IBPP4/4513-26/16/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 11 stycznia 2016 r. (data wpływu 29 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 17 marca 2016 r. (data wpływu 23 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 marca 2016 r. (data wpływu 23 marca 2016 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 marca 2016 r. znak: IBPP4/4513-26/16/BP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii Wnioskodawca został zakwalifikowany jako wytwórcy energii elektrycznej w małej instalacji. W dniu wejścia ww. ustawy tj. 4 maja 2015 r. posiadał ważną koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii. Z powyższym dniem koncesja utraciła ważność i Wnioskodawca został z urzędu wpisany do rejestru działalności regulowanej, prowadzonego przez prezesa URE. Będąc wytwórcą energii w małej instalacji z odnawialnych źródeł Wnioskodawca sprzedaje całość wytworzonej energii na niskim napięciu firmie Y. Podmiot ten posiada koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - prawo energetyczne. Oprócz energii Wnioskodawca sprzedaje również prawa majątkowe do świadectw pochodzenia energii z OZE dla podmiotu Z. Sprzedając wytworzoną energię ww. nie nalicza podatku akcyzowego i tym samym nie wykazuje jej na fakturze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie. (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy Wnioskodawca jest odbiorcą końcowym o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.) i wystawiając fakturę na sprzedaż energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych dla firmy T. powinien na niej wykazać akcyzę i ją odprowadzić do urzędu celnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku) nie jest nabywcą końcowym o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.). W związku z powyższym nie jest zobowiązani do naliczania, wykazywania na fakturze i odprowadzania akcyzy. Wnioskodawca sprzedaje całość wytworzonej energii podmiotowi posiadającemu koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną (art. 11 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (...).

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy przez nabywcę końcowego rozumie się podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 oraz z 2013 r. poz. 984 i 1238), z wyłączeniem:

Wnioskodawca ma wątpliwości czy jest odbiorcą końcowym o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy oraz czy wystawiając fakturę na sprzedaż energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych dla firmy T. powinien na niej wykazać akcyzę i ją odprowadzić do urzędu celnego.

Z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy wynika, że podmiot jest nabywcą końcowym gdy nabywa energię elektryczną oraz nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że Wnioskodawca, jako podmiot który nie nabywa energię elektryczną oraz nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne nie jest nabywcą końcowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy. Nabywcą końcowym nie będzie również podmiot nabywający (T. Sprzedaż sp. z o.o.) od Wnioskodawcy energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii, gdyż jest on podmiotem, który posiada koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

Ponadto sprzedaż energii elektrycznej takiemu podmiotowi nie jest czynnością opodatkowaną na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wobec powyższego transakcja sprzedaży energii elektrycznej dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz T. Sprzedaż sp. z o.o. nie podlega opodatkowaniu podatnikiem akcyzowym. Wobec powyższego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wykazania na fakturze podatku akcyzowego oraz jego odprowadzenia do właściwego urzędu celnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że w przypadku gdy Wnioskodawca jako podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne będzie nabywał energię elektryczną od dystrybutora energii to stanie się nabywcą końcowym o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy. Powyższe nie ma jednak wpływu na rozstrzygnięcie, gdyż przedmiotem wniosku była sprzedaż energii elektrycznej wytwarzanej przez Wnioskodawcę w odnawialnych źródłach energii.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.