IBPP4/4513-194/15/PK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 stycznia 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP4/4513-194/15/PK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 16 listopada 2015 r. (data wpływu 18 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia wartości stanowiących koszt wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w celu obliczenia progu energochłonności, jest:

* prawidłowe - w zakresie uwzględnienia kosztów energii elektrycznej zużywanej przez całe przedsiębiorstwo;

* nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia wartości stanowiących koszt wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej przez zakład energochłonny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawowym obszarem działalności Spółki jest produkcja sieciowanego włókna celulozowego, która jest realizowana przez zakład produkcyjny w G. W procesach produkcyjnych, Spółka wykorzystuje między innymi duże ilości energii elektrycznej, którą nabywa od zewnętrznego dostawcy.

W zakładzie produkcyjnym Spółki jest wykonywana działalność gospodarcza, ujawniona w Krajowym Rejestrze Sądowym, oznaczona zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) następującymi kodami:

* 1711 - produkcja masy włóknistej,

* 1395 - produkcja włóknin i wyrobów wykonanych z włóknin, z wyłączeniem odzieży.

Ponadto, Spółka prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości oraz nie będzie korzystać w stosunku do wykorzystywanej energii elektrycznej ze "zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym (art. 1 pkt 18 ustawy nowelizacyjnej).

Mając na uwadze rodzaj wykonywanej działalności gospodarczej oraz fakt, iż Spółka wykorzystuje duże ilości energii elektrycznej w procesach produkcyjnych, Spółka rozważa możliwość skorzystania ze zwolnienia dla zakładów energochłonnych, wprowadzanego nowelizacją do ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle art. 31d ust. 2 znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym (w stanie prawnym po 1 stycznia 2016 r.) do obliczenia progu energochłonności należy brać pod uwagę koszt energii elektrycznej wraz ze wszelkimi opłatami dodatkowymi (m.in. opłatą dystrybucyjną), czyli łączną należność wynikającą z faktur od dostawcy energii elektrycznej bez podatku VAT.

2. Czy w świetle art. 31d ust. 2 znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym (w stanie prawnym po 1 stycznia 2016 r.) do obliczania progu energochłonności Spółka powinna uwzględnić koszt energii elektrycznej wykorzystanej przez całe przedsiębiorstwo, w którym prowadzona jest działalność o odpowiednim kodzie PKD uprawniającym do skorzystania z mechanizmu zwrotowego.

3. Czy przy założeniu, że udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w danym roku podatkowym, liczony według metodologii przedstawionej w niniejszym wniosku w stanowisku Spółki, wyniesie ponad 3%, Spółka będzie uprawniona do skorzystania z mechanizmu częściowego zwrotu podatku akcyzowego zawartego w art. 31d znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 31d znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym (w stanie prawnym po 1 stycznia 2016 r.):

1. Do obliczenia progu energochłonności należy brać pod uwagę całkowity koszt energii elektrycznej wraz ze wszelkimi opłatami dodatkowymi (m.in. opłatą dystrybucyjną), czyli łączną należność wynikającą z faktur od dostawcy energii elektrycznej bez podatku VAT.

2. Do obliczania progu energochłonności Spółka powinna uwzględnić koszt energii elektrycznej wykorzystanej w zakładzie energochłonnym, w którym prowadzona jest działalność o odpowiednim kodzie PKD, rozumianym jako całe przedsiębiorstwo.

3. Przy założeniu, że udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w danym roku podatkowym, liczony według metodologii przedstawionej w niniejszym wniosku w stanowisku Wnioskodawcy, wyniesie ponad 3%, Spółka będzie uprawniona do skorzystania z mechanizmu częściowego zwrotu podatku akcyzowego.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

1. Regulacje wchodzące iv życie od 1 stycznia 2016 r.

Jednym z celów nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym jest, zgodnie z uzasadnieniem do projektu, wprowadzenie preferencji podatkowych dla przedsiębiorstw energochłonnych, poprzez stosowanie mechanizmu częściowego zwrotu zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez te zakłady. W rządowym uzasadnieniu, wprost wskazuje się na intencję ograniczenia kosztów podatku akcyzowego dla podmiotów charakteryzujących się wysokim udziałem kosztów energii w wartości produkcji.

Zgodnie z art. 31d ust. 1, zwolnienie będzie dotyczyć zakładów energochłonnych, które:

a.

wykonują jedną z wymienionych w sposób enumeratywny w ustawie działalności gospodarczych (katalog ten odpowiada zakresem działalnościom określonym w ustawie odnawialnych źródłach energii < art. 52 ust. 6 pkt 1 oraz art. 188 ust. 3 pkt 1 (Dz. U. z 2015 r. poz. 478) - dalej: "ustawa o OZE">, co wynika z Wytycznych Komisji Europejskiej),

b.

prowadzą księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości,

c.

nie korzystają w stosunku do tej energii elektrycznej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a (zwolnienie dla procesów energochłonnych).

W art. 31d ust. 2 ustawodawca wskazuje, że przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, wynosi ponad 3%.

Z powyższego wynika, że prawidłowe wyliczenie udziału kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym (dalej: "próg energochłonności"), będzie niezbędne do skorzystania ze zwolnienia.

2. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1

W ocenie Wnioskodawcy, do obliczenia progu energochłonności należy brać pod uwagę całkowity koszt energii elektrycznej wraz ze wszelkimi opłatami, czyli łączną należność wynikającą z faktur od dostawcy energii elektrycznej, bez podatku VAT. Takie podejście uzasadnione jest wykładnią zarówno językową, jak i systemową oraz funkcjonalną omawianego przepisu.

Zarówno w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego, jak i w doktrynie dominują poglądy o preferowaniu w wykładni przepisów prawa podatkowego wykładni językowej, w szczególności gdy podlegające interpretacji normy dotyczą ulg i zwolnień podatkowych. Jak skonstatował Naczelny Sąd Administracyjny, poglądy te wskazują przede wszystkim na to, że źródłem wiedzy dla podatnika i organów stosujących prawo jest tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organem stosującym prawo.

Dokonując interpretacji tekstu prawnego należy kierować się znaczeniem słów języka etnicznego oraz racjonalnością ustawodawcy, gdy używał określonych słów, ponieważ nie można a priori zakładać, że określonych słów użyto w akcie prawnym bez ewidentnej potrzeby. Jednocześnie, konstrukcje prawne są tworzone za pomocą słów, które razem stanowią określoną całość i nie można ich interpretować nie mając na względzie całości, co uzasadnia stosowanie wykładni systemowej, a wyjątkowo celowościowej. Zważając na powyższe, dominującą wykładnią norm podatkowych jest wykładnia językowa ze ścisłym rozumieniem tekstu prawnego, wykluczającym wykładnię rozszerzającą lub zawężającą. Wykładnia systemowa i celowościowa służą interpretacji prawa podatkowego jedynie w granicach zakreślonych przez wykładnię językową.

Słownik języka polskiego PWN definiuje koszt jako "sumę pieniędzy wydatkowaną na kupno lub opłacenie czegoś", co sugeruje, że koszt w powszechnym rozumieniu oznacza wszelkie niezbędne wydatki, które podmiot musi ponieść, aby nabyć dane dobro.

Znowelizowana ustawa o podatku akcyzowym w art. 31d ust. 2 posługuje się dla określenia progu energochłonności tylko stwierdzeniem, że jest to "udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym". Gdyby zamiarem racjonalnego ustawodawcy było ograniczenie zakresu pojęcia kosztów w stosunku do jego potocznego rozumienia, wskazałby z pewnością w normie prawnej wprost, że jego intencją jest zawężenie licznika omawianej proporcji do pewnej składowej lub składowych całkowitych wydatków poniesionych na nabycie energii elektrycznej. Należy przecież zauważyć, że bez poniesienia niezbędnych nakładów na obligatoryjne opłaty wynikające z realizacji nieodłącznych usług dystrybucji i przesyłu energii elektrycznej od dostawcy, nabywca energii elektrycznej nie mógłby faktycznie wykorzystać jej w swojej działalności. Ponadto, ustawodawca unijny w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej < Art. 2 ust. 4, art. 17 ust. 1 lit. a (Dz. U. L 283 z 31 października 2003 r.)> za każdym razem wskazuje, że koszt energii elektrycznej oznacza rzeczywistą wartość nabycia energii elektrycznej. Warto też podkreślić, że w art. 17 ust. 1 lit. a, definiując elementy pojęcia "zakład energochłonny" wskazał, że do wskazanych kosztów energii elektrycznej zaliczane są także wszelkie podatki, z wyjątkiem podatku od wartości dodanej podlegającego odliczeniu. Rzeczywista wartość nabycia energii elektrycznej powinna oznaczać łączną należność wynikającą z faktur od dostawcy energii elektrycznej bez podatku VAT. Racjonalny ustawodawca wprost ograniczyłby koszt nabycia energii, jeśli miałby taki zamiar.

Szerokie rozumienie omawianego przepisu jest uzasadnione także przy zastosowaniu wykładni pozajęzykowych, między innymi wykładni systemowej.

W obowiązującej w obecnym kształcie ustawie o podatku ustawowym, zwolnienia dla zakładów energochłonnych dotyczą podmiotów wykorzystujących wyroby węglowe oraz wyroby gazowe. Jednocześnie, przy definiowaniu zakładów energochłonnych wykorzystujących te wyroby ustawodawca zastosował podobny mechanizm obliczania progu energochłonności, jak w omawianym przepisie dotyczącym energii elektrycznej. Jedyną różnicą jest to, że w przypadku wyrobów węglowych i gazowych mowa jest o udziale zakupu odpowiednio wyrobów węglowych oraz wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej, a nie o udziale kosztu. W ocenie Wnioskodawcy pojęcie kosztu jest szersze od pojęcia zakupu.

Niemniej jednak, istnieją rozstrzygnięcia organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, potwierdzające możliwość szerokiego rozumienia pojęcia zakupu, obejmującego cenę nabycia wraz z dodatkowymi kosztami (np. za transport, wyładunek, dystrybucję itp.). Skoro takie rozumienie funkcjonuje na gruncie rozstrzygnięć dotyczących węgla i gazu, to tym bardziej jest ono uzasadnione w przypadku energii elektrycznej, ponieważ tutaj już z przepisu wynika szersze podejście (koszt a zakup).

Poszukując wskazówek systemowych zewnętrznych co do sposobu obliczenia progu energochłonności należy zwrócić uwagę na uregulowania obecnie obowiązującej ustawy o OZE. Na jej mocy funkcjonuje system ulg dla odbiorców przemysłowych dotyczący obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia potwierdzających wytworzenie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, tzw. Zielonych Certyfikatów. Aby odbiorca przemysłowy mógł skorzystać z możliwości samodzielnego rozliczania się ze wskazanego obowiązku oraz by miał możliwość skorzystania z obniżonego wymiaru obowiązku przedstawienia do umorzenia Zielonych Certyfikatów jest obowiązany złożyć Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki oświadczenia wskazane w ustawie o OZE, w tym obliczyć dla siebie Współczynnik intensywności zużycia energii elektrycznej (dalej: "Współczynnik OZE").

Odwołanie do regulacji ustawy o OZE w tym zakresie jest o tyle uzasadnione, że zamknięty katalog działalności określonych kodami PKD warunkujący uznanie za odbiorcę przemysłowego na gruncie ustawy o OZE jest spójny z katalogiem działalności warunkującym skorzystanie ze zwolnienia dla zakładów energochłonnych, wprowadzanego nowelizacją do ustawy o podatku akcyzowym.

W myśl art. 53 ust. 2 ustawy o OZE przez Współczynnik OZE rozumie się stosunek kosztów energii elektrycznej zużytej na własne potrzeby do wartości dodanej brutto obliczanej jako średnia arytmetyczna z trzech ostatnich lat poprzedzających rok realizacji obowiązku.

W przepisach przejściowych ustawa definiuje szczegółowo, wobec braku rozporządzenia wykonawczego, Współczynnik OZE dla celów rozliczenia za 2015 r. Zgodnie z art. 188 ust. 10 ustawy o OZE, wyliczenie opierać się powinno na ustaleniu wartości następujących danych finansowych:

a.

kwalifikowanych kosztów energii elektrycznej "C" - poniesione koszty energii elektrycznej uwzględniają wszystkie składowe kosztu energii elektrycznej oraz opłaty wynikające z realizacji usługi dystrybucji i przesyłu energii elektrycznej (art. 188 ust. 11);

b.

jednostkowej wartości dodanej brutto "GVA" - obliczanej na podstawie rachunków zysków i strat sporządzanych przez Spółkę (art. 188 ust. 12).

Ponadto, w projektowanym na podstawie art. 53 ust. 4 ustawy rozporządzeniu Ministra Gospodarki w sprawie sposobu obliczania współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej przez odbiorcę przemysłowego (dalej: "Rozporządzenie") nadal nakazuje się, żeby koszt energii elektrycznej traktować w sposób szeroki i zaliczać do niego także m.in. opłaty za usługi dystrybucji lub przesyłania energii elektrycznej < § 1 ust. 2 rozporządzenia, dostępnego w etapie opiniowania na stronie Biuletynu Informacji Publicznej Rządowego Centrum Legislacji>.

Skoro w ustawie o OZE ustawodawca reguluje sposób obliczania Współczynnika energochłonności odwołując się do kosztów energii elektrycznej w rozumieniu szerokim, to należałoby przyjąć, że w sposób tożsamy powinien być rozumiany koszt energii elektrycznej niezbędny do obliczenia progu energochłonności na gruncie znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym. Tym bardziej, że w przypadku obu uregulowań katalog działalności PKD warunkujących ich zastosowanie jest spójny.

W związku z tym, że przepisy nowelizujące ustawę akcyzową, jak wskazał ustawodawca w uzasadnieniu, mają na celu przede wszystkim "uproszczenie przepisów w zakresie podatku akcyzowego", "zniesienie lub ograniczenie niektórych uciążliwych i zbędnych obowiązków" oraz "przyczynienie się do ułatwienia przedsiębiorcom, wykonywania działalności gospodarczej, to zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, iż rozumienie udziału kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w sposób szeroki, czyli obejmujący wszelkie niezbędne wydatki, które Spółka musi ponieść, aby nabyć energię elektryczną, a więc jako łączną należność wynikającą z faktur od dostawcy energii elektrycznej, jest w pełni spójne z celem przyświecającym ustawodawcy.

Ocena i zważenie całości wskazówek interpretacyjnych przedstawionych powyżej daje podstawę, zdaniem Wnioskodawcy, do przyjęcia interpretacji, zgodnie z którą do obliczenia progu energochłonności należy brać pod uwagę koszt energii elektrycznej wraz ze wszelkimi opłatami dodatkowymi (m.in. opłata dystrybucyjna), czyli łączną należność wynikającą z faktur od dostawcy energii elektrycznej bez podatku VAT.

3. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 2

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka powinna uwzględnić koszt energii elektrycznej wykorzystanej w zakładzie energochłonnym, w którym prowadzona jest działalność o odpowiednim kodzie PKD, rozumianym jako całe przedsiębiorstwo. Takie podejście uzasadnione jest także wykładnią językową, systemową oraz funkcjonalną omawianego przepisu.

Zgodnie z art. 31d ust. 2 zd. 2 zakład energochłonny rozumiany jest jako podmiot wykorzystujący energię elektryczną, który nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na początku wywodu, należy zwrócić uwagę, że norma wynikająca z art. 31d w żadnej części nie ogranicza zakresu kosztów energii elektrycznej, branych pod uwagę przy obliczaniu progu energochłonności, jedynie do tych związanych bezpośrednio z określoną działalnością PKD z katalogu ustępu pierwszego. Wykonywanie odpowiedniej działalności gospodarczej oznaczonej wymienionymi enumeratywnie kodami PKD jest tylko jednym z warunków możliwości skorzystania przez zakład energochłonny z mechanizmu częściowego zwolnienia. Odmienna interpretacja stanowiąca, że koszt wykorzystanej energii elektrycznej ma odnosić się wyłącznie do kodu PKD, który uprawnia dane przedsiębiorstwo do skorzystania z systemu zwrotowego, byłaby ewidentnie zawężająca i stałaby w jawnej sprzeczności z wymogiem ścisłego rozumienia tekstu prawnego, wykluczającego wykładnię rozszerzającą lub zawężającą. Ponadto, takiemu rozwiązaniu w praktyce musiałyby towarzyszyć trudności związane z brakiem prawnego wymogu prowadzenia ewidencji umożliwiającej wiarygodne wyodrębnienie kosztów energii elektrycznej wykorzystanych wyłącznie do wykonywania określonej działalności w zakładzie.

Ustawa jednocześnie zawiera w przedmiotowym przepisie warunek minimalny dla uznania podmiotu za zakład energochłonny. Podmiot ten nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa, spełniająca pewne specyficzne warunki. Skoro ustawodawca wyznacza minimalne przesłanki dla identyfikacji zakładu energochłonnego wykorzystującego energię elektryczną, to pozostawia podatnikowi niejako wybór co do ujęcia w liczniku proporcji progu energochłonności kosztów energii elektrycznej wykorzystanej przez wydzielony zakład produkcyjny lub kilka wydzielonych zakładów czy całe przedsiębiorstwo. Z zastrzeżeniem jednak, że każda z tych jednostek gospodarczych powinna spełniać przedstawione w art. 31d ust. 2 zd. 2 warunki minimalne.

Zgodnie z dyrektywą energetyczną (art. 17 ust. 1 lit. a)"zakład energochłonny" oznacza jednostkę gospodarczą, która nie może być mniejsza od części przedsięwzięcia lub osoby prawnej, która z organizacyjnego punktu widzenia stanowi niezależny zakład, tzn. jest jednostką zdolną do funkcjonowania na bazie własnych środków, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej wynoszą przynajmniej 3,0% wartości produkcji lub krajowy należny podatek energetyczny wynosi przynajmniej 0,5% wartości dodanej. Z powyższego wynika, że według ustawodawcy unijnego jednostka ta może stanowić całe przedsiębiorstwo lub też być mniejsza od podatnika, ponieważ podatnik może posiadać wiele wydzielonych zakładów. Definicja wyznacza pewne minimalne wymogi co do wielkości jednostki gospodarczej.

Przechodząc do wykładni systemowej zewnętrznej odnośnie do warunków dla identyfikacji zakładu energochłonnego należy stwierdzić, że udział zakupu czy udział kosztów, o których mowa w art. 31a ust. 7, 31b ust. 10 oraz 31d ust. 2 ustawy, należy odnieść do wartości produkcji sprzedanej danego przedsiębiorstwa. Nie ulega wątpliwości, że obliczana ona powinna być zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 21 lipca 2015 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2016. Produkcja sprzedana przemysłu, w myśl rozporządzenia, obejmuje całą wartość sprzedanych na zewnątrz przedsiębiorstwa wyrobów, robót i usług. Odpowiednio, tym samym, udział kosztów energii elektrycznej w liczniku proporcji powinien dotyczyć energii elektrycznej wykorzystanej w całym przedsiębiorstwie.

Całość wskazówek interpretacyjnych przedstawionych powyżej daje podstawę, zdaniem Wnioskodawcy, do stwierdzenia, iż Spółka powinna uwzględnić koszt energii elektrycznej wykorzystanej w zakładzie energochłonnym, w którym prowadzona jest działalność o odpowiednim kodzie PKD, rozumianym jako całe przedsiębiorstwo.

4. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 3

W ocenie Wnioskodawcy, przy założeniu, że udział kosztów wykorzystanej w Spółce energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w danym roku podatkowym, liczony według metodologii przedstawionej w niniejszym wniosku w stanowisku Wnioskodawcy, wyniesie ponad 3%, Spółka będzie uprawniona do skorzystania z mechanizmu częściowego zwrotu podatku akcyzowego zawartego w art. 31d znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym.

W zakładzie produkcyjnym Spółki jest wykonywana działalność gospodarcza, ujawniona w Krajowym Rejestrze Sądowym, oznaczona zgodnie z rozporządzeniem o PKD następującymi kodami:

* 1711 - produkcja masy włóknistej,

* 1395 - produkcja włóknin i wyrobów wykonanych z włóknin, z wyłączeniem odzieży.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości oraz nie będzie korzystać w stosunku do wykorzystywanej energii elektrycznej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym.

Mając na uwadze powyższe, przy założeniu, że udział kosztów wykorzystanej w Spółce energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w danym roku podatkowym, liczony według metodologii przedstawionej w niniejszym wniosku w stanowisku Wnioskodawcy, wyniesie ponad 3%, należy stwierdzić, że w stosunku do Wnioskodawcy spełnione zostałyby wszystkie warunki z art. 31d znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym i tym samym Spółka będzie uprawniona do skorzystania z mechanizmu częściowego zwrotu podatku akcyzowego zawartego w art. 31d znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie uwzględnienia kosztów energii elektrycznej zużywanej przez całe przedsiębiorstwo;

* nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1.

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2.

sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.), który wyprodukował tę energię;

3.

zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4.

zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5.

import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6.

zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania m.in. energii elektrycznej określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz.U.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią "wyroby energetyczne" podlegające tej regulacji. Poszczególne państwa Unii Europejskiej, w tym Polska, (zgodnie z zasadą lojalności) zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów. Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Ze złożonego wniosku wynika, że podstawowym obszarem działalności Spółki jest produkcja sieciowanego włókna celulozowego. W procesach produkcyjnych, Spółka wykorzystuje między innymi duże ilości energii elektrycznej, którą nabywa od zewnętrznego dostawcy.

W zakładzie produkcyjnym Spółki jest wykonywana działalność gospodarcza, ujawniona w Krajowym Rejestrze Sądowym, oznaczona zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) następującymi kodami:

* 1711 - produkcja masy włóknistej,

* 1395 - produkcja włóknin i wyrobów wykonanych z włóknin, z wyłączeniem odzieży.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości oraz nie będzie korzystać w stosunku do wykorzystywanej energii elektrycznej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym (art. 1 pkt 18 ustawy nowelizacyjnej).

Na tle powyższego Spółka rozważa możliwość skorzystania ze zwolnienia dla zakładów energochłonnych.

Stosownie do art. 31d ust. 1 znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., zakładowi energochłonnemu wykorzystującemu energię elektryczną, który łącznie spełnia następujące warunki:

1.

wykonuje działalność gospodarczą oznaczoną następującymi kodami Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD): 0510, 0729, 0811, 0891, 0893, 0899, 1032, 1039, 1041, 1062, 1104, 1106, 1310, 1320, 1394, 1395, 1411, 1610, 1621, 1711, 1712, 1722, 1920, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2060, 2110, 2221, 2222, 2311, 2312, 2313, 2314, 2319, 2320, 2331, 2342, 2343, 2349, 2399, 2410, 2420, 2431, 2432, 2434, 2441, 2442, 2443, 2444, 2445, 2446, 2720, 3299, 2011, 2332, 2351, 2352, 2451, 2452, 2453, 2454, 2611, 2680 lub 3832,

2.

prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości,

3.

nie korzysta w stosunku do tej energii elektrycznej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a

- przysługuje zwolnienie od akcyzy, realizowane przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład.

Zgodnie z art. 31d ust. 2 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3%. Zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Co do zasady przez zakład energochłonny wykorzystujący energie elektryczną rozumie się podmiot, u którego "udział" kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3%. Zatem do obliczenia wskazanego "udziału" należy przyjąć wartość wykorzystanej energii elektrycznej.

W związku z powyższym wskazać należy, że zgodnie z artykułem 17 ust. 1 dyrektywy Rady 2003/96/WE, pod warunkiem że minimalne poziomy opodatkowania przewidziane w niniejszej dyrektywie są przestrzegane średnio przez wszystkie przedsiębiorstwa, państwa członkowskie mogą stosować obniżki podatku do zużycia produktów energetycznych wykorzystywanych do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b i c) oraz do energii elektrycznej w następujących przypadkach:

a) na rzecz zakładów energochłonnych.

"Zakład energochłonny" oznacza jednostkę gospodarczą, określoną w art. 11, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej wynoszą przynajmniej 3,0% wartości produkcji lub krajowy należny podatek energetyczny wynosi przynajmniej 0,5% wartości dodanej. W ramach tej definicji, Państwa Członkowskie mogą stosować bardziej rygorystyczne pojęcia, włącznie z wartością sprzedaży, definicjami dotyczącymi procesu i sektora.

"Nabycie produktów energetycznych i energii elektrycznej" oznacza rzeczywisty koszt energii nabytej lub wytworzonej w ramach zakładu. Zalicza się do niej jedynie energię elektryczną, ciepło i produkty energetyczne, które są wykorzystywane do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b i c). Włączone są wszystkie podatki poza podatkiem od wartości dodanej, który może zostać odliczony.

"Wartość produkcji" oznacza obrót, włącznie z subwencjami bezpośrednio powiązanymi z ceną produktu, plus lub minus zmiany poziomu zapasów produktów gotowych, niegotowych oraz towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży, minus towary i usługi nabyte w celu odsprzedaży.

"Wartość dodana" oznacza całkowity obrót podlegający podatkowi od wartości dodanej włącznie ze sprzedażą na wywóz, minus całkowita suma zakupów podlegających podatkowi VAT włącznie z przywozem.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w myśl uregulowań krajowych implementowanych z przepisów dyrektywy, pojęcie "nabycia energii elektrycznej" od zewnętrznego dostawcy dotyczy jedynie energii elektrycznej wraz z podatkami z wyłączeniem podatku od towarów i usług oraz opłat dodatkowych wynikających z faktur.

Wynika to łącznie z brzmienia art. 17 ust. 1 lit. a dyrektywy, w którym jest mowa tylko o energii elektrycznej, cieple i produktach energetycznych wraz podatkami (z wyłączeniem podatku VAT) i z art. 31d ust. 2 ustawy, w którym mowa jest jedynie o koszcie wykorzystanej energii elektrycznej. W obu przypadkach mowa jest zatem jedynie o energii elektrycznej, która zostaje fizycznie zużyta.

Koszty opłat dodatkowych (m.in. opłaty dystrybucyjne) nie są podatkami, zatem nie mogą być zaliczone do kosztów nabycia energii elektrycznej. Jednocześnie zgodnie ugruntowanym orzecznictwem sądowym w zakresie wąskiego stosowania przywilejów podatkowych jakim niewątpliwie są zwolnienia, nie można utożsamiać dodatkowych kosztów nabycia energii elektrycznej (m.in. opłat dystrybucyjnych) jako kosztów wykorzystanej energii elektrycznej, gdyż stanowiło by to niedopuszczalną wykładnię rozszerzającą, sprzeczną z zasadą sprawiedliwości podatkowej.

W art. 31d ust. 2 ustawy, ustawodawca wprost wskazał, że przy obliczaniu współczynnika na podstawie którego definiowane są zakłady energochłonne, należy uwzględniać wyłącznie wartość samej nabytej i wykorzystanej energii elektrycznej. Należy zauważyć, że ustawodawca posługując się sformułowaniem "udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej" nie odwołuje się do wartości zakupu energii, która dotyczy kwoty globalnej jaką należy ponieść aby dokonać zakupu energii, tj. uwzględniającą wszelkie opłaty dystrybucyjne, utrzymania sieci, itp. Posługując się ww. sformułowaniem jednoznacznie wskazuje się, że winna być brana pod uwagę tylko wartość samej energii która została wykorzystana przez zakład. Inaczej mówiąc w ww. przepisie jest odwołanie do wartości zużytego wyrobu, a nie do wartości transakcji na zakup tego wyroby jak to przykładowo ma miejsce w przypadku adekwatnych przepisów odnoszących się do wyrobów węglowych i gazowych na które powołuje się Wnioskodawca.

Odnośnie odwołania się Wnioskodawcy do art. 188 ust. 11 ustawy o OZE, w którym określono jakie wartości składają się na kwalifikowany koszty energii elektrycznej, to należy zauważyć, że zdefiniowane w tej ustawie koszty energii elektrycznej uwzględniają koszt energii elektrycznej oraz opłaty wynikające z realizacji usługi dystrybucji i przesyłu energii elektrycznej. W ww. ustawie, w przeciwieństwie do regulacji w zakresie podatku akcyzowego, ustawodawca wprost wskazał, że przez koszt energii rozumie nie tylko wartość samej energii ale również kwoty jakie nabywca musi ponieś aby nabyć energię. A contrario w sytuacji gdy w ustawie o podatku akcyzowym brak takiego rozszerzonego zdefiniowania kosztów energii elektrycznej - to dokonując wykładni językowej oraz stosując zasadę ścisłego stosowania preferencji podatkowych - brak jest podstaw do uwzględnienia, przy obliczaniu progu energochłonności, wartości innych niż samej energii elektrycznej.

Reasumując, do obliczenia progu energochłonności należy brać pod uwagę koszt nabycia wykorzystanej energii elektrycznej od zewnętrznego dostawcy wraz z podatkami z wyłączeniem podatku od towarów i usług oraz z wyłączeniem pozostałych opłat dodatkowych (m.in. opłat dystrybucyjnych).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego należało uznać za nieprawidłowe.

Zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zasadnie zatem Wnioskodawca uważa, że w przedmiotowym wniosku sformułowanie zakład energochłonny odnosi się do całego przedsiębiorstwa, w którym prowadzona jest działalność klasyfikowana wg PKD do kodu 1711 oraz 1395, wykorzystującego energię elektryczną. Ustawodawca bowiem wyznaczył jedynie minimalną wielkość, jaką zorganizowana część przedsiębiorstwa musi spełniać (organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania) aby być uprawnionym do złożenia wniosku o zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład.

Organ podziela zatem stanowisko Wnioskodawcy, że udział zakupu czy udział kosztów, o których mowa w art. 31a ust. 7, art. 31b ust. 10 oraz 31d ust. 1 ustawy, należy odnosić do wartości produkcji sprzedanej całego przedsiębiorstwa (uwzględniając oczywiście, że koszt energii elektrycznej określony jest zgodny z metodologią przedstawioną prze Organ w odpowiedzi na pytanie pierwsze).

Zasadne jest również stanowisko Wnioskodawcy, że wartość produkcji sprzedanej, o której mowa w art. 31a ust. 7, art. 31b ust. 10 oraz art. 31d ust. 2 ustawy, powinna być ustalana na podstawie wydawanego corocznie rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej, na podstawie delegacji ustawowej z art. 18 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 591). Na rok 2016 jest to rozporządzenie Rady Ministrów z 21 lipca 2015 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2016 (Dz. U. z 2015 r. poz. 1304).

Zasadność stosowania powyższego sposobu obliczania wartości produkcji sprzedanej została potwierdzona prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 14 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 936/13, który orzekł: "(...) że do ustalenia wartości produkcji sprzedanej stosuje się przepisy z zakresu statystyki publicznej (...)."

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego uznać należy za prawidłowe.

Stosownie do art. 31d ust. 1 znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., podmiotowi:

* będącemu zakładem energochłonnym, o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy, wykorzystującemu energię elektryczną, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek wyniesie ponad 3%;

* wykonującemu działalność gospodarczą klasyfikowaną wg PKD m.in. do kodu 1711, 1395;

* prowadzącemu księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości;

* nie korzystającemu w stosunku do energii elektrycznej ze zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a ustawy

przysługuje zwolnienie od akcyzy, realizowane poprzez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład (podmiot).

Zgodnie z art. 31d ust. 3 ustawy, kwotę zwrotu części zapłaconej akcyzy, o której mowa w ust. 1, zwanej dalej "kwotą zwracanej częściowo akcyzy", oblicza się według następującego wzoru:

Z = (K%-3%)/ (K%) x (20 - 0,5 x W) x E x 0,85

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Z - kwotę zwracanej częściowo akcyzy (w złotych),

K - udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej, wyrażony w procentach (%), w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5,

W - kurs euro w stosunku do złotego, obowiązujący w pierwszym dniu roboczym października roku poprzedzającego rok, w którym rozpoczął się rok podatkowy, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

E - łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh) w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5.

Zwrot kwoty zwracanej częściowo akcyzy dokonywany jest na wniosek zakładu, o którym mowa w ust. 1, za okres roku podatkowego. O zwrocie tym orzeka, w drodze decyzji, wyznaczony naczelnik urzędu celnego - art. 31d ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 31d ust. 7 ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 5, powinien zawierać:

1.

imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, adres zamieszkania lub jego siedziby;

2.

numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy;

3.

numer wnioskodawcy w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo informację o wpisie w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;

4.

numer identyfikacyjny REGON wnioskodawcy;

5.

określenie kwoty zwracanej częściowo akcyzy, o zwrot której ubiega się wnioskodawca;

6.

numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot kwoty zwracanej częściowo akcyzy;

7.

określenie roku podatkowego, za który składany jest wniosek;

8.

oświadczenie wnioskodawcy o:

a.

wykonywaniu działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, z podaniem kodu Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD),

b.

prowadzeniu ksiąg rachunkowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Wniosek, o którym mowa w ust. 5, jest składany za okres roku podatkowego, w terminie do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym zakończył się rok podatkowy - art. 31d ust. 9 ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, wyznaczy naczelnika lub naczelników urzędów celnych właściwych w sprawie orzekania o zwrocie kwoty zwracanej częściowo akcyzy, uwzględniając konieczność skutecznego funkcjonowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, oraz zapewnienia właściwej kontroli i przepływu informacji dotyczących tego zwolnienia - art. 31 ust. 12 ustawy.

W tym miejscu należy także wskazać, że wraz ze złożonym wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu celnego należy dołączyć dokumenty, na podstawie których określono koszty wykorzystanej energii elektrycznej przy obliczaniu kwoty zwracanej częściowo akcyzy oraz opinię biegłego rewidenta, potwierdzającą prawidłowość wyliczenia udziału kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek (art. 31d ust. 8 ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 31d ust. 9 ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 5, jest składany za okres roku podatkowego, w terminie do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym zakończył się rok podatkowy, zatem co do zasady podmioty będą mogły złożyć wniosek o zwrot części zapłaconej akcyzy dopiero w 2017 r. (za rok podatkowy 2016 r. w przypadku gdy rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym).

W przypadku podmiotów, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy, przy obliczaniu kwoty zwracanej częściowo akcyzy za rok podatkowy uwzględnia się, oddzielnie dla każdego roku kalendarzowego:

1.

kurs euro w stosunku do złotego, opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, obowiązujący w pierwszym dniu roboczym października roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy;

2.

łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh) w odpowiedniej części roku podatkowego, przypadającej w danym roku kalendarzowym.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 7 ustawy z dnia z 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1479 z późn. zm.) w przypadku podmiotów, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy, i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2016 r. oraz zakończy się po dniu 31 grudnia 2015 r., zwrot kwoty zwracanej częściowo akcyzy, o którym mowa w art. 31d ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, ustala się proporcjonalnie za okres przypadający od dnia 1 stycznia 2016 r. do końca tego roku podatkowego.

Spełnienie wszystkich warunków, o których mowa w art. 31d ustawy uprawniające do złożenia wniosku o zwrot części zapłaconej akcyzy nie przesądza o tym, że podmiot składający wniosek o zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej, zwrot taki otrzyma we wnioskowanej wartości, gdyż zgodnie z ust. 5, o zwrocie tym orzeka w drodze decyzji, wyznaczony naczelnik urzędu celnego.

Mając na uwadze powyższe, odpowiadając wprost na pytanie trzecie zawarte we wniosku stwierdzić należy, że ponieważ Spółka błędnie wskazuje metodę obliczanie udziału kosztów nabytej przez Wnioskodawcę energii elektrycznej, tut. Organ nie może uznać stanowiska przedstawionego we wniosku za prawidłowe.

Spółka zadając pytanie trzecie uwarunkowała właściwą odpowiedź, prawidłowym wskazaniem sposobu obliczania kosztów wykorzystanej energii elektrycznej. Zważywszy że sposób obliczania kosztów przedstawiany przez Wnioskodawcę jest nieprawidłowy, tym samym Organ oceniając stanowisko w zakresie pytania trzeciego zobowiązany uznać jest je za nieprawidłowe.

Oceniając całościowo, stanowisko przedstawione we Wniosku uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie uwzględnienia kosztów energii elektrycznej zużywanej przez całe przedsiębiorstwo;

* nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku ul. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl