IBPP4/4512-144/15/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem 26 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 maja 2015 r. będący odpowiedzią na wezwanie Organ z 19 maja 2015 r. znak: IBPP4/4512-144/15/PK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem części do samolotów. Swoje wyroby dostarcza największemu producentowi samolotów w USA. Do produkcji ww. części Spółka stosuje materiały, które nabywa od kontrahentów w USA oraz państw członkowskich Unii Europejskiej. Nabywane towary są wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Spółka prowadzi transakcje handlowe z firmą czeską. Firma ta dostarcza towar do magazynów Wnioskodawcy z magazynów z Niemiec. Faktury wystawiane są w języku angielskim. W roku 2013 kontrahent czeski wystawiał faktury z czeskim numerem NIP i ze stawką VAT 0%. W roku 2014 kontrahent wystawiał faktury z czeskim numerem NIP i ze stawką 23% VAT w walucie EUR i Czk. W m-cu styczniu 2015 r. kontrahent wystawił fakturę z polskim NIP i stawką VAT 23% w walucie EUR i PLN. (przeliczone po kursie z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury). Powyższe dostawy rozliczyliśmy jako Wewnątrzwspólnotowe Nabycie Towarów.

W marcu br. Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta wystawione z datą styczniową korekty do faktur z lat 2013 i 2014 polegające na zmianie numeru NIP z czeskiego na NIP polski oraz naliczeniu VAT 23% w walucie EUR i PLN.

Wg. informacji Wnioskodawcy kontrahent nie posiada siedziby działalności w Polsce, zarejestrował się jako polski podatnik VAT w lipcu 2014 r. a towary przemieszczane są z Niemiec do Polski.

W uzupełnieniu wskazano, że:

1. Firma czeska nabywa towary od firmy w Niemczech. Towary z Niemiec transportowane są bezpośrednio do magazynów Wnioskodawcy przez oddział logistyczny firmy niemieckiej, który obciąża go kosztami transportu. Przeniesienie prawa do dysponowania towarami jak właściciel przechodzi na terytorium Czech.

2. Firma czeska jest zarejestrowana w Polsce dla celów VAT. Nie posiada w Polsce ani własnych oddziałów ani magazynów oraz nie magazynuje towarów w magazynach Wnioskodawcy, gdzie prawo do dysponowania towarami jak właściciel Spółka uzyskuje w momencie pobrania towarów z magazynu. Magazyn Wnioskodawcy do którego są przywożone towary z Niemiec nie jest magazynem konsygnacyjnym w rozumieniu art. 2 pkt 27c ustawy o podatku od towarów i usług.

3. Z informacji, które Wnioskodawca uzyskał od kontrahenta czeskiego wynika, że transakcja między firmą niemiecką i firmą czeską korzysta ze zwolnienia z VAT, natomiast transakcja między firmą czeską a Wnioskodawcą jest dostawą wewnątrz Polski i opodatkowaną przez kontrahenta czeskiego w Polsce.

W związku z powyższym zadano m.in. pytanie:

Czy Wnioskodawca może uznać, że było to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), czy dostawa krajowa i skorygować dostawy za 2013 i 2014 r. oraz odliczyć podatek VAT.

W ocenie Wnioskodawcy w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez Wewnątrzwspólnotowe Nabycie Towarów (WNT) rozumie się nabycie prawa do rozporządzenia jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów mamy do czynienia, gdy:

Ponadto zgodnie z art. 25 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Z uwagi na to, że towary wysyłane były z terytorium Niemiec bezpośrednio do magazynów Spółki, Wnioskodawca uznał, że po jego stronie wystąpiło WNT, a kontrahent czeski błędnie opodatkował transakcję w Polsce, korygując faktury i wykazując kwotę podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (art. 2 pkt 1 ustawy).

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem ale tylko na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach - art. 7 ust. 8 ustawy.

Stosownie do art. 9 ust. 1-3 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej WNT) co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

* po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył towary od kontrahenta czeskiego, który nabył je uprzednio od podmiotu niemieckiego, a towary te zostały przetransportowane bezpośrednia z Niemiec do Polski. W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z WNT przy czym konieczne jest określenie, czy to akurat transakcja pomiędzy kontrahentem czeskim i Wnioskodawcą stanowi WNT.

Jak wynika bowiem z art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

* towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;

* towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Jak wynika z wniosku transakcja między firmą niemiecką i firmą czeską korzysta ze zwolnienia z VAT, natomiast transakcja między firmą czeską, a Wnioskodawca jest dostawą krajową opodatkowaną przez kontrahenta czeskiego w Polsce. Świadczy to o tym że transakcja pomiędzy podmiotem niemieckim i czeskim została potraktowana jako ruchoma (przyporządkowano do niej transport) natomiast ta pomiędzy podmiotem czeskim i Wnioskodawcą jako nieruchoma tj. niezwiązana z przemieszczeniem towarów pomiędzy państwami. Za poprawnością takiego potraktowania opisanej transakcji łańcuchowej przemawia brzmienie art. 22 ust. 2, w myśl którego co do zasady pierwsza dostawa jest dostawą ruchomą, a jedynie w szczególnych przypadkach, które wynikają z warunków dostawy można dokonać przyporządkowania transportu do dostawy pomiędzy podmiotem pośredniczącym a ostatecznym nabywcą. Z wniosku nie wynika aby w tym przypadku zaistniały przesłanki pozwalające przyporządkować transport dostawie pomiędzy kontrahentem czeskim i Wnioskodawcą. Co więcej fakt, że towary są transportowane przez podmiot niemiecki oraz to że Wnioskodawca nie uzyskuje prawa do dysponowania towarami jak właściciel na terytorium Niemiec ostatecznie przemawia za tym aby transakcję pomiędzy podmiotem niemieckim i czeskim uznać za ruchomą a nabycie towarów przez Wnioskodawcę jako transakcje krajową. W konsekwencji dokonane przez Wnioskodawcę nabycie nie może być rozpoznane jako WNT. Zatem Wnioskodawca winien skorygować uprzednio wykazane WNT za lata 2013 i 2014.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, a więc nie obciążonych podatkiem od towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca nabywane od kontrahenta czeskiego towary wykorzystuje do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Zatem podatek VAT naliczony w fakturach korygujących wystawionych przez kontrahenta może być odliczony przez Wnioskodawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.