IBPP4/4512-36/16/BP - Ustalenie możliwości zastosowania 0% stawki podatku VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 16 lutego 2016 r. (data wpływu 26 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 0% stawki podatku VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 0% stawki podatku VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka "X" S.A. (dalej "Spółka") jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie hurtowej sprzedaży towarów. Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ww. ustawy. W związku z prowadzoną działalnością Spółka dokonuje sprzedaży towarów do kontrahentów unijnych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT).

Spółka dokonuje WDT na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Ponadto Spółka do każdej transakcji posiada następujące dokumenty:

* kopię faktury,

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

* dokument przewozowy CMR otrzymany od przewoźnika, z podpisem i stemplem przewoźnika, któremu zlecono transport (pieczęć i podpis w poz. 23 listu CMR) potwierdzony przez nabywcę (pieczęć i podpis w poz. 24 listu CMR).

Dodatkowo Spółka do każdej transakcji posiada inne uzupełniające dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa tj. korespondencja handlowa z nabywcą (zamówienie-kontrakt), dokumenty potwierdzające zapłatę za towar (wyciągi bankowe).

Spółka dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych na podstawie umów handlowych - kontraktów zawieranych z kontrahentami. Warunki dostawy zawarte w tych kontraktach są zgodne z międzynarodowymi zasadami handlu Incoterms. Incoterms to międzynarodowy zbiór reguł do stosowania w krajowych i międzynarodowych warunkach handlowych. Reguły te precyzują kwestie związane z transportem towarów od sprzedawcy do nabywcy. Obejmuje to m.in. przewóz towarów, rozliczenie odpowiedzialności eksportowych i importowych, pokrycie kosztów, w tym transportu i ubezpieczenia, przeniesienie ryzyka za stan towarów w różnych punktach procesu transportowego. Incoterms są używane zawsze w połączeniu z lokalizacją geograficzną. Incoterms określają również moment przeniesienia praw własności.

Spółka zawiera kontrakty na warunkach DAP incoterms. (DAP - Delivered at Place - dostarczone do miejsca - sprzedający odpowiada za dostarczenie towaru do określonego miejsca, natomiast jego rozładunek jest w gestii kupującego).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do wyżej przedstawionego stanu faktycznego i możliwości zastosowania 0% stawki VAT istotne jest, czy kontrahent Spółki - nabywca towaru powinien dysponować magazynem towarów tzn. być jego właścicielem lub wynajmować powierzchnię magazynową od innych podmiotów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 42.1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. Podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

2. Podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

3. Podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Spółka do każdej transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystawia fakturę oraz posiada dokumenty wymienione w art. 42 Ustawy o VAT tj.:

* specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku,

* dokument przewozowy CMR otrzymany od przewoźnika, z podpisem i stemplem przewoźnika, któremu zlecono transport (pieczęć i podpis w poz. 23 listu CMR) potwierdzony w miejscu wskazanym przez kupującego jako miejsce dostawy (pieczęć i podpis w poz. 24 listu CMR).

Ponadto Spółka do każdej transakcji posiada inne uzupełniające dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa tj. korespondencja handlowa z nabywcą (zamówienie - kontrakt), dokumenty potwierdzające zapłatę za towar (wyciągi bankowe).

Po analizie art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT Spółka nie znajduje w nim warunku dysponowania przez nabywcę magazynem towarów jako koniecznego do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Wg Spółki miejscem dostawy może być również np. bocznica kolejowa, nadbrzeże portowe, plac itp. W dokumencie handlowym-kontrakcie kontrahent wskazuje adres dostawy. Spółka nie ma wiedzy, co znajduje się pod adresem wskazanym przez nabywcę. A zatem, Spółka stoi na stanowisku, że dostawa WDT ma miejsce gdy dostarczy towar poprzez postawienie go do dyspozycji kupującego na przybywającym środku transportu, gotowy do wyładunku, w uzgodnionym punkcie, w wymienionym z nazwy miejscu przeznaczenia, w uzgodnionej dacie lub w ramach uzgodnionego okresu. Sprzedający bowiem dostarcza wraz z towarem dokument umożliwiający kupującemu przyjęcie dostawy towaru. Po potwierdzeniu w miejscu wskazanym przez kupującego jako miejsce dostawy (pieczęć i podpis w poz. 24 listu CMR) Spółka uważa dostawę za wykonaną.

W związku z powyższym Spółka uważa, że dysponowanie magazynem towarów przez nabywcę przy WDT nie jest konieczne do zastosowania 0% stawki VAT, przy spełnieniu pozostałych warunków wymienionych w art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się - co do zasady - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak wynika z ust. 2 ww. art. 13 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ponieważ wywóz ten musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Wskazać należy, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

O kwalifikacji danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów decyduje ogół okoliczności dostawy, z uwzględnieniem przesłanek wskazanych w art. 13 ust. 1 ustawy. Na ich podstawie, wywóz towarów ma nastąpić w wyniku dostawy rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dostawa ta ma mieć zatem charakter bezpośredniości i nieprzerwany. Zaznaczyć należy również, że przedmiotem obu tych czynności (dostawy i wywozu) mają być te same towary, tj. towary które nie podlegają w trakcie przemieszczenia np. przeróbce, obróbce, uzupełnieniu, złożeniu ale również towary identyczne pod względem ilościowym. Warunek ten jest spełniony wtedy, gdy ta sama ilość zamówionego przez nabywcę towarów jest przedmiotem wywozu z terytorium kraju i dostawy do tego nabywcy.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

Według ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że dany towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą bowiem powołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Dla zastosowania 0% stawki w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów. W świetle bowiem art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka "X" S.A. jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie hurtowej sprzedaży towarów. Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ww. ustawy. W związku z prowadzoną działalnością Spółka dokonuje sprzedaży towarów do kontrahentów unijnych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT), czyli dokonuje wywozu towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Spółka dokonuje WDT na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewntrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Ponadto Spółka do każdej transakcji posiada następujące dokumenty:

* kopię faktury,

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

* dokument przewozowy CMR otrzymany od przewoźnika, z podpisem i stemplem przewoźnika, któremu zlecono transport (pieczęć i podpis w poz. 23 listu CMR) potwierdzony przez nabywcę (pieczęć i podpis w poz. 24 listu CMR).

Dodatkowo Spółka do każdej transakcji posiada inne uzupełniające dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa tj. korespondencja handlowa z nabywcą (zamówienie-kontrakt), dokumenty potwierdzające zapłatę za towar (wyciągi bankowe).

Spółka dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych na podstawie umów handlowych - kontraktów zawieranych z kontrahentami. Warunki dostawy zawarte w tych kontraktach są zgodne z międzynarodowymi zasadami handlu Incoterms. Spółka zawiera kontrakty na warunkach DAP incoterms.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy ma możliwości zastosowania 0% stawki VAT gdy kontrahent Spółki - zarejestrowany w innym państwie członkowskim na potrzeby transakcji wspólnotowych nabywca towaru nie dysponuje w miejscu odbioru tych towarów w tym innym państwie członkowskim magazynem towarów tzn. gdy w miejscu odbioru na terytorium innego państwa członkowskiego kontrahent nie jest właścicielem miejsca, w którym odbierany jest towar lub nie wynajmuje powierzchni magazynowej.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT nie uzależnia prawa do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów od dysponowania przez nabywcę magazynem towarów. Zasadniczą kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynikało, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zatem okoliczność, że towar jest przemieszczany do nabywca, który nie dysponuje magazynem towarów tzn. gdy nie jest właścicielem lub nie wynajmuje powierzchnię magazynową od innych podmiotów, nie zmienia faktu, że Wnioskodawca posiada w swojej dokumentacji dowody na to, że towary zostały przemieszczone i dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, w sytuacji, gdy dokumenty te wskazują tożsamość przemieszczanego i otrzymanego przez nabywcę towaru oraz miejsce jego dostawy poza terytorium kraju.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada wskazane dokumenty tj. kopię faktury, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokument przewozowy CMR otrzymany od przewoźnika, z podpisem i stemplem przewoźnika, któremu zlecono transport potwierdzony przez nabywcę (z którego jednoznacznie wynika, że towar został przemieszczony i odebrany przez nabywcę na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego), korespondencję handlową z nabywcą (zamówienie - kontrakt), dokumenty potwierdzające zapłatę za towar (wyciągi bankowe) wówczas Spółka na podstawie tych dokumentów będzie miała prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Bez znaczenia jest tutaj fakt, że nabywca w miejscu odbioru na terytorium innego państwa członkowskiego nie dysponuje magazynem towarów tzn. nie jest właścicielem lub nie wynajmuje powierzchni magazynowej od innych podmiotów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Trzeba zatem podkreślić, że prawidłowość i wiarygodność opisanych dokumentów może zostać potwierdzona wyłącznie w toku postępowania dowodowego prowadzonego w ramach kontroli lub postępowania podatkowego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z błędnym lub nieprecyzyjnym opisem stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Interpretacja wywołuje skutki prawno-podatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji pokrywa się ze stanem podanym przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.