IBPP4/443-95/14/EK - Opodatkowanie biogazu używanego do celów opałowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 29 listopada 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania biogazu używanego do celów opałowych - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania biogazu używanego do celów opałowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wodociągi i Kanalizacja Spółka z o.o. jest właścicielem oczyszczalni ścieków zmodernizowanej w 2012 r., w której powstają osady ściekowe, które są produktem ubocznym procesu odprowadzania ścieków. Jednym ze sposobów przeróbki w tak zwany osad ustabilizowany jest proces fermentacji metanowej. W trakcie tego procesu powstaje paliwo gazowe - biogaz (ok 61% CH4). Wyprodukowany biogaz spalany jest w kotłach gazowych w celu podtrzymania temperatury fermentacji osadów ściekowych dla wytworzenia biogazu (ok 40-60%), część wykorzystywana jest do ogrzewania pomieszczeń i ciepłej wody użytkowej (właściwe cele opałowe), natomiast ewentualna nadwyżka wyprodukowanego biogazu spalana jest w pochodni. Wyprodukowana w ten sposób energia cieplna przeznaczona jest wyłącznie na potrzeby własne oczyszczalni ścieków. Projekt modernizacji oczyszczalni przewidywał jedynie zainstalowanie pomiaru wyprodukowanego biogazu. W związku z powyższym oczyszczalnia na dzień dzisiejszy nie ma możliwości pomiaru biogazu zużytego. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym oraz ustawa z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym nie określa w sposób jasny kodu CN dla biogazu. Spółka uważa, iż najbardziej odpowiednim kodem ze względu na skład chemiczny jest kod 2711 29 00. Zgodnie z ww. ustawą art. 2 ust. 1 pkt 1b wyroby energetyczne o wymienionym kodzie zostały objęte podatkiem akcyzowym ze stawką dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 przeznaczonych do celów opałowych 1,28 zł/1 gigadżul (GJ). Ustawodawca nie określa w jednoznaczny sposób wartości opałowej dla biogazu. W naszej opinii najbardziej odpowiednim jest art. 88 ust. 7 dla wyrobów niewymienionych w pkt 1, 2, 4 i 5 - wartość opałowa wynosi 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych, (mimo, iż wartość opałowa biogazu jest znacznie niższa to jest ok. 21,0GJ/1000 metrów sześciennych). Spółka jest nabywcą finalnym, który nabywa wyroby gazowe w sposób inny niż drodze nabycia, niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym, art. 2 ust. 1 pkt 19a.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, która pozyskuje z biogazu energię cieplną oraz używa ją na cele opałowe ma obowiązek uiszczania podatku od biogazu zużytego czy wyprodukowanego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia. Natomiast art. 86 ust. 3 mówi, iż paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych. W związku z tym Spółka uważa, iż podatkiem należnym jest podatek za zużycie biogazu na cele opałowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 28 ww. załącznika pod kodem CN 2711 wymieniono gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Przez wyroby gazowe - w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy - rozumie się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

W świetle powyższego należy zauważyć, że biogaz objęty kodem CN 2711 stanowi wyrób akcyzowy zaliczany jednocześnie do wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

W myśl art. 86 ust. 2 i 3 ustawy paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy, podstawowa stawka akcyzy na wyroby energetyczne dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ);

Zgodnie natomiast z art. 9c ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów gazowych - przez które rozumie się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 (art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy) - przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy za finalnego nabywcę gazowego uznaje się podmiot, który:

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega zgodnie z art. 9c ust. 5 lit. a - m.in. użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia. Mając zatem na uwadze definicję finalnego nabywcy gazowego niewątpliwie uznać należy, że Wnioskodawca (jako podmiot nie będący pośredniczącym podmiotem gazowym) używający na cele opałowe - uzyskany w sposób inny niż w drodze nabycia wyrób gazowy (powstały w wyniku fermentacji odpadów) - wykonuje czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Zatem mając na uwadze ww. art. 9c ust. 1 pkt ustawy, Wnioskodawca ma obowiązek odprowadzać podatek akcyzowy od zużytego biogazu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie pytania drugiego wniosku ORD-IN.

Natomiast w części dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie pytania 1, 3, i 4 wniosku ORD-IN zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.