IBPP4/4512-74/16-1/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 maja 2016 r. (data wpływu 28 czerwca 2016 r.), o udzielenie przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nabytych w Norwegii - jest prawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nabytych w Norwegii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką jawną zarejestrowaną jako podatnik czynny VAT UE. Spółka ta prowadzi księgowość w formie ksiąg handlowych. Spółka jest producentem systemów instalacyjnych działającym na obszarze całej Polski, a także jest liderem na krajowym rynku instalacji zgrzewanych.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zakupił cewki aluminiowe od producenta - H. A. R. P. AS z siedzibą w Norwegii VAT. Na dokumencie księgowym (fakturze VAT) o numerze RMH71871 dostawca zawarł klauzulę, iż eksporter towaru wskazanego na dokumencie księgowym oświadcza, że, za wyjątkiem przypadków ściśle określonych, towar jest preferencyjnego pochodzenia norweskiego/Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Ponadto przedmiot dostawy podlegał odprawie celnej w Szwecji przez KGH C. S. AB Strómstad 452 93. Nabywca jest zobowiązany naliczyć podatek i sporządzić deklarację tak, jak gdyby towar został nabyty od H. A. R. P. - Sweden, numer VAT - SE XYX. Wewnątrzwspólnotowa dostawa, zwolniona z VAT.

Faktura celna (C. invoice) nr RMH101603 jako dane fakturowania wskazuje H. A. R. P. - Sweden, Stockholm, Sweden, numer VAT SE YXZ, numer EORl SE XXY. Faktura ta, jako dane dostawy i dane nabywcy wskazuje Wnioskodawcę. Ponadto zawiera analogiczną klauzulę pochodzenia towaru i zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług jak faktura sprzedażowa opisana powyżej.

Z Jednolitego Dokumentu Statystycznego (SAD) sporządzonego w języku szwedzkim wynika, że eksporterem towaru jest H. A. R. P. AS z siedzibą w Norwegii, odbiorcą towaru jest Wnioskodawca, a osobą odpowiedzialną za sprawy finansowe (ekonomiskt ansvarig) jest H. A. R. P. SE z siedzibą w Szwecji.

Dostawca, w ramach prowadzonej korespondencji w celu wyjaśnienia zastosowanych przez dostawcę, będącego podmiotem posiadającym siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, zasad dostawy towarów na rynek wewnątrzwspólnotowy, przedstawił nabywcy także kwity utlämningssedel opatrzone zieloną pieczęcią Urzędu Celnego w Szwecji - Sverige Tullverket, poświadczające przejście odprawy celnej przez towary stanowiące przedmiot dostawy w analizowanym stanie faktycznym.

Celem wyjaśnienia procedury importu i związanych z tą czynnością zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług zastosowanej w przedstawionym stanie faktycznym dostawca przekazał Wnioskodawcy informację, z której wynika, że towar został oclony na zlecenie H. A. R. P. - Sweden i dopuszczony do obrotu na terenie Szwecji. Dostawca - H. A. R. P. AS z siedzibą w Norwegii od kilkunastu lat stosuje procedurę clenia (dopuszczania do obrotu na terenie Unii Europejskiej) w państwach granicznych na zlecenie Sprzedającego. Koszty przeprowadzonej operacji oclenia pozostają po stronie dostawcy, zgodnie z zastosowaną formułą dostawy DDP (Delivery Duty Paid) ("Dostarczone, cło opłacone") - po stronie nabywcy pozostaje obowiązek naliczenia podatku wg stawki dla danego państwa i w trybie zgodnym z lokalnym prawodawstwem oraz zadeklarowania jak gdyby towar był zakupiony w Unii Europejskiej. Dostawca dostarcza towar na tych zasadach do wszystkich państw Unii Europejskiej.

W związku z zamieszczeniem opisanej wyżej klauzuli na fakturze sprzedażowej i celnej, a także informacjami i wyjaśnieniami przedstawionymi przez dostawcę, Wnioskodawca naliczył podatek VAT od niniejszej transakcji przyjmując, iż stanowi ona wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zawarcie w fakturze sprzedażowej oraz fakturze celnej klauzuli stwierdzającej, że transakcja dostawy cewek aluminiowych stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę, pomimo tego, że sprzedającym jest podmiot nieposiadający siedziby na terytorium Unii Europejskiej jest wystarczające do uznania, iż po stronie nabywcy transakcja będzie podlegała wyłącznie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru?

2. Czy w razie wprowadzenia w błąd nabywcy towaru przez dostawcę co do zastosowania przez dostawcę formuły polegającej na zwolnieniu od podatku od wartości dodanej Importu towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium państwa trzeciego do państwa członkowskiego innego niż państwo zakończenia wysyłki lub transportu towarów, w przypadku gdy dostawa tych towarów, dokonana przez Importera wyznaczonego lub uznanego za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT zgodnie z art. 201 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L2006.347.1), jest zwolniona zgodnie z art. 138 tejże Dyrektywy, nabywca towaru będzie ponosił odpowiedzialność za nieobliczenie i niewykazanie w zgłoszeniu celnym kwoty podatku w ramach importu towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie przez dostawcę w fakturze sprzedażowej oraz fakturze celnej klauzuli stwierdzającej, że transakcja dostawy cewek aluminiowych stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę, pomimo tego, że sprzedającym jest podmiot nieposiadający siedziby na terytorium Unii Europejskiej jest wystarczające do uznania, iż po stronie nabywcy transakcja będzie podlegała wyłącznie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Artykuł 143 ust. 1 lit. d Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L2006.347.1) stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają od podatku od wartości dodanej import towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium trzeciego lub państwa trzeciego do państwa członkowskiego innego niż państwo zakończenia wysyłki lub transportu towarów, w przypadku gdy dostawa tych towarów, dokonana przez Importera wyznaczonego lub uznanego za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT zgodnie z art. 201 Dyrektywy, jest zwolniona zgodnie z art. 138 Dyrektywy (jest to tak zwana procedura 4200). Zgodnie z komentarzem do przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej autorstwa Barbary Daciuk zwolnienie zawarte w artykule 143 litera d) Dyrektywy VAT zostało wprowadzone wraz z utworzeniem rynku wewnętrznego i dotyczy transakcji związanych bezpośrednio z transakcjami towarowymi pomiędzy państwami członkowskimi. Na podstawie tego przepisu zwolniony z opodatkowania VAT jest import towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium trzeciego lub państwa trzeciego do państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów, w przypadku gdy dostawa tych towarów, dokonana przez importera zobowiązanego do zapłaty VAT w związku z importem towarów, jest zwolniona zgodnie z artykułem 138. Powyższe oznacza na przykład, iż w sytuacji, gdy niemiecki podatnik dokonuje importu towarów do Niemiec (w tym kraju towary dopuszczane są do obrotu), przy czym docelowo towary zostaną przez niego przemieszczone i dostarczone podatnikowi z siedzibą na terytorium Węgier, niemiecki podatnik uniknie konieczności zapłaty podatku VAT z tytułu importu towarów. W rzeczywistości przepis ten daje podatnikom istotną możliwość optymalizacji w sytuacji przywozu do kraju towarów spoza Wspólnoty. Sprowadzając bowiem takie towary poprzez inne państwo członkowskie, unika się negatywnego z finansowego punktu widzenia zamrożenia środków pieniężnych przeznaczonych na zapłatę podatku VAT z tytułu importu towarów, który co prawda podlega odliczeniu, niemniej jednak odliczenie to dokonywane jest zazwyczaj później niż zapłata podatku do urzędu skarbowego. Wprowadzenie takiego rozwiązania stanowiło odpowiedź na stosowane w niektórych państwach członkowskich uproszczenie polegające na rozliczeniu podatku VAT z tytułu importu towarów przez deklarację podatkową. W efekcie podatnik ma możliwość wykazania podatku należnego i podatku naliczonego w tym samym okresie rozliczeniowym. Rozwiązanie to jest dopuszczalne na podstawie artykułu 211 Dyrektywy VAT i określane jest jako tzw. postponed accounting system. (Daciuk Barbara (w:) Namysłowski Roman (red.), Sachs Krzysztof (red.), Dyrektywa VAT. Komentarz).

Dyrektywa, w art. 143 ust. 2 pozwala na zastosowanie zwolnienia przewidzianego w art. 143 ust. 1 lit. d w przypadkach, gdy po imporcie towaru następuje dostawa towaru zwolniona na mocy art. 138 ust. 1 i ust. 2 lit. c, tylko wówczas jeżeli w chwili importu importer przedstawił właściwym organom państwa członkowskiego importu co najmniej następujące informacje:

Państwa członkowskie mogą jednak postanowić, że dowód, o którym mowa w lit. c, należy przedstawić właściwym organom wyłącznie na żądanie.

W przedmiotowym stanie faktycznym dostawca z siedzibą w Norwegii dokonał transakcji za pośrednictwem H. A. R. P. - Sweden, z siedzibą w Szwecji, zarejestrowanej jako podatnik czynny VAT UE pod numerem SE YXZ. Wprowadzenie towaru na terytorium Unii Europejskiej nastąpiło w Szwecji.

Zdaniem wnioskodawcy w przedmiotowej transakcji zaistnieją trzy czynności podlegające opodatkowaniu: import, wewnątrzwspólnotowa dostawa i wewnątrzwspólnotowe nabycie. Ostatnia z tych czynności, czyli wewnątrzwspólnotowe nabycie będzie opodatkowane u nabywcy (wnioskodawcy).

Podsumowując, Zdaniem wnioskodawcy, nic nie stało na przeszkodzie, aby H. A. R. P. AS z siedzibą w Norwegii wraz z H. A. R. P. SE z siedzibą w Szwecji skorzystały z procedury 4200 w celu uniknięcia opodatkowania podatkiem VAT importu towaru, jeśli tylko importer jednocześnie był dostawcą w wewnątrzwspólnotowej dostawie. Tym samym Wnioskodawca, wobec oświadczenia przez dostawcę na fakturze, że skorzystał on z procedury pozwalającej na potraktowanie przedmiotowej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy, a także przedstawienia przez dostawcę Jednolitego Dokumentu Statystycznego (SAD), w którym wskazano w rubryce 37 na zastosowanie procedury 4200 oraz kwitów utiämningssedel opatrzonych zieloną pieczęcią Urzędu Celnego w Szwecji - Sverige Tullverket, postąpił w sposób właściwy naliczając od przedmiotowej transakcji podatek VAT przyjmując, iż stanowi ona wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Analizując ewentualną odpowiedzialność wnioskodawcy w razie wprowadzenia go w błąd przez dostawcę co do zastosowania przez dostawcę formuły polegającej na zwolnieniu od podatku od wartości dodanej importu towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium państwa trzeciego do państwa członkowskiego innego niż państwo zakończenia wysyłki lub transportu towarów, w przypadku gdy dostawa tych towarów, dokonana przez importera wyznaczonego lub uznanego za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT zgodnie z art. 201 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L2006.347.1), warto wskazać, że definicja importu w ustawie o VAT (podobnie jak w dyrektywach unijnych) kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru.

Dla zaistnienia Importu nie mają znaczenia cel przywozu ani stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu itp. Jeśli towar został faktycznie przywieziony na terytorium innego państwa, to miał miejsce import. Import towarów ma miejsce także niezależnie od statusu dokonującej go osoby. Przywóz towarów - aby stanowił import - nie musi być bowiem dokonywany przez podatnika VAT. Wnioskodawca, ani środkami własnymi, ani poprzez zlecenie transportu firmie transportowej, nie dokonał przywozu przedmiotu dostawy na terytorium Unii Europejskiej - proces przywozu i oclenia towaru został dokonany przez dostawcę, wobec czego wnioskodawca nie będzie w przedmiotowym stanie faktycznym posiadał statusu importera, a co za tym idzie nie będzie ponosił żadnej odpowiedzialności za ewentualne nieobliczenie i niewykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku w ramach importu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Przepisy art. 7 ust. 1 ustawy definiuje pojęcie dostawy towarów za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 9 ust. 1 i 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej WNT) co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Podkreślić jednakże należy, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy, nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie - zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego. Ponadto podatnik dokonujący WNT jest zobowiązany do opodatkowania tej transakcji.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

* po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 201 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny towary nieunijne przeznaczone do wprowadzenia na rynek Unii lub przeznaczone do osobistego użytku lub konsumpcji na obszarze celnym Unii są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu. Dopuszczenie do obrotu nadaje towarom nieunijnym unijny status celny.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca - zarejestrowany do VAT UE - w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zakupił cewki aluminiowe od producenta z siedzibą w Norwegii. Na dokumencie księgowym (fakturze VAT) dostawca zawarł klauzulę, iż eksporter towaru wskazanego na dokumencie księgowym oświadcza, że, za wyjątkiem przypadków ściśle określonych, towar jest preferencyjnego pochodzenia norweskiego/Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Ponadto przedmiot dostawy podlegał odprawie celnej w Szwecji przez KGH C. S. AB Strómstad 452 93. Nabywca (PL6441019256) jest zobowiązany naliczyć podatek i sporządzić deklarację tak, jak gdyby towar został nabyty od H. A. R. P. - Sweden, numer VAT - SE502037655301. Wewnątrzwspólnotowa dostawa, zwolniona z VAT.

Faktura celna (C. invoice) nr RMH101603 jako dane fakturowania wskazuje H. A. R. P. - Sweden, BOX 27174,10252 Stockholm, Sweden, numer VAT SE502037655301, numer EORl SE 4448721896. Faktura ta, jako dane dostawy i dane nabywcy wskazuje Wnioskodawcę. Ponadto zawiera analogiczną klauzulę pochodzenia towaru i zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług jak faktura sprzedażowa opisana powyżej.

Z dokumentu SAD wynika, że eksporterem towaru jest H. A. R. P. AS z siedzibą w Norwegii, odbiorcą towaru jest Wnioskodawca, a osobą odpowiedzialną za sprawy finansowe (ekonomiskt ansvarig) jest H. A. R. P. SE z siedzibą w Szwecji. Dostawca, w ramach prowadzonej korespondencji w celu wyjaśnienia zastosowanych przez dostawcę, będącego podmiotem posiadającym siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, zasad dostawy towarów na rynek wewnątrzwspólnotowy, przedstawił nabywcy także kwity utlämningssedel opatrzone zieloną pieczęcią Urzędu Celnego w Szwecji - Sverige Tullverket, poświadczające przejście odprawy celnej przez towary stanowiące przedmiot dostawy w analizowanym stanie faktycznym. Z dokumentu SAD wynika również, że miało miejsce zastosowanie procedury celnej 4200.

Ponadto podmiot norweski poinformował Wnioskodawcę, że koszty przeprowadzonej operacji oclenia pozostają po stronie dostawcy, zgodnie z zastosowaną formułą dostawy DDP (Delivery Duty Paid) ("Dostarczone, cło opłacone") - po stronie nabywcy pozostaje obowiązek naliczenia podatku wg stawki dla danego państwa i w trybie zgodnym z lokalnym prawodawstwem oraz zadeklarowania jak gdyby towar był zakupiony w Unii Europejskiej.

Przenosząc przedstawiony stan faktyczny na grunt przywołanych przepisów należy stwierdzić, że towary nabyte przez Wnioskodawcę wraz odprawą celną, która miała miejsce w Szwecji uzyskały unijny status celny. Od tej chwili przemieszczenie towarów pomiędzy państwami Wspólnoty (przy spełnieniu warunków formalnych) będzie miało charakter transakcji wewnątrzwspólnotowych. W tym miejscu należy zauważyć, że procedura celna o kodzie 4200 - na podstawie której wprowadzono towar na terytorium Unii - pozwala dopuszczać do wolnego obrotu na rynek krajowy towary podlegające zwolnieniu od podatku od towarów i usług w przypadku dostawy do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Procedura ta jest stosowana zasadniczo w przypadku importu towarów z kraju trzeciego na teren państwa członkowskiego z bezpośrednio następującą po nim dostawą wewnątrzwspólnotową.

Mając na uwadze warunki dostawy DDP (formułę dostawy towaru, w której organizację i koszty załadunku, transportu do nabywcy, ubezpieczenia oraz ewentualnych opłat celnych bierze na siebie sprzedający wraz z ryzykiem związanym z utratą lub uszkodzeniem towaru, który stawiany jest do dyspozycji kupującego pod ustalonym przez niego adresem dostawy) jak i fakt, iż przedstawiciel finansowy, który dokonał odprawy celnej, działał na zlecenie kontrahenta norweskiego oraz podał swój unijny NIP, należy uznać, że Wnioskodawca winien rozpoznać z tytułu opisanej transakcji wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i je opodatkować na terytorium kraju podatnikiem od towarów i usług.

Odnośnie zaś odpowiedzialności Wnioskodawcy za nieobliczenie i niewykazanie w zgłoszeniu celnym kwoty podatku w ramach importu towarów to należy zauważyć, że wprowadzenie towarów na obszar celny Unii miało miejsce w Szwecji, zatem również prawidłowość zgłoszenia celnego jak i zasadność złożenia takiego zgłoszenia przez podmiot szwedzki, dla potrzeb podatkowych, regulują przepisy szwedzkie. Tym samym ewentualne konsekwencje za nieobliczenie i niewykazanie w zgłoszeniu celnym kwoty podatku w ramach importu towarów są wyciągane na podstawie szwedzkich przepisów podatkowych, do których interpretowania Organ nie jest upoważniony.

Uwzględniając powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach - ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.