IBPP4/4512-259/15/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 28 stycznia 2016 r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz dostawy na rzecz ostatecznego nabywcy jako dostawy krajowej - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie w zakresie rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz na rzecz ostatecznego nabywcy jako dostawy krajowej dostawy. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 stycznia 2016 r. będący odpowiedzią na wezwanie Organ z 18 stycznia 2016 r. znak: IBPP4/4512-259/15/PK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z siedzibą w Niemczech (podmiot macierzysty) prowadzi działalność w Polsce za pośrednictwem założonego w Polsce oddziału. Oddział jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada, nadany decyzją, polski nr NIP. Oddział w Polsce wyszukuje kontrahentów w Polsce, zawiera z nimi umowy sprzedaży towarów, dokonuje sprzedaży towarów na rzecz polskich odbiorców, zapewnia wsparcie przedsprzedażowe i posprzedażowe. Oddział wystawia na rzecz odbiorców faktury VAT dokumentujące dane transakcje, zawierające polski nr NIP oddziału, na fakturach tych naliczany jest podatek VAT. W przypadku towarów zamówionych przez oddział w podmiocie macierzystym towary te wysyłane są bezpośrednio z magazynów w Niemczech do polskich odbiorców, ponieważ oddział w Polsce nie posiada własnego magazynu. Transport towarów z terytorium Niemiec bezpośrednio do odbiorcy jest organizowany przez oddział polski. Podmiot macierzysty za towary dla polskich odbiorców wystawia na rzecz oddziału w Polsce faktury z terminem płatności. Nabycie towarów od podmiotu macierzystego traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony sposób rozliczeń VAT, z tytułu opisanych transakcji, jest prawidłowy w świetle polskich przepisów ustawy o VAT. Czy dla celów VAT powinno uznać się transakcje za:

1. WNT (przemieszczenie własnych towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT) dokonane w Polsce.

2. Dostawę krajową na rzecz polskiego kontrahenta, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym występuje obowiązek wykazania wewnątrzwspólnotowego nabycia własnych towarów w Polsce oraz naliczenia polskiego podatku VAT na fakturach dokumentujących sprzedaż do krajowego odbiorcy.

Struktura organizacyjna.

Na podstawie art. 85 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 88 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. W interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 28 marca 2007 r. znak PT5-033-4/2006/IN/665 Minister wskazał, iż "W przypadku, gdy przedsiębiorca zagraniczny wykonuje na terytorium Polski czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w zakresie w jakim te czynności wykonywane są na terytorium Polski (miejsce ich świadczenia jest na terytorium Polski) - staje się on podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Jeżeli zatem przedsiębiorca zagraniczny, np. spółka utworzy oddział zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, ze. zm.), za pośrednictwem którego będzie prowadzona na terytorium Polski działalność spółki, to będzie on w takim zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług. Utworzenie na terytorium Polski przez przedsiębiorcę zagranicznego następnego oddziału lub rozpoczęcie wykonywania czynności bez pośrednictwa oddziału nie powoduje powstania na terytorium Polski nowego podatnika podatku od towarów i usług. Zmienia się jedynie zakres wykonywanych czynności i struktura organizacyjna tego podatnika. Nie ma zatem podstaw do odrębnej rejestracji dla podatku od towarów i usług. Sytuacja taka powoduje jedynie konieczność aktualizacji zgłoszeń identyfikacyjnych (NIP) i rejestracyjnych (VAT-R), w oparciu o nadany wcześniej numer identyfikacji podatkowej".

W związku z powyższym podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest ten sam podmiot i jeden podatnik podatku od towarów i usług, prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału. Rejestracja oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Powyższe stanowisko jest zgodne z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. ETS w wyroku z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 wskazuje, że spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy. W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Oddział w Polsce dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który brzmi. "Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika". Czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym są przemieszczeniem towarów własnych celem prowadzenia działalności gospodarczej podatnika za pośrednictwem oddziału. Ta część transakcji nie powoduje przeniesienia własności towarów na rzecz końcowego kontrahenta (polskiego odbiorcy), do momentu realizacji kolejnej części transakcji, którą jest sprzedaż towarów polskiemu kontrahentowi za pośrednictwem oddziału. Następuje tym samym przesunięcie towarów własnych, traktowane w świetle ustawy o VAT jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Sprzedaż krajowa.

Oddział po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, którym jest przesunięcie towarów, w ramach własnego przedsiębiorstwa dokonuje dostawy towaru na rzecz podmiotu krajowego w miejscu wskazanym przez nabywcę na terytorium kraju. Z punktu widzenia nabywcy nieistotne jest pochodzenie towarów, gdyż nabywa je na terytorium kraju od polskiego podatnika VAT. Transakcja ma charakter krajowej dostawy towarów za wynagrodzeniem realizowanej w Polsce, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Transakcje między oddziałem a polskimi kontrahentami powinny być traktowane jako dostawa towarów między dwoma krajowymi podmiotami. Dostawca z tytułu dokonanej transakcji wystawi fakturę VAT.

Przedstawiony sposób rozliczania znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2010 r. IPPP3/443-322/10-2/KT "z uwagi na fakt rejestracji Oddziału Spółki w Polsce oraz posługiwanie się przez Spółkę w wystawianych dla polskich kontrahentów fakturach polskim numerem NIP nadanym w związku z rejestracją Oddziału w Polsce w celu prowadzenia na terytorium kraju działalności za pośrednictwem Oddziału, należy uznać, że przedmiotowej sprzedaży krajowej dokonuje Oddział, tj. podmiot działający w imieniu Spółki na terytorium kraju, a nie Spółka, jako podatnik niemiecki." Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 sierpnia 2009 r. IPPP2/443-617/09-2/SAP "bez znaczenia pozostaje stwierdzenie wnioskodawcy, iż transport przedmiotowych towarów jest zapewniany bezpośrednio przez Spółkę-Matkę z terytorium Niemiec (bez udziału oddziału). (...) Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której oddział w Polsce (a tym samym Spółka-Matka) dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, a następnie dostawy towarów za wynagrodzeniem na rzecz podmiotu krajowego, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy. Zatem dotychczasowa praktyka oddziału polegająca na wystawianiu kontrahentom faktur VAT zawierających stawkę i kwotę podatku od towarów i usług jest prawidłowa".

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego i sposobu rozliczania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (art. 2 pkt 1 ustawy).

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem ale tylko na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 9 ust. 1-3 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

* dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej WNT) co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z przywołanej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

Trzeba zaznaczyć, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest oddziałem (zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług posiadającym polski nr NIP) Spółki mającej siedzibę poza granicami kraju, który uczestniczy w dostawie towarów z siedziby Spółki do kontrahenta w Polsce. Oddział w Polsce wyszukuje kontrahentów w Polsce, zawiera z nimi umowy sprzedaży towarów, dokonuje sprzedaży towarów na rzecz polskich odbiorców, zapewnia wsparcie przedsprzedażowe i posprzedażowe. Oddział wystawia na rzecz odbiorców faktury VAT dokumentujące dane transakcje, zawierające polski nr NIP oddziału, na fakturach tych naliczany jest podatek VAT. W przypadku towarów zamówionych przez oddział w podmiocie macierzystym towary te wysyłane są bezpośrednio z magazynów w Niemczech do polskich odbiorców, ponieważ oddział w Polsce nie posiada własnego magazynu. Transport towarów z terytorium Niemiec bezpośrednio do odbiorcy jest organizowany przez oddział polski. Podmiot macierzysty za towary dla polskich odbiorców wystawia na rzecz oddziału w Polsce faktury z terminem płatności. Nabycie towarów od podmiotu macierzystego traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT).

Rozpatrując przedmiotową sprawę trzeba tu mieć na uwadze charakter oddziału podmiotu zagranicznego. Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

W oparciu o postanowienia zawarte w art. 86 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 88 zdanie pierwsze ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców.

Jak zauważył Minister Finansów w piśmie z dnia 28 marca 2007 r. znak PT5-033-4/2006/IN/665 "W przypadku, gdy przedsiębiorca zagraniczny wykonuje na terytorium Polski czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w zakresie w jakim te czynności wykonywane są na terytorium Polski (miejsce ich świadczenia jest na terytorium Polski) - staje się on podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Jeżeli zatem przedsiębiorca zagraniczny, np. spółka utworzy oddział zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, ze. zm.), za pośrednictwem którego będzie prowadzona na terytorium Polski działalność spółki, to będzie on w takim zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług. Utworzenie na terytorium Polski przez przedsiębiorcę zagranicznego następnego oddziału lub rozpoczęcie wykonywania czynności bez pośrednictwa oddziału nie powoduje powstania na terytorium Polski nowego podatnika podatku od towarów i usług. Zmienia się jedynie zakres wykonywanych czynności i struktura organizacyjna tego podatnika. Nie ma zatem podstaw do odrębnej rejestracji dla podatku od towarów i usług. Sytuacja taka powoduje jedynie konieczność aktualizacji zgłoszeń identyfikacyjnych (NIP) i rejestracyjnych (VAT-R), w oparciu o nadany wcześniej numer identyfikacji podatkowej".

W konsekwencji powyższego nie może istnieć żaden stosunek prawny pomiędzy przedsiębiorcą zagranicznym a jego oddziałem. Należy bowiem uznać je za jednego i tego samego podatnika, a oddział jedynie za część składową przedsiębiorcy zagranicznego. Powyższe stanowisko jest zgodne z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. ETS w wyroku z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 wskazał, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym do spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym ETS stwierdził, ze oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych (realizowanych na rzecz jednostki macierzystej).

Zatem w przedmiotowej sprawie spełnione będą przesłanki, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Wysłanie towarów przez Spółkę z siedzibą poza terytorium kraju (z magazynów znajdujących się na terytorium innego państwa członkowskiego) do jej oddziału w Polsce będzie przesunięciem towarów w ramach struktury organizacyjnej jednej spółki. Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Oddział w Polsce (a tym samym Spółka-matka) dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, a następnie dostawy towarów za wynagrodzeniem na rzecz podmiotu krajowego, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji wnioskodawca winien wykazać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz naliczyć i wykazać na fakturze podatek VAT, z tytułu dostawy krajowej.

Obowiązek wykazania podatku należnego na fakturze wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 i art. 106e ust. 1 pkt 12 i 14 ustawy. Z przepisów tych wynika, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Faktura powinna m.in. zawierać

* stawkę podatku,

* kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Z przepisów tych wynika, że podatnik dokonujący dostawy w kraju na rzecz innego podatnika winien udokumentować tą transakcję fakturą w której winien wykazać należny podatek VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach - ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.