IBPP4/4512-54/16/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania sprzedaży własnych towarów na targowiskach w innych krajach Unii Europejskiej, które zostały uprzednio przywiezione z terytorium kraju - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania sprzedaży własnych towarów na targowiskach w innych krajach Unii Europejskiej, które zostały uprzednio przywiezione z terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, m.in. sklep z akcesoriami do jazdy konnej. Zamierza uczestniczyć w różnych targach, które są organizowane w innych niż Polska krajach unijnych (Francja, Niemcy, Austria). Na tych targach zamierza sprzedawać odbiorcom indywidualnym towary, które będzie wywozić z Polski własnym transportem i tam dokonywać sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Sprzedaż ta nie będzie sprzedażą wysyłkową. Zapłata indywidualnych odbiorców będzie dokonywana kartami płatniczymi. Wnioskodawca nie będzie znać danych potencjalnych odbiorców, a z przepisów ustawy o VAT wynika, że za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się tylko taki wywóz towarów z Polski na terytorium innego kraju, w którym nabywcą są podmioty ściśle określone w tym przepisie. Zatem sprzedaż na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej, zamieszkałych na terytorium Wspólnoty, co do zasady nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, co oznacza opodatkowanie takiej dostawy wg stawek krajowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż taka podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

2. Czy Wnioskodawca musi się zarejestrować w każdym kraju unijnym i dokonywać rozliczeń wg przepisów podatkowych danego kraju, pomimo, że sprzedaż detaliczna nie będzie stanowiła stałych dostaw... (uczestnictwo w targach będzie okazjonalne).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż na rzecz osób fizycznych na terenie Unii powinna być opodatkowana w Polsce. Wpływy z ww. transakcji będą rejestrowane na koncie Wnioskodawcy w banku (zapłata kartami płatniczymi) a następnie jako przychód od osób fizycznych nieprowadzących działalności byłyby ewidencjonowane w kasie fiskalnej zarejestrowanej dla działalności Wnioskodawcy (w dniu wpływ na konto bankowe) i opodatkowane wg stawek obowiązujących w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju - w myśl art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy - należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie zaś z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Ww. regulacje ustalają pewne ogólne zasady pozwalające rozpoznać daną transakcję jako WDT, a mianowicie musi wystąpić wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Wywóz ten musi być w wykonaniu w ramach przeniesienia, ze sprzedającego na nabywającego, prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Jak również konieczne jest aby nabywca spełniał ww. warunki opisane w art. 13 ust. 2 tej ustawy.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje zatem, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 - art. 13 ust. 6 ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ww. ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis uznaje za wewnątrzwspólnotową dostawę także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. Można mówić w tym przypadku o wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniu towarów. Przy czym towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika przez którą zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis ten rozszerza zatem pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym przez podatnika czynnościom opodatkowanym.

W tym przypadku nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel na inny podmiot.

Stosownie jednak do art. 13 ust. 4 ww. ustawy przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja WDT w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika WDT w ramach przemieszczenia własnych towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa członkowskiego zakończenia transportu lub wysyłki.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia własnych towarów z terytorium kraju na targowisko na terytorium Francji, Niemiec, Austrii z którego następnie dokonywana jest sprzedaż do finalnego nabywcy.

Zatem w momencie wywozu towarów z Polski i ich transportu na terytorium tych państw, właścicielem towarów jest Wnioskodawca. Prawo własności towarów będzie zaś przechodziło na klienta odbiorcę finalnego, dopiero w momencie dokonania dostawy na targowisku na terytorium Francji, Niemiec, Austrii. Inaczej mówiąc w analizowanej sytuacji mamy do czynienia z przypadkiem, kiedy wywóz towarów z Polski do Francji, Niemiec czy Austrii nie występuje w wykonaniu sprzedaży, a jedynie przemieszczenia tych towarów na własną rzecz na terytorium tych państw do celów dalszej sprzedaży (czynności dokonywanej na terytorium Francji, Niemiec, Austrii).

Stosownie do powyższego Wnioskodawca dokonując przemieszczenia własnych towarów na targowisko do Francji, Niemiec, Austrii gdzie dokonuje następnej dostawy finalnemu odbiorcy, dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecia - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży na targowisku na terytorium innych krajów Unii Europejskiej przez Wnioskodawcę towarów na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, miejscem dokonania dostawy ww. towarów będzie miejsce, w którym towary te znajdują się w momencie dostawy, czyli terytorium danego kraju unijnego. Tym samym dostawa towarów (sprzedaż) dokonana przez Wnioskodawcę na targowisku na terytorium innego kraju Unii Europejskiej nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie ponieważ w opisanym zdarzeniu przyszłym dostawa towarów (sprzedaż) dokonana przez Wnioskodawcę będzie opodatkowana na terytorium odpowiednio Francji, Niemiec, Austrii zgodnie z przepisami tam obowiązującymi, zasady ich opodatkowania przez Wnioskodawcę będą określały przepisy obowiązujące w danym państwie. Oznacza to zarazem, że w celu ich prawidłowego rozliczenia w tym także konieczności zarejestrowania Wnioskodawca winien zapoznać się z przepisami obowiązującymi w tym zakresie w danym kraju unijnym.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.