IBPP4/4512-196/15/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czy sprzedaż opisana we wniosku stanowi sprzedaż wysyłkową w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy o VAT oraz czy miejscem dostawy towarów będzie Polska, niezależnie od wartości sprzedaży osiągniętej w danym roku kalendarzowym - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czy sprzedaż opisana we wniosku stanowi sprzedaż wysyłkową w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy o VAT oraz czy miejscem dostawy towarów będzie Polska, niezależnie od wartości sprzedaży osiągniętej w danym roku kalendarzowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"X" sp. z o.o. ("Spółka") zamierza prowadzić sprzedaż towarów (karma dla zwierząt i inne artykuły przeznaczone dla zwierząt). Sprzedaż ta realizowana będzie za pośrednictwem strony internetowej. Klient logując się na stronę internetową będzie mógł wybrać odpowiadające mu towary i złożyć zlecenie ich zakupu. Płatność dokonywana będzie albo przelewem na konto Spółki, albo za pobraniem pocztowym lub kartą kredytową. Spółka planuje dokonywanie sprzedaży również do odbiorców (klientów) z innych krajów unijnych. Będą to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, niebędące podatnikami VAT, które nie mają obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowych nabyć czy dostaw towarów.

Klient będzie mógł odebrać towar albo osobiście (z magazynu Spółki), albo we własnym zakresie zlecić jego przewóz firmie zewnętrznej. Spółka zamierza podjąć współpracę z zewnętrznym podmiotem (dalej określany jako "Przewoźnik"), będącym osobnym podatnikiem podatku VAT w Polsce lub zagranicą, w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług transportowych. W ramach tej współpracy Przewoźnik sam, albo zlecając to zadanie innym podmiotom zewnętrznym, zobowiąże się do:

a. Pobrania towaru z magazynu Spółki;

b. Dostarczenia go odbiorcy.

Informacja o Przewoźniku i możliwości skorzystania z jego oferty zamieszczona będzie na stronie internetowej Spółki i dostępna dla klientów. Klient będzie miał jednak pełną swobodę w wyborze innego przewoźnika. Zasady dostarczenia towaru (realizacji usługi transportowej) określałaby umowa zawierana bezpośrednio między klientem (kupującym towar od Spółki) a Przewoźnikiem. Spółka nie odpowiadałaby w żadnym zakresie za prawidłowość realizacji usługi przewozowej, nie miałaby również wpływu na ustalenia dokonywane między klientem a Przewoźnikiem. Jej działalność ograniczałaby się wyłącznie do sprzedaży towaru klientowi. Między Spółką a Przewoźnikiem prawdopodobnie zawarta zostałaby umowa o współpracy w ramach której Przewoźnik prowadziłby magazyn towarów, odpowiedzialny byłby również za ich opakowanie, ewidencjonowanie itp. czynności. W zamian za te czynności Przewoźnik otrzymywałby wynagrodzenie od Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż towarów odbiorcy unijnemu stanowić będzie sprzedaż wysyłkową w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy VAT.

2. Czy miejscem dostawy towarów będzie Polska, niezależnie od wartości sprzedaży osiągniętej w danym roku kalendarzowym, co oznacza, że transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa towarów w stanie faktycznym opisanym we wniosku nie będzie stanowić sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy VAT. Oznacza to, że dla ustalenia miejsca świadczenia tych usług znajdą zastosowanie przepisy art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy VAT, co oznacza, że transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce i to niezależnie od wartości tej sprzedaży zrealizowanej w danym roku kalendarzowym.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca o podatku od towarów i usług ("Ustawa VAT") miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Od zasady tej przewidziano odstępstwa.

I tak zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy VAT pod pojęciem sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy VAT w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Od tej ogólnej zasady przewidziano jednak odstępstwo w art. 23 ust. 2 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. W przypadku przekroczenia ww. kwoty miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Jak wynika z definicji sprzedaży wysyłkowej jest nią dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru. Innymi słowy jeśli podatnik dostarcza towary własnymi środkami transportu lub zleca usługę transportową zewnętrznemu podmiotowi (tzn. to on sam jest stroną umowy przewozu), sprzedaż taka ma cechy sprzedaży wysyłkowej. Gdy jednak dostawa towaru i jego transport stanowią dwie, oderwane od siebie czynności z których każdą wykonuje osobny podmiot (tzn. umowa sprzedaży towarów zawierana jest przez jednego podatnika, natomiast zlecenie przewozu towaru jest przez odbiorcę towaru składane bezpośrednio w drugiej firmie będącej osobnym podatnikiem tj. klient zawiera osobną umowę przewozu z tą firmą) wówczas nie są spełnione przesłanki do uznania dostawy za sprzedaż wysyłkową. W takiej sytuacji miejsce dostawy towarów należałoby określać zgodnie z zasadami ogólnymi wyrażonymi w art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy VAT tj.

W każdym przypadku zatem miejscem dostawy towarów będzie terytorium Polski, co oznacza, że dostawa ta podlegać będzie opodatkowaniu polskim podatkiem VAT. Podobne stanowisko (choć w przypadku transakcji odwrotnej tj. sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju) zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 7 kwietnia 2011 r., znak IPPP3/443-5/11-4/k.c. w której stwierdził:

"Wnioskodawca, jako podmiot zarejestrowany dla potrzeb podatku VAT w Holandii, zajmuje się sprzedażą towarów, które są importowane do Holandii, a następnie wysyłane z Holandii do końcowego odbiorcy. Nabywcami towarów są konsumenci z Polski - osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, niebędących podatnikami podatku VAT i nie mające obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowych nabyć czy dostaw towarów. Za dostarczenie towaru do nabywcy końcowego odpowiedzialny jest inny podmiot holenderski, zw. Podmiotem transportującym, który współpracuje z Wnioskodawcą. To klient, dokonując zakupu towaru od Wnioskodawcy, ma możliwość wyboru jednej z trzech opcji dostarczenia towaru do Polski. Jak podaje Wnioskodawca, nabywca końcowy może:

* odebrać towar osobiście z magazynu w Holandii,

* wybrać firmę spedycyjną, inną niż wskazany powyżej podmiot transportujący

* zdecydować się na podmiot transportujący i jemu zlecić tę usługę.

Poprzez wybór tej opcji dostawy towaru. Klient zawiązuje z podmiotem transportującym umowę cywilnoprawną na transport zakupionego od Wnioskodawcy towaru do Polski.

W związku z powyższym w świetle wyżej cytowanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę w Holandii nie można uznać za sprzedaż wysyłkową zgodnie z ww. art. 2 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem towar zakupiony przez osoby fizyczne z Polski, nie będzie wysyłany przez Wnioskodawcę, tj. podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, gdyż jak wskazuje się w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, podmiot transportujący nie działa na jego rzecz lub zlecenie. Powyższy przepis miałby zastosowanie w sytuacji zaistnienia łącznie obydwu przesłanek wymienionych w art. 2 pkt 24 ustawy, tzn. transakcja mogłaby być uznana za sprzedaż wysyłkową tylko w przypadku, gdyby to Wnioskodawca lub inny podmiot przez niego umocowany dokonywał wysyłki zakupionych towarów dla osób fizycznych, niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w art. 9 ustawy".

Rozstrzygnięcie to można analogicznie odnieść do sytuacji przedstawionej przez Spółkę, gdyż sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju stanowi odbicie transakcji sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i podlega podobnym przesłankom. W konsekwencji niezależnie od tego ile wyniesie sprzedaż towarów w danym roku kalendarzowym, w tym w sytuacji, jeśli przekroczy limit wynikający z art. 23 ust. 2 ustawy VAT, podlegać będzie opodatkowaniu VAT w Polsce.

Identyczne stanowisko w takim samym stanie faktycznym jak opisany w niniejszym wniosku tutejszy organ zawarł w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2012 r., znak IBPP3/443-1280/11/PK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Ponadto z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika również, że dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia) - miejsce świadczenia determinuje miejsca opodatkowania danej czynności.

Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Co do zasady, stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Odstępstwo od tej zasady przewidziano w art. 23 ust. 1 ustawy w myśl którego w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2 (art. 23 ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

Stosownie zaś do art. 2 pkt 23 ustawy o VAT przez sprzedaż wysyłkową rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju to dostawa, która rozpoczyna się na terytorium Polski, a więc odbywa się "z kraju" do innego państwa członkowskiego i stąd właśnie taka jej nazwa. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju jest w zasadzie odpowiednikiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Można bowiem stwierdzić, że jest to taka wewnątrzwspólnotowa dostawa, która następuje na rzecz podmiotu nierozpoznającego u siebie transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi wówczas, gdy polski podatnik od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego - będącego miejscem przeznaczenia, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz:

* podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT obowiązującego w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,

* innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Z punktu widzenia niniejszej sprawy najistotniejszy jest warunek wysłania towarów przez sprzedawcę lub na jego rzecz, którego niezaistnienie przekreśla możliwość uznania danej dostawy towarów za sprzedaż wysyłkową.

Zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku klient Spółki będzie mógł odebrać towar albo osobiście (z magazynu Spółki), albo we własnym zakresie zlecić jego przewóz firmie zewnętrznej. Zasady dostarczenia towaru (realizacji usługi transportowej) określałaby umowa zawierana bezpośrednio między klientem (kupującym towar od Spółki) a Przewoźnikiem. Spółka nie odpowiadałaby w żadnym zakresie za prawidłowość realizacji usługi przewozowej, nie miałaby również wpływu na ustalenia dokonywane między klientem a Przewoźnikiem. Jej działalność ograniczałaby się wyłącznie do sprzedaży towaru klientowi.

Mając zatem na uwadze opis zawarty we wniosku oraz powyższe przepisy, stwierdzić należy, że sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę nie można uznać za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju zgodnie z ww. art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem towar zakupiony przez osoby fizyczne, nie będzie wysyłany przez Wnioskodawcę (tekst jedn.: podatnika podatku od towarów i usług) lub na jego rzecz, gdyż jak wynika z opisu zawartego we wniosku, podmiot transportujący nie działa na jego rzecz lub zlecenie.

Tym samym również miejsce opodatkowania przy opisanej dostawie należy ustalić wedle zasad ogólnych niezależnie od wartości sprzedaży do danego kraju. Co za tym idzie Wnioskodawca winien opodatkować podatkiem od towarów i usług dokonaną przez niego dostawę w kraju.

Stosownie do powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.