IBPP4/4513-203/15/LG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 23 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z 5 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej w procesie mineralogicznym - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej w procesie mineralogicznym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 lutego 2016 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 26 stycznia 2016 r. znak: IBPP4/4513-203/15/LG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawowe informacje

XY sp. z o.o. (dalej: "Spółka") jest producentem wysokojakościowych opakowań szklanych. Od 1992 r. spółka wchodzi w skład międzynarodowego koncernu X GmbH, posiadającego swoje zakłady produkcyjne w kilkunastu krajach na całym świecie. Prowadząc działalność w zakresie produkcji szkła, Spółka bazuje na najnowszej technologii, unikalnych urządzeniach technicznych oraz na wieloletnim doświadczeniu w produkcji wysokiej klasy opakowań szklanych, przeznaczonych głównie dla kosmetyki ogólnej i pielęgnacyjnej oraz perfumerii, wykonywanych ze szkła bezbarwnego i opalowego (zamąconego).

Surowce wykorzystywane w procesie produkcji szkła

Surowce wykorzystywane w procesie produkcji są przez Spółkę pozyskiwane od zewnętrznych dostawców. Typowy skład surowcowy do produkcji szkła zawiera następujące substancje:

* Tlenek krzemu (SiO²),

* Tlenek sodu (NA₂O),

* Tlenek wapnia (CaO),

* Tlenek magnezu (MgO),

* Tlenek glinu (Al.₂O₃),

* Tlenek potasu (K₂O),

* Trójtlenek siarki (SO₃).

Surowce są pochodzenia mineralnego. Z uwagi na zdolność szkłotwórczą struktury, najważniejszym składnikiem wykorzystywanym do produkcji szkła jest piasek szklarski, będący głównym źródłem krzemionki SiO² i stanowiący ok. 71-73% zawartości składu. Głównym źródłem tlenku sodu (Na₂O) jest soda ciężka (Na₂CO₃). Podczas topienia tlenek sodu wchodzi w skład stopu, natomiast dwutlenek węgla się ulatnia.

Inne tlenki metali dodawane są do zestawu szklarskiego w celu wzmocnienia struktury, zwiększenia twardości i odporności chemicznej szkła oraz poprawy własności optycznych. Efekt ten uzyskuje się dzięki tlenkom:

* wapnia (CaO), który jest wprowadzany do zestawu jako węglan wapnia (CaCO3), w postaci wapienia lub kredy;

* magnezu (MgO), który jest wprowadzany do zestawu jako dolomit, zawierający zarówno węglan wapnia, jak i węglan magnezu (MgCO3);

* glinu (Al.₂O₃), który jest dodawany w celu polepszenia odporności chemicznej, jak również zwiększenia lepkości w zakresie niskich temperatur. Wprowadzany jest on do zestawu szklarskiego jako produkt reakcji rozkładu glinokrzemianów głównie sodu i potasu (sjenitu nefelinowego) oraz litu (spodumenu);

* baru (BaO), który wpływa na poprawę własności optycznych.

W celu uzyskania szkła opalowego (zamąconego) skład surowcowy jest modyfikowany i w miejsce surowców węglanowych konieczny jest dodatek związków fluorowych w postaci np. fluorytu (CaF₂), które w masie szklanej tworzą trwałą krystaliczną zawiesinę cząstek o różnych wielkościach.

Jako środek klarujący i utleniający masę szklaną używany jest siarczan sodu, którego produkty rozkładu w postaci fazy gazowej uwalniane są przez stop. Z kolei w celu obniżenia temperatury topienia piasku do zestawu surowcowego dozowane są topniki, takie jak tlenek sodu i stłuczka szklana.

Proces produkcji szkła

Szkło powstaje w trakcie wieloetapowego procesu produkcyjnego, w ramach którego wykorzystywane są różne nośniki energii, głównie energia elektryczna i gaz ziemny. Spółka wykorzystuje w procesie produkcji szkła zarówno wannę opalaną mieszanką gazowo-powietrzną (jedynie wspomaganą energią elektryczną), jak i wannę zasilaną (ogrzewaną) głównie za pomocą energii elektrycznej.

Szczegółowy opis poszczególnych etapów procesu produkcji Spółka przedstawia poniżej.

1. Zestawiarnia

a) Początek procesu produkcji szkła

Zestawiarnia stanowi pierwszy etap produkcji szkła, zarówno dla szkła wytwarzanego w wannie szklarskiej opalanej mieszanką gazowo-powietrzną, jak i wannie szklarskiej ogrzewanej za pomocą energii elektrycznej.

Do zakładu produkcyjnego Spółki surowce dostarczane są w cysternach samochodowych, skąd przeładowywane są do silosów za pomocą podajnika kubełkowego (w przypadku piasku szklarskiego) lub instalacji pneumatycznej

Bezpośrednio połączona z silosami jest linia przygotowania (zestawiania) zestawu szklanego w postaci podajnika taśmowego, na który w sposób grawitacyjny podawane są kolejno odmierzone porcje odpowiednich surowców, od piasku zaczynając. Przed wykonaniem naważki piasku dokonywany jest pomiar jego wilgotności i względem niej wnoszona jest stosowna poprawka wagi tego surowca. Wykonywanie naważek i pomiarów odbywa się za pomocą zautomatyzowanych wag elektronicznych. Raz w tygodniu w celu kontroli poprawności pomiaru przeprowadza się kalibrację wag. Gotowy zestaw surowcowy trafia taśmociągiem do mieszarki, gdzie poddany zostaje dokładnemu wymieszaniu.

Porcja przygotowanego zestawu poprzez zbiornik pośredni trafia za pomocą transportu pneumatycznego do zbiornika przywannowego, a następnie - poprzez wagę wielofrakcyjną (odmierzającą porcję zestawu i stłuczki szklanej) gotowy zestaw szklarski trafia do wanny. Zbiornik przywannowy zaopatrzony jest w filtr tkaninowy pyłu. Osadzony na filtrze pył strzepywany jest do wnętrza zbiornika. W zależności od typu wanny szklarskiej podawanie zestawu do jej wnętrza odbywa się poprzez: kieszeń zasypową z zainstalowaną łopatą zasypnika (wanna gazowa) lub umieszczone otwory zasypowe w sklepieniu wanny współpracujące z obrotowym mieszadłem, które jest w sposób ciągły chłodzone wodą (wanna elektrodowa).

b) Zastosowanie stłuczki szklanej w procesie produkcji szkła

Stłuczka szklana stanowi jeden z podstawowych surowców do produkcji szkła. Stłuczka szklana jest najczęściej produktem ubocznym, powstałym podczas wcześniejszego procesu produkcji, który posiadał wady dyskwalifikujące go jako produkt pełnowartościowy. Stłuczka szklana powstaje w wyniku zidentyfikowania wadliwych opakowań szklanych na poszczególnych etapach procesu produkcji, w tym:

* zaraz za zasilaczami rozprowadzającymi masę szklaną i formującymi kształty wyrobów np. podczas zmiany oczek do formowania kropel lub wymiany oprzyrządowania;

* po automatach sekcyjnych, gdy gorące wyroby wyodrębniane są jako wadliwe jeszcze przed odprężaniem;

* po odprężaniu, gdy wyselekcjonowane na sortowni wyroby posiadają wady np. pęcherzyki, rysy, pęknięcia itp.

W tej postaci szkło wadliwe (niezależnie od formy) nie nadaje się do zakwalifikowania jako wyrób gotowy, a także do bezpośredniego przetopu ze względu na możliwość powstania niejednorodności w masie szklanej. Przed zawróceniem do procesu, szkło wadliwe musi zostać zmielone (skruszone) do odpowiedniej ziarnistości przy pomocy kruszarki elektrycznej. Do kruszarki stłuczka podawana jest przenośnikiem taśmowym, po skruszeniu transportowana jest za pomocą układu przenośników do silosa magazynującego, a następnie ponownie jest wykorzystywana do produkcji szkła wraz z pozostałymi surowcami (etap przygotowania zestawu opisany powyżej - stłuczka jest jednym ze składników wykorzystywanych do produkcji szkła).

W opisanym powyżej etapie produkcji szkła (Zestawiarnia) Spółka wykorzystuje energię elektryczną.

2. Topienie szkła w wannie szklarskiej

W chwili obecnej Spółka posiada dwie instalacje do wytopu szkieł:

* wanna nr 1 - wanna szklarska poprzeczno-płomienna z rekuperatorem i dogrzewem elektrycznym,

* wanna nr 2 - wanna szklarska elektrodowa.

W wannie nr I ciepło niezbędne w procesie topienia dostarczane jest przez 6 par palników gazowych umieszczonych w ścianach poprzecznych wanny, w których zachodzi proces spalania mieszanki gazowo-powietrznej. Powietrze niezbędne do spalania jest wstępnie podgrzewane do temperatury ok. 650 °C w dwustopniowym rekuperatorze. Dodatkowo w dnie wanny zainstalowany jest dogrzew elektrodowy umożliwiający zwiększenie wytopu masy szklanej.

W wannie nr 2 ogrzewanej elektrodowo ciepło do procesu topienia dostarczane jest za pomocą elektrod molibdenowych umieszczonych w chwytakach chłodzonych wodą zabudowanych w ścianach wanny. Regulacja topieniem odbywa się za pomocą zmiany mocy na transformatorach w zależności od ilości wytapianej masy.

Topienie masy szklanej odbywa się w temperaturze około 1450 °C. Urządzenia biorące udział w osiąganiu wymaganej temperatury są napędzane energią elektryczną. Zatem zarówno do podgrzania powietrza i pieca, jak i w przypadku konieczności chłodzenia wody i ścian, wymagane jest zużycie energii.

Powierzchnia topionego szkła jest częściowo zakryta zestawem, a wydobywające się z masy szklanej gazy uchodzą na zewnątrz. Przed formowaniem produktów, stop szklany musi być całkowicie jednorodny i wolny od pęcherzy. Oznacza to, że wszystkie składniki muszą ulec całkowitemu rozpuszczeniu i rozkładowi, a pęcherze wyeliminowane w drodze klarowania.

Faza stabilizacji termicznej następuje w niskich temperaturach i zachodzi po etapie topienia i etapie klarowania. W tym samym czasie stop wolno się ochładza do temperatury wynoszącej 900°C - 1350°C w tzw. wannie wyrobowej.

Ściany wanien szklarskich zbudowane są z materiałów ogniotrwałych, których skład jest zbliżony do składu masy szklanej. Podczas procesu topienia szkła ściany stopniowo ulegają pocienieniu w wyniku powolnego wytapiania się zawartych w materiale składników szkło twórczych. Wysoka temperatura panująca wewnątrz pieca powoduje nagrzewanie się ścian, które w sposób ciągły muszą być chłodzone powietrzem doprowadzanym do obiegu za pomocą układu sprężającego (brak chłodzenia doprowadziłby do uszkodzenia wanien szklarskich).

Obie wanny szklarskie połączone są z zasilaczami, które służą do rozprowadzenia masy szklanej do automatów rzędowych IS. Zbudowane są one z zabudowanych kanałów ogrzewanych palnikami gazowymi lub elektrodami podzielonych na trzy sekcje: chłodzącą, wyrównawczą i główkę.

Stopione w wannie szkło płynie z pieca wzdłuż zasilacza do misy głowicy. Z dna misy głowicy przy pomocy oczek o odpowiednich rozmiarach wypływa od jednej do trzech równoległych strug szkła. Strugi te modelowane są przez mechaniczny system wytłocznika, a następnie cięte na odpowiednią długość za pomocą nożyc, również zasilanych energią elektryczną. Powstałe w ten sposób krople szkła o odpowiedniej wielkości spadają do automatów rzędowych, w których następuje formowanie założonego kształtu wyrobu szklanego.

Szkło płynące z zasilacza musi być utrzymywane na stałym poziomie przepływu, tj. ciągle napędzane energią, tak aby uzyskać niezbędną stabilność termiczną, lepkość i jednorodność szkła dostarczanego do kolejnego etapu procesu, tj. formowania.

Niezależnie od powyższego warto wskazać, iż w przypadku gdy na jednej z sekcji proces formowania zostaje zatrzymany, krople gorącego szkła są spuszczane rynną do podpiwniczenia, gdzie są frytowane w wodzie, a następnie zawracane do zestawu w postaci stłuczki szklanej (proces powstawania stłuczki szklanej został opisany powyżej).

W urządzeniach realizujących opisany powyżej etap proces produkcyjnego wykorzystywana jest energia elektryczna.

3. Formowanie opakowań szklanych

Kolejne stadium procesu produkcji szkła polega na formowaniu opakowań z masy szklanej. Opakowania szklane są produkowane przy wykorzystaniu technik tłoczenia i wydmuchiwania, za pomocą automatów rzędowych IS. W etapie formowania, przy automatycznej produkcji butelek wyróżnić można pięć etapów:

Krople cięte są równocześnie z równoległych strug szkła, a następnie poddawane procesowi formowania na rzędowych maszynach formujących. Maszyny te nazywane są automatami jedno-, dwu-, lub trzykroplowymi. Dla każdego automatu przeznaczony jest oddzielny zasilacz gazowy lub elektryczny.

Automaty IS mogą pracować zarówno metodą "dmuchająco-dmuchającą", jak i "prasująco-dmuchającą" - w zależności od kształtu docelowych wyrobów. Wyroby wąskootworowe, takie jak buteleczki i flakoniki wykonuje się metodą "dmuchająco-dmuchającą", natomiast szerokootworowe, takie jak słoiczki, metodą "prasująco-dmuchającą". Automaty rzędowe (sekcyjne) składają się zaś z wielu odrębnych jednostek formujących zamontowanych obok siebie. Każda z takich sekcji posiada określoną liczbę form, proporcjonalnie odpowiednią do liczby jednocześnie formowanych kropli. Krople podawane są kolejno do różnych sekcji za pomocą rynienki przekazującej, rynienki kierunkowej oraz rozdzielacza kropli. Automaty rzędowe stosowane w omawianych instalacjach składają się z 6 do 10 sekcji.

Podczas procesu formowania temperaturę szkła obniża się do 600°C, tak aby opakowania były dostatecznie same w sobie ukształtowane przed przekazaniem ich na przenośnik. Odprowadzenie ciepła uzyskuje się poprzez nadmuch na formy dużych ilości powietrza z urządzeń zasilanych energią elektryczną. Celem zapobieżenia przyklejania się szkła do form, na odpowiednie części form nanosi się substancje na bazie grafitu, które są odporne wysokie temperatury.

Opisany powyżej etap formowania opakowań szklanych konsumuje energię elektryczną.

4. Odprężanie wyrobów

Szybkie studzenie zewnętrznej powierzchni opakowań na etapie formowania powoduje powstanie wysokiego naprężenia w szkle i w konsekwencji jego zbytnią kruchość. W celu jej wyeliminowania i uzyskania pożądanego poziomu naprężenia, opakowania przekazywane są do odprężarki.

Odprężarki zbudowane są na zasadzie pieca tunelowego, w którym na ruchomej taśmie przemieszczane są wyroby szklane, przechodzące kolejno przez poszczególne strefy pieca. Na wejściu elementy są podgrzewane, a następnie w kontrolowanych warunkach stopniowo schładzane. Rozkład temperatur w odprężarce mieści się w zakresie od 560°C do 570°C w strefie wejściowej do raptem kilkudziesięciu stopni w strefie wyjściowej. Odprężarki ogrzewane są gazem ziemnym, choć duża część energii potrzebnej do osiągnięcia temperatury odprężania pochodzi od gorących wyrobów do nich wchodzących.

Etap odprężania wyrobów wymaga wykorzystania energii elektrycznej.

5. Zabezpieczenie opakowań szklanych

Ostatni etap produkcji szkła polega na zabezpieczeniu wyrobów na czas transportu lub dla poprawy ich własności - - mechanicznych i trwałości. W tym celu nanosi się na wyroby odpowiednie powłoki ochronne. W praktyce takie zabezpieczanie prowadzi się poprzez kombinację dwóch metod:

* "na gorącym końcu", kiedy to na gorący wyrób przed wejściem do odprężarki natryskuje się roztwór związków np. cyny, oraz

* "na zimnym końcu", gdy innego rodzaju roztwór stosowany jest już na schłodzony wyrób po procesie odprężania.

Odpowiednio schłodzone opakowania poddawane są komputerowej kontroli. Produkty zaakceptowane po kontroli jakościowej są sortowane, składane na paletach lub w kartonach, a następnie pakowane i magazynowane. Wyroby, które wybiegają poza wymagania jakościowe firmy są przetwarzane na stłuczkę szklaną i wykorzystywane ponownie w ramach procesu produkcji szkła.

Przy realizacji opisanego powyżej etapu procesu produkcyjnego (zabezpieczenie opakowań szklanych) Spółka wykorzystuje energię elektryczną.

Podsumowanie

Podsumowując, proces produkcji wyrobów szklanych składa się z etapów:

W celu właściwego prowadzenia procesu produkcji stosowane są rozmaite urządzenia, takie jak wentylatory, podajniki taśmowe, sprężarki, instalacje wody obiegowej, instalacje sprężonego powietrza, automaty nożycowe, kruszarki, szafy sterownicze, transformatory, rozdzielnice i inne, w których wykorzystywana jest energia elektryczna (przemiana energii elektrycznej na inne rodzaje energii niezbędne do pełnego i właściwego prowadzenia i monitorowania procesu technologicznego). Pominięcie któregokolwiek etapu procesu technologicznego i związanych z nim czynności spowodowałoby jego przerwanie i uniemożliwiłoby wyprodukowanie opakowań szklanych jako produktów gotowych do sprzedaży dla klienta.

Proces produkcji szkła jest procesem ciągłym, realizowanym całodobowo. Oznacza to, że energia elektryczna jest nieprzerwanie wykorzystywana w procesach opisanych powyżej, w tym również do oświetlenia i ogrzewania pomieszczeń, hal i sterowni, w których czynności wykonują pracownicy obsługujący lub nadzorujący przebieg procesu technologicznego.

W celu uproszczenia, w dalszej części wniosku, w tym w pytaniu, Spółka odnosząc się do powyższego procesu produkcyjnego posługiwać się będzie określeniem "Proces".

Ponadto w piśmie z 5 lutego 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Na dzień 1 stycznia 2016 r. Wnioskodawca nie był podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym.

Wnioskodawca stanie się podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej od momentu dokonania zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku akcyzowego, co Wnioskodawca uczyni po uzyskaniu koncesji na obrót energią elektryczną (procedura uzyskiwania koncesji jest w toku).

2. Po uzyskaniu statusu podatnika akcyzy, Wnioskodawca będzie przekazywał do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzysta energię elektryczną, oświadczenie o ilości wykorzystywanej energii i sposobie jej wykorzystywania.

Oświadczenie będzie zawierać również pozostałe elementy wskazane w art. 30 ust. 7c ustawy o podatku akcyzowym, tj. nazwę, adres siedziby i numer NIP podmiotu wykorzystującego energię elektryczną (tekst jedn.: Wnioskodawcy) oraz datę i miejsce sporządzenia oświadczenia wraz z czytelnym podpisem osoby składającej oświadczenie.

3. Zgodnie ze stwierdzeniem wskazanym w Wezwaniu, w świetle Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, w tym w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). PKD jest zaś klasyfikacją pochodną w stosunku do klasyfikacji macierzystej - NACE Rev. 2.

Wnioskodawca wyjaśnia, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja szkła, o której mowa w dziale 23, grupie 23.1 PKD - Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych. Powyższa kwalifikacja odpowiada kodowi DI 26 klasyfikacji NACE. Wnioskodawca wskazuje zatem, że działalność Wnioskodawcy mieści się w klasyfikacji DI 26 NACE.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przedmiotem Wniosku jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy opisane we Wniosku czynności, składające się na proces produkcji szkła w zakładzie Wnioskodawcy, mieszczą się w ramach procesu mineralogicznego i w efekcie czy energia elektryczna zużyta przez Wnioskodawcę w Procesie (przy założeniu, że Wnioskodawca spełni pozostałe warunki) skorzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym od 1. stycznia 2016 r.

Zasadność postawionego we Wniosku pytania wynika z faktu, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zużywa energię elektryczną także do czynności związanych z produkcją szkła, jednak - zdaniem Spółki - niemieszczących się w pojęciu procesu mineralogicznego (przykładowo, chodzi o energię elektryczną zużywaną do zasilania urządzeń w budynku biurowym). Zdaniem Wnioskodawcy tego rodzaju zużycie energii elektrycznej nie mieści się w ramach procesu mineralogicznego (chociaż sama działalność Wnioskodawcy oczywiście mieści się w klasyfikacji DI 26 NACE).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany w stanie faktycznym Proces mieści się w pojęciu "proces mineralogiczny" i w efekcie czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisany w stanie faktycznym Proces mieści się w pojęciu "proces mineralogiczny" i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

1.

Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U.UE.L2003.283.51) (dalej "Dyrektywa Energetyczna") w art. 2 ust. 4 lit. b) tiret drugie zastrzega, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych podwójnego zastosowania, podczas gdy tiret piąte tego przepisu wyłącza z zakresu Dyrektywy Energetycznej wykorzystanie energii elektrycznej do procesów mineralogicznych.

Na gruncie polskiego porządku prawnego wyłączenie to będzie realizowane poprzez zwolnienie w odniesieniu do energii elektrycznej, które zostało wprowadzone do ustawy o podatku akcyzowym na mocy art. 30 ust. 7a pkt 4 tej ustawy, który wejdzie w życie 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z jego brzmieniem, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną m.in. w procesach mineralogicznych. Warunkami korzystania z tego zwolnienia są - zgodnie z ust. 7b tego samego artykułu - wykorzystanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii oraz przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

2.

Dyrektywa Energetyczna w art. 2 wprowadza definicję procesów mineralogicznych, zgodnie z którą, pod pojęciem procesów mineralogicznych należy rozumieć procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) tir 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej.

Polski ustawodawca zdecydował się na transponowanie powyższego przepisu do ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku akcyzowym, procesy mineralogiczne to " procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz.UE.L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

3.

Mając na uwadze powyższe regulacje wskazane w ustawie o podatku akcyzowym należy stwierdzić, że zwolnieniu energii elektrycznej z podatku akcyzowego od dnia 1 stycznia 2016 r. będzie podlegało m.in. zużycie energii elektrycznej w procesach mineralogicznych. Aby zatem określić szczegółowo zakres zwolnienia, z których będzie mogła korzystać Spółka należy odnieść się bezpośrednio do definicji procesów mineralogicznych, która - zarówno w Dyrektywie Energetycznej, jak i ustawie o podatku akcyzowym - odsyła do kodu DI 26 nomenklatury NACE.

Zgodnie z brzmieniem nomenklatury NACE, dział DI odpowiada produkcji wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych oraz dzieli się na następujące sekcje i podsekcje:

- 26.1 - Produkcja szkła

* 26.11 Produkcja szkła płaskiego

* 26.12 Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego

* 26.13 Produkcja szkła gospodarczego

* 26.14 Produkcja włókien szklanych

* 26.15 Produkcja i przetwarzanie innych rodzajów szkła, łącznie ze szkłem technicznym

* 26.2 - Produkcja ceramiki szlachetnej; produkcja ogniotrwałych wyrobów ceramicznych

- 26.21 Produkcja ceramicznych wyrobów gospodarstwa domowego i ozdobnych

* 26.22 Produkcja ceramicznych wyrobów sanitarnych

* 26.23 Produkcja izolatorów ceramicznych i ceramicznych osłon izolacyjnych

* 26.24 Produkcja pozostałych technicznych wyrobów ceramicznych

* 26.25 Produkcja pozostałych wyrobów ceramicznych

* 26.26 Produkcja ogniotrwałych wyrobów ceramicznych

- 26.3 - Produkcja ceramicznych kafli i płytek

* 26.30 Produkcja ceramicznych kafli i płytek

- 26.4 - Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny

* 26.40 Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny

- 26.5 - Produkcja cementu, wapna i gipsu

* 26.51 Produkcja cementu

* 26.52 Produkcja wapna

* 26.53 Produkcja gipsu

- 26.6 - Produkcja wyrobów betonowych, gipsowych i cementowych

* 26.61 Produkcja wyrobów betonowych budowlanych

* 26.62 Produkcja wyrobów gipsowych budowlanych

* 26.63 Produkcja masy betonowej

* 26.64 Produkcja zaprawy murarskiej

* 26.65 Produkcja wyrobów włóknisto - cementowych

* 26.66 Produkcja pozostałych wyrobów betonowych, gipsowych i cementowych

- 26.7- Ciecie, formowanie i wykańczanie kamieni ozdobnych i budowlanych

* 26.70 Cięcie, formowanie i wykańczanie kamieni ozdobnych i budowlanych

- 26.8 - Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych

* 26.81 Produkcja artykułów ściernych

* 26.82 Produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana

W tym miejscu należy podkreślić, iż zgodnie z załącznikiem do Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) określonym w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885), Polska Klasyfikacja Działalności została opracowana na podstawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczych Unii Europejskiej NACE Rev.2. i jest klasyfikacją pochodną w stosunku do klasyfikacji macierzystej -NACE Rev. 2.

Zgodnie z powyższym, dział 23 PKD (odpowiadający DI26 NACE Rev. 2) obejmuje:

- 23.1 - Produkcja szkła i wyrobów ze szkła

* 23.11- Produkcja szkła płaskiego

* 23.11.Z - Produkcja szkła płaskiego

* 23.12 - Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego

* 23.12.Z - Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego

* 23.13 - Produkcja szkła gospodarczego

* 23.13.Z - Produkcja szkła gospodarczego

* 23.14 - Produkcja włókien szklanych

* 23.14.Z - Produkcja włókien szklanych

* 23.19 - Produkcja i obróbka pozostałego szkła, włączając szkło techniczne

* 23.19.Z - Produkcja i obróbka pozostałego szkła, włączając szkło techniczne

- 23.2 - Produkcja wyrobów ogniotrwałych

* 23.20 - Produkcja wyrobów ogniotrwałych

* 23.20.Z - Produkcja wyrobów ogniotrwałych

- 23.3 - Produkcja ceramicznych materiałów budowlanych

* 23.31 - Produkcja ceramicznych kafli i płytek

* 23.31.Z - Produkcja ceramicznych kafli i płytek

* 23.32 - Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny

* 23.32.Z - Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny

- 23.4 - Produkcja pozostałych wyrobów z porcelany i ceramiki

* 23.41 - Produkcja ceramicznych wyrobów stołowych i ozdobnych

* 23.41.Z - Produkcja ceramicznych wyrobów stołowych i ozdobnych

* 23.42 - Produkcja ceramicznych wyrobów sanitarnych

* 23.42.Z - Produkcja ceramicznych wyrobów sanitarnych

* 23.43 - Produkcja ceramicznych izolatorów i osłon izolacyjnych

* 23.43.Z - Produkcja ceramicznych izolatorów i osłon izolacyjnych

* 23.44 - Produkcja pozostałych technicznych wyrobów ceramicznych

* 23.44.Z - Produkcja pozostałych technicznych wyrobów ceramicznych

* 23.49 - Produkcja pozostałych wyrobów ceramicznych

* 23.49.Z - Produkcja pozostałych wyrobów ceramicznych

- 23.5 - Produkcja cementu, wapna i gipsu

* 23.51 -Produkcja cementu

* 23.51.Z - Produkcja cementu

* 23.52 - Produkcja wapna i gipsu

* 23.52.Z - Produkcja wapna i gipsu

- 23.6 - Produkcja wyrobów z betonu, cementu i gipsu

* 23.61 -Produkcja wyrobów budowlanych z betonu

* 23.61.Z - Produkcja wyrobów budowlanych z betonu

* 23.62 - Produkcja wyrobów budowlanych z gipsu

* 23.62.Z - Produkcja wyrobów budowlanych z gipsu

* 23.63 - Produkcja masy betonowej prefabrykowanej

* 23.63.Z - Produkcja masy betonowej prefabrykowanej

* 23.64 - Produkcja zaprawy murarskiej

* 23.64.Z - Produkcja zaprawy murarskiej

* 23.65 - Produkcja cementu wzmocnionego włóknem

* 23.65.Z - Produkcja cementu wzmocnionego włóknem

* 23.69 - Produkcja pozostałych wyrobów z betonu, gipsu i cementu

* 23.69.Z - Produkcja pozostałych wyrobów z betonu, gipsu i cementu

- 23.7 - Cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia

* 23.70 - Cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia

* 23.70.Z - Cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia

- 23.9 - Produkcja wyrobów ściernych i pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana

* 23.91 - Produkcja wyrobów ściernych

* 23.91.Z - Produkcja wyrobów ściernych

* 23.99 - Produkcja pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana

* 23.99.Z - Produkcja pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana.

4.

Zdaniem Spółki, przedstawiony w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym opis Procesu mieści się w klasie PKD 23.13 i podklasie 23.13.Z - Produkcja szkła gospodarczego, które wchodzą w skład grupy PKD 23.1 - Produkcja szkła i wyrobów ze szkła. Grupa ta odpowiada działowi PKD 23 - Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych i surowców niemetalicznych, który ma swój odpowiednik w D126 klasyfikacji NACE rev. 2. Zgodnie z klasyfikacją NACE rev. 2 produkcja opakowań szklanych zalicza się do podklasy 26.13 - Produkcja szklą gospodarczego, klasy 26.1 - Produkcja szkła, a ta z kolei do grupy 26 - Produkcja wyrobów z pozostałych surowców t niemetalicznych. W konsekwencji, należy uznać, iż zgodnie z przytoczoną wyżej definicją procesu mineralogicznego zawartą w ustawie o podatku akcyzowym a opierającą się na Dyrektywie Energetycznej, realizowany przez Spółkę Proces jest procesem produkcyjnym wyrobów z pozostałych surowców - niemetalicznych, a tym samym należy uznać go za proces mineralogiczny.

Powyższą kwalifikację Procesu jako procesu mineralogicznego potwierdza również wpis Spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym, gdzie w Dziale 3 Rubryce 1, przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy (Spółki) jest produkcja wyrobów ze szkła i ich uszlachetnianie, zakwalifikowane jako PKD 23.13.Z.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z definicją procesu mineralogicznego ustanowioną w art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku akcyzowym, opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Proces; należy uznać za proces mineralogiczny.

Tym samym, od 1 stycznia 2016 r. zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 i 33 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą,:

* wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy,

* procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz.UE.L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (...).

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania m.in. energii elektrycznej określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz.U.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią "wyroby energetyczne" podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 5 cyt. Dyrektywy Rady 2003/96/WE dyrektywa nie ma zastosowania do procesów mineralogicznych.

Wyłączenie to nie oznacza jednak, że ww. energia podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym. Tym samym zakres zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych może być określany dowolnie przez każde z państw członkowskich.

Od 1 stycznia 2016 r. zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 4, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach mineralogicznych.

Zwolnienie to jest uwarunkowane:

Stosownie do art. 30 ust. 7c ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

Zgodnie z ww. przepisami od 1 stycznia 2016 r. wprowadzono zwolnienia dla energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych. Procesy te zostały zdefiniowane jako procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych".

Należy tutaj zauważyć, że zgodnie z art. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej, celem tego rozporządzenia jest ustanowienie wspólnej statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej. Należy także wskazać, że ww. nomenklatura klasyfikuje produkcję danego towaru, natomiast w definicji procesów mineralogicznych jest mowa o procesach sklasyfikowanych na podstawie tej nomenklatury. Jest tu zatem mowa o dwóch różnych czynnościach, które w praktyce mogą lecz nie musza się pokrywać.

Jak wynika bowiem z potocznego znaczenia produkcja oznacza zorganizowaną działalność mającą na celu wytworzenie np. określonych towarów, lakonicznie ujmując jest to wytwarzanie określonych towarów.

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 708 "proces" to przykładowo: przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny. Tym samym jako proces należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym.

Na podstawie powyższego należy zauważyć, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją procesów oraz czynności nie stanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Należy wskazać, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Proces mineralogiczny należy zdefiniować jako proces, w którym następuje przemiana fizykochemiczna minerałów (związków chemicznych powstałych wskutek procesów geologicznych) w określony produkt.

W konsekwencji zwolnieniu od podatku podlega tylko energia elektryczna zużywana w danym procesie - w sprawie - w procesie mineralogicznym.

Chcąc odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy należy rozpatrzyć czy wszystkie czynności, które mają miejsce w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy w ramach produkcji opakowań szklanych stanowią element ww. procesu.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy przedmiot działalności Wnioskodawcy, tj. produkcja szkła, o której mowa w dziale 23, grupie 23.1 PKD - Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych. Wnioskodawca wskazał, że kwalifikacja ta odpowiada kodowi DI26 klasyfikacji NACE i że działalność Wnioskodawcy mieści się w klasyfikacji DI 26 NACE. Wnioskodawca od 1 stycznia 2016 r. będzie podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej w jego działalności produkcyjnej i będzie przekazywał do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15-go dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzysta energię elektryczną, oświadczenie o ilości wykorzystywanej energii i sposobie jej wykorzystania. Oświadczenie to będzie zawierać nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP), ilość wykorzystanej energii elektrycznej, sposób wykorzystania energii elektrycznej i datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.

Wnioskodawca przedstawił, że na proces produkcji szkła składają się z następujące etapy i że do każdego etapu zużywana jest energia elektryczna, tj. zestawianie, topnienie, formowanie, odprężanie i zabezpieczanie.

Mając na uwadze wszystkie ww. czynności, w kontekście klasyfikacji ich jako element procesu mineralogicznego, w pierwszej kolejności należy zauważyć, że nie można do nich zaliczyć:

* Części etapu zestawiania, które polega na rozładunku, dostarczania do magazynów (silosów) surowca i magazynowaniu w silosach. W tym stadium nie ma miejsca przemiana fizykochemiczna surowców mineralnych w określony produkt. Jest to etap rozładunku i składowania surowców, które zostaną poddane w kolejnych etapach czynnościom, które doprowadzą do ich zmian fizykochemicznych i w końcowym etapie powstanie gotowy wyrób zdatny do użytkowania do którego został przeznaczony.

* Sortowania, składowania na paletach lub w kartonach, pakowania i magazynowania wyrobów, tj. czynności będących elementem zabezpieczania opakowań szklanych.

Należy zauważyć, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym fakt, że Wnioskodawca jest producentem opakowań szklanych, tj. uzyskuje gotowy produkt w wyniku procesu mineralogicznego, nie oznacza, że każdy etap jego produkcji winien być objęty ww. zwolnieniem nawet jeśli pośrednio jest związany z procesem mineralogicznym, lecz który obiektywnie rzecz ujmując nie może być uznany za proces mineralogiczny.

Ponadto Wnioskodawca wskazał również, że w procesie produkcji szkła wykorzystuje również energię elektryczną do oświetlenia i ogrzewania pomieszczeń, hal i sterowni, w których czynności wykonują pracownicy obsługujący lub nadzorujący przebieg procesu technologicznego.

Mając powyższe na uwadze Organ uważa, że rozładunek i magazynowanie w silosach oraz sortowanie, składowanie i pakowanie będące niewątpliwie elementem produkcji szkła nie są częściami składowymi procesu mineralogiczne ani w sensie stricte ani też sensie largo. Do procesu tego nie można również zaliczyć oświetlenia i ogrzewania pomieszczeń, hal i sterowni.

Tym samym wykorzystanie energii elektrycznej do rozładunku i magazynowania w silosach oraz sortowania, składowania i pakowania, jak również do oświetlenia i ogrzewania pomieszczeń, hal i sterowni nie korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie przepisu art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy, tj. przepisu zwalniającego od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesie mineralogicznym.

Reasumując, następujące po sobie kolejne etapy produkcji szkła, z wyłączeniem rozładunku, dostarczania do magazynów (silosów) i magazynowania w silosach oraz sortowania, składowania i pakowania, jak również oświetlenia i ogrzewania pomieszczeń, hal i sterowni, stanowią elementy procesu mineralogicznego w rozumieniu szerokim. Opisane czynności które mają miejsce na tych etapach - z uwzględnieniem ww. wyłączenia - z jednej strony przyczyniają się do zmian fizykochemicznych surowca w efekcie którego uzyskiwane są wysokiej jakości szklane opakowania, a po drugie czynności te składają się na ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym co pozwala uznać je za proces mineralogiczny.

Dlatego też tylko energia elektryczna, która jest wykorzystana na ww. etapach (z wyłączeniem ww. czynności rozładunku, dostarczania do magazynów (silosów) surowców i magazynowania w silosach oraz sortowania, składowania i pakowania, jak również oświetlenia i ogrzewania pomieszczeń, hal i sterowni) korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z zachowaniem warunków zwolnienia, tj. wykorzystaniem energii elektrycznej przez Wnioskodawcę jako podatnika akcyzy od tej energii oraz przekazywaniem przez Wnioskodawcę jako podmiotu gospodarczego wykorzystującego energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzystano energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.