IBPP4/4512-99/15/LG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP4/4512-99/15/LG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 11 marca 2015 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 27 maja 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu i jego opodatkowania w ramach transakcji łańcuchowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu i jego opodatkowania w ramach transakcji łańcuchowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 maja 2015 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 22 maja 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka w ramach swojej działalności zajmuje się produkcją układów wydechowych i wlotowych, tłumików, kominów i innych części. Spółka swoje produkty sprzedaje na podstawie faktury kontrahentom z Holandii, którzy są zarejestrowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Kontrahenci z Holandii nie mają w Polsce siedziby ani nie prowadzą działalności w Polsce i nie są zarejestrowanymi podatnikami w Polsce. Na fakturach każdorazowo umieszczane są dane spółki Wnioskodawcy jako sprzedawcy, dane podmiotu holenderskiego jako nabywców oraz dane odbiorcy towaru poza terytorium UE. Następnie kontrahent holenderski sprzedaje te wyroby kontrahentom poza terytorium Unii Europejskiej. Wysyłka tych wyrobów odbywa się bezpośrednio ze spółki Wnioskodawcy do odbiorcy poza terytorium kraju i UE. W ramach współpracy Wnioskodawca obsługuje te transakcje w imieniu holenderskich kontrahentów. Obsługa polega na pomocy w zorganizowaniu transportu i przygotowaniu towaru do transportu. Każdorazowo spółka otrzymuje potwierdzenie wywozu (IE599 w formacie xml) z urzędu celnego mającego siedzibę na terytorium Polski, na którym jako nadawca towaru figuruje podmiot holenderski, krajem wysyłki towaru jest Polska. Na dokumentach transportowych w polu nadawca widnieje kontrahent holenderski. Dodatkowo w potwierdzeniu wywozu widnieje numer faktury wystawionej przez Wnioskodawcę wraz z numerem NIP spółki. Opis towaru wymienionego w potwierdzeniu celnym jest tożsamy z towarem wymienionym na fakturze sprzedaży wystawionej przez naszą spółkę. Przy wywozie towarów, w zależności od kraju dostawy i uzgodnionych warunków stosowane są następujące reguły wg Incoterms 2010: DAP (spółka ponosi ryzyko sprzedaży do momentu dostarczenia towaru w umówione miejscu poza terytorium kraju, spółka ponosi również koszty transportu do umówionego miejsca), DAT (spółka ponosi ryzyko sprzedaży do momentu dostarczenia towaru do terminalu w porcie poza terytorium kraju, spółka ponosi również koszty transportu do terminalu w porcie), CIF (spółka ponosi ryzyko sprzedaży do momentu załadunku towaru na statek w porcie załadunku, spółka ponosi również koszty transportu do portu przeznaczenia) oraz ExWorks (spółka ponosi ryzyko sprzedaży do momentu odbioru towaru z magazynu spółki, spółka nie ponosi kosztu transportu). W żadnym wypadku transport towarów nie był organizowany przez finalnego odbiorcę. Spółka na okoliczność ww. transakcji wystawia faktury ze stawką podatku w wysokości 0%. Zapłatę za faktury spółka otrzymuje na rachunek bankowy od kontrahentów holenderskich. Przedmiotem dostaw nie są towary do celów wyposażenia lub zaopatrywania statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących celom prywatnym nabywcy.

Ponadto w piśmie z 27 maja 2015 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że momentem przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel z Wnioskodawcy na spółkę holenderską nastąpiło w chwili fizycznego wydania towaru przewoźnikowi odbierającemu towar. Odbiór towaru nastąpił z siedziby spółki tj. na terytorium kraju.

Miejsce i moment przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ze spółki holenderskiej na finalnego odbiorcę uzależnione były od uzgodnionych warunków dostaw zgodnie z regułami Incoterms. Spółka holenderska stosowała następujące reguły:

a. DAT - wówczas przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło w momencie gdy towar, po wyładunku z przybywającego środka transportu, został postawiony do dyspozycji kupującego w wymienionym z nazwy terminalu w wymienionym z nazwy porcie lub miejscu przeznaczenia poza terytorium kraju,

b. DAP - wówczas przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło w momencie gdy towar został postawiony do dyspozycji kupującego na przybywającym środku transportu, gotowy do wyładunku, w wymienionym z nazwy miejscu przeznaczenia poza terytorium kraju,

c. CIF - wówczas przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło w momencie gdy przekazano towar przewoźnikowi na terytorium kraju,

d. ExWorks - wówczas przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło gdy postawiono towar do dyspozycji kupującego w wymienionym z nazwy miejscu, na terenie zakładu Axces Production na terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępowała prawidłowo stosując na wystawianych fakturach dla transakcji sprzedaży towaru dla kontrahentów holenderskich stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0% w eksporcie towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Spółka stoi na stanowisku, iż transakcja sprzedaży towaru holenderskiemu nabywcy, w związku z wywozem towaru będącego przedmiotem transakcji bezpośrednio z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej stanowi eksport towarów o którym mowa w art. 2 ust. 8 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług i miała prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% w eksporcie.

Zdaniem Spółki bezsprzecznie w opisanym stanie faktycznym dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel a zatem do dostawy towarów. Wynika to z faktu wystawienia przez spółkę faktury sprzedaży, otrzymania za nią zapłaty od nabywcy oraz posiadania innych dokumentów potwierdzających wysyłkę towaru i jego przekazanie. Jednocześnie fakt, że nabywcą w transakcji jest podmiot mający siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, posiadający właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, transakcja ta nie może być uznana za transakcję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z prawem do zastosowania stawki 0%, gdyż nie dochodzi do przemieszczenia towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Jednakże zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 8 lit. b przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, (...) jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych. Spółka wnioskuje z definicji, iż przedmiotowa transakcja stanowi eksport gdyż nabywca wywozi towary poza terytorium UE. Ponadto jako dowód każdorazowo kontrahent holenderski przedstawia spółce potwierdzenie wywozu w formie elektronicznej otrzymane z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych tj. IE599 w formacie xml. Dodatkowo z dokumentu tego wynika tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu. Zatem zostały spełnione wszystkie warunki do zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów, które wynikają z art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie zaś do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1.

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2.

następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Transakcje łańcuchowe, ze względu na uregulowania prawne, można podzielić na wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne oraz na transakcje pozostałe.

Przez eksport towarów, w myśl art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a.

dostawcę lub na jego rzecz, lub

b.

nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Definiując pojęcie eksportu towarów ustawodawca dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem eksportu jest wywożony przez dostawcę albo jest wywożony na jego rzecz oraz gdy wywóz jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju albo na jego rzecz. Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i na niego wystawione są dokumenty eksportowe, jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby zatem uznać daną czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

* musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy;

* w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);

* wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraj w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza eksportować produkowane towary w ramach tzw. transakcji łańcuchowych według następującego schematu: Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży układów wydechowych i wlotowych, tłumików, kominów i innych części - na rzecz kontrahenta unijnego. Odbiorcą towarów będą klienci z poza terytorium Unii Europejskiej. Towar będzie bezpośrednio wysyłany do klientów z poza terytorium Unii Europejskiej. W ramach współpracy Wnioskodawca będzie obsługiwał te transakcje w imieniu holenderskich kontrahentów. Obsługa polegać będzie na pomocy w zorganizowaniu transportu i przygotowaniu towaru do transportu. Każdorazowo Spółka otrzymywać będzie potwierdzenie wywozu (IE599 w formacie xml) z urzędu celnego mającego siedzibę na terytorium Polski, na którym jako nadawca towaru figuruje podmiot holenderski, krajem wysyłki towaru jest Polska. Na dokumentach transportowych w polu nadawca widnieje kontrahent holenderski. Dodatkowo w potwierdzeniu wywozu widnieje numer faktury wystawionej przez Spółkę wraz z numerem NIP Spółki. Opis towaru wymienionego w potwierdzeniu celnym jest tożsamy z towarem wymienionym na fakturze sprzedaży wystawionej przez Wnioskodawcę. Przy założeniu, że transakcje w przyszłości będą organizowane jak wyżej Spółka planuje przy wywozie towarów, w zależności od kraju dostawy i uzgodnionych warunków stosować reguły wg Incoterms 2010. W żadnym wypadku transport towarów nie będzie organizowany przez finalnego odbiorcę. Zapłatę za faktury Spółka otrzyma na rachunek bankowy od kontrahentów holenderskich. Przedmiotem dostaw nie będą towary do celów wyposażenia lub zaopatrywania statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących celom prywatnym nabywcy.

Wnioskodawca wskazał, że momentem przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel z naszej spółki na spółkę holenderską nastąpiło w chwili fizycznego wydania towaru przewoźnikowi odbierającemu towar. Odbiór towaru nastąpił z siedziby spółki tj. na terytorium kraju. Natomiast miejsce i moment przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ze spółki holenderskiej na finalnego odbiorcę uzależnione były od uzgodnionych warunków dostaw zgodnie z regułami Incoterms.

Spółka holenderska stosowała następujące reguły:

a. DAT - wówczas przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło w momencie gdy towar, po wyładunku z przybywającego środka transportu, został postawiony do dyspozycji kupującego w wymienionym z nazwy terminalu w wymienionym z nazwy porcie lub miejscu przeznaczenia poza terytorium kraju,

b. DAP - wówczas przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło w momencie gdy towar został postawiony do dyspozycji kupującego na przybywającym środku transportu, gotowy do wyładunku, w wymienionym z nazwy miejscu przeznaczenia poza terytorium kraju,

c. CIF - wówczas przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło w momencie gdy przekazano towar przewoźnikowi na terytorium kraju,

d. ExWorks - wówczas przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło gdy postawiono towar do dyspozycji kupującego w wymienionym z nazwy miejscu, na terenie zakładu Axces Production na terytorium kraju.

Zatem, w przedstawionej sprawie, towar zostanie sprzedany holenderskiemu kontrahentowi (pośrednik), który dokona jego wywozu do ostatecznego nabywcy w kraju trzecim. Miejscem dostawy będzie terytorium kraju, gdzie nastąpi przeniesienie prawa do dysponowania towarem na nabywcę w momencie wydania towaru przewoźnikowi. Dokonana więc będzie dostawa towaru, w wyniku której nastąpi wywóz tego towaru poza terytorium UE - towary zakupione od Wnioskodawcy wysłane zostaną do kraju trzeciego. W ramach współpracy Wnioskodawca będzie pomagał w zorganizowaniu transportu i przygotowaniu towaru do transportu. Jednocześnie na dokumentach transportowych w polu nadawca będzie widniał kontrahent holenderski. Transport będzie odbywał się w sposób ciągły, bezpośrednio z Polski do kraju trzeciego (finalnego nabywcy).

Opisana transakcja dla Wnioskodawcy - w sytuacji kiedy holenderski pośrednik jako nabywca towaru dokonuje jego wywozu poza UE do ostatecznego odbiorcy - spełnia przesłanki uznania jej za eksport pośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, ponieważ wywóz towarów z terytorium Polski do kraju trzeciego, w wykonaniu dostawy towarów, dokonywany jest przez pośrednika na rzecz nabywcy z kraju trzeciego.

W takiej sytuacji, w odniesieniu do ustalenia właściwej stawki podatku dla opisanej transakcji, zastosowanie mają przepisy art. 41 ustawy w zakresie posiadanych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Polski.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej (art. 41 ust. 6 ustawy).

Jak stanowi art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1.

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;

2.

dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3.

zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie została określona forma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Ustawodawca wskazuje jednak, że eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Zatem przy ustalaniu zakresu zastosowania przepisu art. 41 ust. 6 i 11 ustawy właściwe jest przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej 0% stawki VAT jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na istnienie wspólnotowego Systemu Kontroli Eksportu (ECS) oraz cel jego uruchomienia. System ten pozwala na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych.

Zgodnie z założeniami, ECS ma zapewnić elektroniczną wymianę komunikatów pomiędzy urzędami celnymi krajów Unii Europejskiej w celu zautomatyzowania procedur administracyjnych, co umożliwi w konsekwencji potwierdzenie wywozu dla eksporterów i organów podatkowych za pomocą elektronicznych komunikatów. System ten obejmuje również wymianę określonych elektronicznych komunikatów pomiędzy przedsiębiorcą a urzędami celnymi. Ma on zapewnić przy tym m.in.: przyspieszenie odpraw celnych eksportowych, docelowo bez konieczności przedkładania zgłoszeń wywozowych w formie pisemnej, poprawę obiegu dokumentów w urzędach celnych, przyspieszenie odpraw wywozowych w procedurze uproszczonej, elektroniczne potwierdzenie o wystąpieniu towarów z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej (zamiast karty 3 SAD), uzyskanie przez zgłaszającego bieżącej informacji o rozpoczęciu i zakończeniu poszczególnych etapów operacji wywozowej.

Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku w wysokości 0% jest posiadanie stosownych dokumentów, spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej. Dla prawidłowego udokumentowania eksportu pośredniego, podatnik powinien przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Tym samym, Wnioskodawca powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodny dowód, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przy czym wystarczającym jest, że Spółka otrzyma od nabywcy towaru, który wywozi go poza UE, dokument z systemu ECS w formie elektronicznej potwierdzający wywóz, bez konieczności jego wydruku czy potwierdzenia przez urząd celny.

Jak wskazano wyżej, opisana we wniosku transakcja spełnia definicję eksportu pośredniego, dla którego udokumentowania wystarczy posiadanie przez Spółkę dokumentu celnego w wersji elektronicznej, z którego wynika tożsamość towaru sprzedawanego kontrahentowi z towarem wywożonym do kraju trzeciego. Na podstawie takich dokumentów Wnioskodawca może jednoznacznie wskazać, że towar będący przedmiotem dostawy jest tym samym towarem, który jest wywożony w procedurze eksportu poza terytorium UE. Warunek wywozu - w celu zastosowania 0% stawki VAT - jest spełniony, jeżeli Wnioskodawca posiada dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej w terminie określonym w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. co do zasady przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, że będzie dysponował potwierdzeniem urzędu celnego (tekst jedn.: komunikatem IE 599), że towary opuściły terytorium UE.

Stosownie do powyższego Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 0% dla dokonanego eksportu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego nr 2 przedstawionego we wniosku. Stan faktyczny nr 1 jest objęty odrębnym rozstrzygnięciem, tj. interpretacją indywidualną nr IBPP4/4512-171/15/LG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl