IBPP4/443-942/11/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2011 r. (data wpływu 2 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2011 r. (data wpływu 19 sierpnia 2011 r.) oraz pismem z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług hipoterapeutycznych świadczonych przez Wnioskodawcę - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług hipoterapeutycznych świadczonych przez Wnioskodawcę. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 sierpnia 2011 r. (data wpływu 19 sierpnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP4/443-942/11/MN z dnia 10 sierpnia 2011 r. oraz pismem z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP4/443-942/11/MN z dnia 22 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. oprócz podstawowej działalności jaką jest produkcja i sprzedaż odzieży męskiej świadczy usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 86.90.13 "Usługi świadczone przez fizykoterapeutów". Jazda konna rehabilitacyjna (hipoterapia) wykonywana jest bezpośrednio przez osobę posiadającą stosowne kwalifikacje (instruktor rekreacji ruchowej specjalność hipoterapia), zatrudnioną przez spółkę w ramach umowy o pracę. Osoba ta zatrudniona jest na stanowisku prezesa zarządu, a dodatkowo z racji posiadanych kwalifikacji prowadzi zajęcia hipoterapeutyczne dla niepełnosprawnych dzieci. Spółka nie jest ZOZ-em.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż Wnioskodawca oprócz podstawowej działalności jaką jest produkcja i sprzedaż odzieży męskiej, świadczy usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 86.90.13 "Usługi świadczone przez fizykoterapeutów". Spółka nie jest ZOZ-em. Firma posiada konia, stanowiącego własność spółki, wpisanego do ewidencji środków trwałych jako inwentarz żywy. Koń ten służy do prowadzenia zajęć hipoterapeutycznych w szkole na rzecz uczących się tam niepełnosprawnych dzieci.

Usługi hipoterapeutyczne są usługami w zakresie opieki medycznej służącej profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia z godnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Usługi te są usługami świadczonymi w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.). Zgodnie z ww. artykułem osobą wykonującą zawód medyczny jest osoba, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycznej. Pracownik wykonujący usługi hipoterapeutyczne w spółce jest zatrudniony na stanowisku prezesa zarządu, a dodatkowo legitymuję się fachowymi kwalifikacjami instruktora rekreacji ruchowej o specjalności hipoterapia. Ww. kwalifikacje pracownik zdobył poprzez uczestnictwo w kursie w zakresie hipoterapii organizowanym przez Przedsiębiorstwo "D.". Stopień instruktora rekreacji ruchowej o specjalności hipoterapia potwierdza legitymacja, która została wydana z upoważnienia Ministra Sportu i Turystyki 30 lipca 2008 r. Nie mniej jednak Wnioskodawca nie posiada wiedzy co do odrębnych przepisów na podstawie których jego pracownik uprawniony jest do udzielania świadczeń zdrowotnych. Wnioskodawca uważa że prowadzone przez spółkę zajęcia hipoterapeutyczne zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.) są świadczeniami zdrowotnymi gdyż służą zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Według przywołanego przepisu świadczeniem zdrowotnym są działania związane m.in. z rehabilitacją leczniczą.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż pracownik zatrudniony w spółce i prowadzący zajęcia hipoterapeutyczne nie posiada wykształcenia medycznego tj. nie jest technikiem, ani magistrem fizjoterapii. Ww. pracownik legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie hipoterapii, które nabył uczestnicząc w kursie, niemniej jednak nie jest to zawód medyczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi te mogą korzystać ze zwolnienia z VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zwolnione z VAT są usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej. Wynika to z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 335 z późn. zm.). Dodatkowo z VAT zwolnione są usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywanych zawodów: lekarza i lekarza dentysty, pielęgniarki i położnej oraz medycznych, o których mowa w art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.), a także psychologa. Stanowi o tym art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, osobą wykonującą zawód medyczny jest osoba, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie. Tak więc można sądzić, że w przypadku świadczenia usług w zakresie ochrony zdrowia ważne jest kto taką usługę świadczy jak również w jakim celu (czyli m.in. zachowania, ratowania, przywracania, poprawy zdrowia). Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy usługi fizykoterapeutyczne świadczone przez pracownika spółki korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT. Usługi te mają przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia tj. są świadczone w ramach wykonywania zawodów wymienionych w tym przepisie oraz służą zachowaniu, przywracaniu oraz poprawie zdrowia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że w związku z faktem, iż wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczy zaistniałego stanu faktycznego niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2011 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku VAT dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r. zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

Z powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, iż zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Ze zwolnienia korzystają bowiem usługi mające cel diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy), w ramach wykonywania zawodów medycznych (lekarzy i lekarzy dentystów, pielęgniarki i położne, osoby wykonujące inne zawody medyczne oraz psychologów).

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r., ustawodawca odwołał się do ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.).

W myśl obowiązującego do dnia 30 czerwca 2011 r. art. 18d ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o osobie wykonującej zawód medyczny, należy przez to rozumieć osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 3 pkt 4 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania, w szczególności związane z rehabilitacją leczniczą.

Przewidziany w przepisie art. 18d ust. 1 pkt 1 warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje, że pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Zauważyć również należy, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani we wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

I tak w wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał stwierdził, iż pojęcia "opieki medycznej" oraz "świadczeń opieki medycznej" (...) odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d'Ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, iż pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Analizując przedstawione powyżej regulacje zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 18, pojęcie "usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia" odpowiada określeniom używanym przez TS UE postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych". W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C- 12, pkt 40).

Należy podkreślić, iż orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie daje podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C-212/01.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 86.90.13 "Usługi świadczone przez fizykoterapeutów". Spółka nie jest ZOZ-em. Firma posiada konia, stanowiącego własność spółki, wpisanego do ewidencji środków trwałych jako inwentarz żywy. Koń ten służy do prowadzenia zajęć hipoterapeutycznych w szkole na rzecz uczących się tam niepełnosprawnych dzieci.

Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez jego pracownika usługi hipoterapeutyczne są usługami w zakresie opieki medycznej służącej profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Usługi te są usługami świadczonymi w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.).

Pracownik wykonujący usługi hipoterapeutyczne w spółce jest zatrudniony na stanowisku prezesa zarządu, a dodatkowo legitymuję się fachowymi kwalifikacjami instruktora rekreacji ruchowej o specjalności hipoterapia. Ww. kwalifikacje pracownik zdobył poprzez uczestnictwo w kursie w zakresie hipoterapii organizowanym przez Przedsiębiorstwo "D.". Stopień instruktora rekreacji ruchowej o specjalności hipoterapia potwierdza legitymacja, która została wydana z upoważnienia Ministra Sportu i Turystyki 30 lipca 2008 r.

Pracownik zatrudniony w spółce i prowadzący zajęcia hipoterapeutyczne nie posiada wykształcenia medycznego tj. nie jest technikiem, ani magistrem fizjoterapii. Ww. pracownik legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie hipoterapii, które nabył uczestnicząc w kursie, niemniej jednak nie jest to zawód medyczny.

Rozpatrując kwestię ewentualnego zwolnienia usług będących przedmiotem wniosku - usługi hipoterapeutyczne, należy dokonać oceny, czy usługi świadczone przez pracownika Wnioskodawcy są usługami wykonywanymi przez podmiot o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19.

Należy zauważyć, iż stosownie do orzeczeń Trybunału UE, forma świadczenia usług w zakresie opieki medycznej przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a) - lit. d) pozostaje bez znaczenia, Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził bowiem wyraźnie w wyroku C-141/00 w sprawie Kügler że: " art. 13 (A) (1) (c) szóstej dyrektywy definiuje transakcje zwolnione z podatku przez odniesienie do charakteru świadczonych usług bez wspominania o formie prawnej osoby, która je świadczy.

W dosłownej interpretacji, przepis ten nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe."

Potwierdza to też pkt 45 wyroku C-106/05) (orzeczenie z dnia 8 czerwca 2006 r. w sprawie L.u.P GmbH):

"Wystarczy w tym zakresie zauważyć, że jak wynika z samej treści art. 13 część A ust. 2 szóstej dyrektywy, warunki wymienione w lit. a) tego ustępu mogą mieć zastosowanie wyłącznie do świadczeń opieki medycznej, które zostały zawarte w ust. 1 lit. b) tego artykułu, a nie do opieki, która została zwolniona z opodatkowania na mocy ust. 1 lit. c) tego artykułu. Ponadto ten ostatni przepis nie uzależnia przyznania zwolnienia z opodatkowania ww. opieki od tego, czy podmiot lub instytucja zapewniająca taką opiekę ma status publicznoprawny albo też są oficjalnie uznane przez dane państwo członkowskie, lecz od tego, czy świadczy ona taką opiekę w ramach wykonywania zawodów medycznych i paramedycznych określonych przez ustawodawstwo krajowe (ww. wyrok w sprawie Solleveld i van den Hout-van Eijnsbergen, pkt 23)."

Pojęcie "osoba wykonująca zawód medyczny i paramedyczny" obejmuje zatem osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, ewentualnie osoby wykonujące zawody, które wprawdzie nie zostały objęte unormowaniami odrębnych aktów prawnych, to jednak inne przepisy określające m.in.: zasady ich wykonywania, zasady związane z uzyskiwaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu, zasady i formy wykonywania zawodu, wskazują, że osoba która posiada wykształcenie wyższe lub średnie w powyższym zakresie jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny.

Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

W świetle powołanych wyżej regulacji, mając na uwadze opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że nie istnieją uregulowania prawne do uznania pracownika Wnioskodawcy, który ukończył kurs w zakresie hipoterapii organizowany przez przedsiębiorstwo "D." i posiada legitymację potwierdzającą fakt nabycia stopnia instruktora rekreacji ruchowej o specjalności hipoterapia, do uznania za osobę wykonującą inny zawód medyczny zgodnie z art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Co prawda nie można kwestionować uprawnień do udzielania świadczeń w zakresie usług hipoterapii, jednakże nie można stwierdzić, że pracownik Wnioskodawcy wykonuje zawód medyczny w rozumieniu ww. przepisu. Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku wskazał, iż usługi będące przedmiotem wniosku nie są wykonywane przez osobę wykonującą zawód medyczny, bowiem osoba ta nie posiada żadnego wykształcenia w dziedzinie medycyny oraz że osoba świadcząca usługi hipoterapeutyczne (pracownik wskazany we wniosku) nie wykonuje zawodu medycznego.

Reasumując, z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że usługi świadczone przez jego pracownika są usługami w zakresie opieki medycznej służącymi, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (Wnioskodawca wskazał, iż świadczone usługi są usługami związanymi z rehabilitacją leczniczą), świadczone są jednak przez osobę, która nie jest osobą wykonującą zawód medyczny w rozumieniu art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. W przedmiotowej sprawie nie została więc spełniona przesłanka podmiotowa do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT.

Zatem ww. usługi nie mogą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż od dnia 1 lipca 2011 r., na mocy ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654) w art. 43 ust. 1:

* pkt 18 otrzymał brzmienie: "usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze",

* pkt 18a otrzymał brzmienie: "usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza",

* pkt 19 otrzymał brzmienie: "usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.