomienia produkcji komponentów komputerowych (wymagania głównego kontrahenta firmy), Spółka zdecydowała się rozpocząć działalność poza terenem strefy. Po otrzymaniu ww. zezwolenia przedsiębiorstwo nabędzie park maszynowy niezbędny do podjęcia produkcji. Natomiast po wybudowaniu hal na terenie Ł.S.S.E. Spółka przeniesie i zainstaluje tam zakupione wcześniej maszyny i rozpocznie produkcję na docelowym poziomie zdolności produkcyjnej. W związku z powyższym przedmiotem zapytania Podatnika było rozstrzygnięcie, czy tymczasowe wykorzystanie maszyn w lokalizacji nieobjętej SSE, w ramach tej samej osoby prawnej, powoduje naruszenie przez Spółkę warunków przewidzianych w § 5 rozporządzenia w sprawie Ł.S.S.E., a w konsekwencji utratę przez Jednostkę zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych (dalej p.d.o.p.), o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy.

Zdaniem pełnomocnika Spółki przeniesienie rzeczy ruchomych, jakimi są maszyny, w ramach tej samej osoby prawnej ani na gruncie cywilistycznym ani prawnopodatkowym nie może zostać uznane za przeniesienie własności. Z tego też względu Spółka nie naruszy warunków, o których mowa w § 5 rozporządzenia w sprawie Ł.S.S.E. i tym samym nie utraci prawa do zwolnienia z podatku dochodowego na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Ze stanowiskiem Strony nie zgodził się organ podatkowy I instancji i postanowieniem z dnia 3 września 2007 r. Nr II/423/24a/07 uznał je za nieprawidłowe. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew wskazał na § 5 ust. 3 cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Ł.S.S.E., zgodnie z którym zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. Zauważono ponadto, iż pomimo nienaruszenia przez Spółkę warunków, o których mowa w § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, Podatnik nie spełnia przesłanki prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a co za tym idzie nie może być w stosunku do niego zastosowane zwolnienie od podatku dochodowego w świetle przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Strona nie zgodziła się z interpretacją zaprezentowaną przez organ podatkowy i w dniu 14 września 2007 r. zażaliła postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew z dnia 3 września 2007 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi. Reprezentująca Spółkę pełnomocnik podkreśliła, że stanowisko Naczelnika wyrażone w postanowieniu brzmi niejednoznacznie. Oznacza to, iż organ podatkowy nie sprecyzował, czy Spółce:

O ile z pierwszym z zaprezentowanych stanowisk Podatnik się zgadza, to drugie podejście jest w opinii Strony nieprawidłowe i jest konsekwencją zastosowania przez organ podatkowy wykładni rozszerzającej przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.. W świetle powyższego Spółka wnosi o zmianę przedmiotowego postanowienia i potwierdzenie prawidłowości stanowiska, zgodnie z którym Jednostce pomimo początkowej i zarazem tymczasowej lokalizacji środków trwałych poza terenem Ł.S.S.E. będzie przysługiwało prawo do zwolnienia podatkowego.

Po przeanalizowaniu stanowiska Strony zamieszczonego we wniosku, odpowiedzi udzielonej przez organ podatkowy, a także zażalenia Podatnika z dnia 14 września 2007 r., działając na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu sprzed 1 lipca 2007 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza co następuje:

Zgodnie z treścią art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej SSE) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ta generalna zasada znajduje swoje uszczegółowienie w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w świetle którego wolne od podatku dochodowego są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Równocześnie art. 17 ust. 4 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że powyższe zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 tegoż artykułu, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zatem, jak słusznie stwierdził organ I instancji, cytowany powyżej art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. statuuje obowiązek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy ekonomicznej jako przesłankę warunkującą zwolnienie takiej działalności z podatku dochodowego. W tej sytuacji zarzut pełnomocnika Strony, jakoby Naczelnik w postanowieniu z dnia 3 września 2007 r. stwierdził, iż przepis ten zawiera wymóg prowadzenia działalności na terenie SSE jest zupełnie bezpodstawny. Nie ulega bowiem wątpliwości fakt, że obowiązek prowadzenia działalności na obszarze SSE istnieje tylko i wyłącznie w przypadku, gdy podmiot gospodarczy ma zamiar skorzystać z przysługującego mu prawa do zwolnienia od podatku tych konkretnych dochodów osiągniętych z działalności prowadzonej na terenie strefy. Organ podatkowy zwrócił szczególną uwagę na tę właśnie okoliczność i tym samym, zdaniem organu odwoławczego nie zastosował wykładni rozszerzającej przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Podkreślić należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest jedynym aktem prawnym regulującym kwestie zwolnienia podatników z podatku dochodowego. Ustawodawca bowiem w rozporządzeniach dotyczących poszczególnych stref ekonomicznych doprecyzował zagadnienia związane z ulgami podatkowymi przysługującymi podmiotom prowadzącym działalność na terenach SSE.

Rozpatrując sprawę Spółki trzeba wobec tego przeanalizować zapisy ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej. I tak zgodnie z treścią § 5 ust. 1 ww. aktu zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

Natomiast § 5 ust. 3 stanowi, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Warunki uzyskania zwolnienia określone przez ustawodawcę w zacytowanych przepisach są więc jasno określone, a jedną z okoliczności determinujących możliwość skorzystania ze zwolnienia jest fakt prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Problem ten definitywnie rozstrzygnął również organ I instancji, który zauważył, że w sytuacji, gdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie do prowadzenia działalności w strefie spełnia warunki, określone w treści § 5 ust. 1 cytowanego rozporządzenia w sprawie Ł.S.S.E., ale nie prowadzi działalności na obszarze strefy, wówczas nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji dotyczącej działalności poza obszarem strefy ekonomicznej. Jednocześnie organ odwoławczy zauważa, że Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew nigdzie w treści skarżonego przez Stronę postanowienia nie stwierdził, że tymczasowa lokalizacja maszyn poza obszarem Ł.S.S.E. spowoduje w całości utratę uprawnienia do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych działalności prowadzonej na obszarze Ł.S.S.E..

Wobec tego zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi niezrozumiały jest zarzut Spółki dotyczący wypaczenia przez organ I instancji sensu przepisu § 5 ust. 3 rozporządzenia w sprawie Ł.S.S.E. poprzez zignorowanie drugiego zdania ww. regulacji. Wydaje się to tym bardziej nieracjonalne jeśli wziąć pod uwagę, iż:

Reasumując Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza, iż interpretacja przepisów, o jakie wnosiła Strona, dokonana przez organ I instancji jest prawidłowa. Oznacza to, że Spółce w czasie prowadzenia działalności poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej nie przysługuje prawo do zwolnienia wygenerowanych tam dochodów z opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast po przeniesieniu działalności na teren Ł.S.S.E. Podatnik zachowuje prawo do zwolnienia osiągniętych tam dochodów z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy.

Zwraca się uwagę na treść art. 14b § 5 pkt 2 zdanie drugie ustawy Ordynacja podatkowa (w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2007 r.), który stanowi, że zmiana albo uchylenie postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków rozliczanych za rok podatkowy - począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po r., w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi.

Ponadto nadmienia się, iż stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy.