IBPP4/4512-191/15/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz VAT UE Wnioskodawca zamierza sprzedać towary nabywcy z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, posiadającemu właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy i zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. W ramach transakcji Wnioskodawca lub nabywca zlecą przewoźnikowi (spedytorowi) przewóz towarów i ich dostawę do nabywcy. Praktyka pokazuje, iż niestety dokumenty przewozowe dokumentujące wywóz towarów poza terytorium kraju przez takich przewoźników mogą często nie zostać dostarczane zwrotnie do Wnioskodawcy, jako podatnika. Przewoźnicy odmawiają ich dostarczania, zwłaszcza gdy Wnioskodawca nie będzie zleceniodawcą dostawy. Wnioskodawca zamierza w związku z powyższymi problemami zastosować rozwiązanie, iż dostawa towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. ich wywóz z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, będzie dokumentowane poprzez załączenie do własnej dokumentacji wydruku oryginalnej wiadomości email zawierającej potwierdzenie otrzymania towarów (będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy), zgodnie z wykazem faktur zawartym w treści wiadomości email lub stanowiącym załącznik do wiadomości email. Zestawienie takie obejmować będzie co najmniej dane w postaci numeru faktury sprzedaży i daty jej wystawienia. Wnioskodawca posiadać będzie w swej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w stosunku do każdej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz korespondencję handlową, w tym zamówienie złożone przez nabywcę drogą elektroniczną. Dodatkowo posiadać również będzie w stosunku do transakcji dokumenty dotyczące ubezpieczenia, jeżeli zapadnie decyzja o ubezpieczeniu dostawy. Wnioskodawca zakłada, iż posiadać będzie także potwierdzenie otrzymania zapłaty za towar, jednakże istnieje ryzyko, iż zapłata przez nabywcę za towar nastąpi dopiero nawet po upływie kilku miesięcy od dnia dokonania sprzedaży towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może stosować do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku 0%, jeśli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać będzie w swej dokumentacji dowód w postaci otrzymanej od nabywcy wiadomości email zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru (będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostaw), zgodnie z wykazem faktur zawartym w treści wiadomości email lub stanowiącym załącznik do wiadomości email.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z brzmieniem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, m.in. pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, są zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dokumenty takie jak:

o ile łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z kolei zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż tentorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. w szczególności:

W ocenie Wnioskodawcy, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby posiadał On w swej dokumentacji oryginalną wiadomość email zawierającą w swej treści potwierdzenie otrzymania przez nabywcę towaru zgodnie z wykazem faktur, który każdorazowo będzie zawarty w treści wiadomości email lub będzie stanowił załącznik do wiadomości email. Ustawowy katalog dowodowy wymieniony w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie może być bowiem uznany za zamknięty. W świetle aktualnego orzecznictwa (m.in. uchwały składu 7 sędziów NSA z dnia 11 października 2010 r. I FPS 1/10, wyroku WSA w Gdańsku z dnia 9 października 2012 r. I SA/Gd 893/12, wyroku NSA w Warszawie z dnia 28 października 2011 r. I FSK 1538/10, wyroku NSA w Warszawie z dnia 21 października 2011 r. I FSK 1549/10, wyroku NSA w Warszawie z dnia 6 grudnia 2012 r. I FSK 163/12, wyroku NSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2012 r., I FSK 133/12) stanowisko podatnika wydaje się być prawidłowe. Obecnie obowiązujące przepisy nie przewidują również wymogu, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę "papierową". W ocenie podatnika dowodem potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju może być także dokument w formie elektronicznej, o ile podatnik zachowa w swej dokumentacji wydruk oryginalnej wiadomości email od nabywcy wraz z jej załącznikiem, jeżeli stanowi on wykaz faktur (podobnie m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 września 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1210/07 oraz w wyroku z dnia 12 lutego 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1909/08). Podatnik stoi na stanowisku, iż przysługuje mu prawo do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, jeśli posiadał będzie w swej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy oryginalną wiadomość email zawierającą w swej treści potwierdzenie otrzymania przez nabywcę towaru zgodnie z wykazem faktur, który każdorazowo będzie zawarty w treści wiadomości email lub będzie stanowić załącznik do wiadomości email. Dokument w postaci wydrukowanej oryginalnej wiadomości email stanowi uzupełnienie dowodu jakim jest specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Dokumenty te łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Za prawidłowe stanowisko wyrażone przez wnioskującego podatnika, w analogicznych okolicznościach, uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 10 marca 2015 r. (IPTPP2/443-928/14-2/AJB).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o podatku VAT, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 i ust. 4 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

Należy tutaj wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz VAT UE zamierza sprzedać towary nabywcy z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, posiadającemu właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy i zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. W ramach transakcji Wnioskodawca lub nabywca zlecą przewoźnikowi (spedytorowi) przewóz towarów i ich dostawę do nabywcy. Praktyka pokazuje, iż niestety dokumenty przewozowe dokumentujące wywóz towarów poza terytorium kraju przez takich przewoźników mogą często nie zostać dostarczane zwrotnie do Wnioskodawcy, jako podatnika. Przewoźnicy odmawiają ich dostarczania, zwłaszcza gdy Wnioskodawca nie będzie zleceniodawcą dostawy. Wnioskodawca zamierza w związku z powyższymi problemami zastosować rozwiązanie, iż dostawa towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. ich wywóz z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, będzie dokumentowane poprzez załączenie do własnej dokumentacji wydruku oryginalnej wiadomości email zawierającej potwierdzenie otrzymania towarów (będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy), zgodnie z wykazem faktur zawartym w treści wiadomości email lub stanowiącym załącznik do wiadomości email. Zestawienie takie obejmować będzie co najmniej dane w postaci numeru faktury sprzedaży i daty jej wystawienia. Wnioskodawca posiadać będzie w swej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w stosunku do każdej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz korespondencję handlową, w tym zamówienie złożone przez nabywcę drogą elektroniczną. Dodatkowo posiadać również będzie w stosunku do transakcji dokumenty dotyczące ubezpieczenia, jeżeli zapadnie decyzja o ubezpieczeniu dostawy. Wnioskodawca zakłada, iż posiadać będzie także potwierdzenie otrzymania zapłaty za towar, jednakże istnieje ryzyko, iż zapłata przez nabywcę za towar nastąpi dopiero nawet po upływie kilku miesięcy od dnia dokonania sprzedaży towarów.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy może stosować do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku 0%, jeśli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać będzie w swej dokumentacji dowód w postaci otrzymanej od nabywcy wiadomości email zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru, zgodnie z wykazem faktur zawartym w treści wiadomości email lub stanowiącym załącznik do wiadomości email.

Mając na uwadze opis sprawy i powołane przepisy stwierdzić należy, iż jak wynika z okoliczności sprawy, ww. wiadomość e-mail będzie potwierdzała otrzymanie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a zatem należy traktować ją jako dokument uzupełniający, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy.

Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem. Dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna.

Przy czym należy zauważyć, iż z opisu sprawy wynika, iż oprócz ww. wiadomości e-mail Wnioskodawca dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów będzie posiadał dokument wymieniony w art. 42 ust. 3 ustawy, tzn. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz inne dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy tj. korespondencję handlową, w tym zamówienia składane przez nabywców drogą elektroniczną. Dodatkowo posiadać również będzie w stosunku do transakcji dokumenty dotyczące ubezpieczenia - jeżeli zapadnie decyzja o ubezpieczeniu dostawy.

A zatem należy stwierdzić, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać będzie w swej dokumentacji dowód w postaci otrzymanej od nabywcy ww. wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, korespondencję handlową z nabywcą, dokumenty dotyczące ubezpieczenia (jeżeli dostawa była ubezpieczona) i w przypadku gdy posiadane dokumenty łącznie potwierdzają otrzymanie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, to Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.