IBPP4/443-931/09/AZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 listopada 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP4/443-931/09/AZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2009 r. (data wpływu 10 sierpnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.) oraz pismem z dnia 20 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w związku z udzielanymi bonifikatami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w związku z udzielanymi bonifikatami. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 października 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPBI/1/415-657/09/BK, IBPP4/443-931/09/AZ z dnia 24 września 2009 r. oraz pismem z dnia 20 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu detalicznego lekami, materiałami opatrunkowymi, wyrobami medycznymi - apteka. Przy sprzedaży niektórych z nich ma zamiar udzielać kupującym bonifikat od cen sprzedaży w celu podniesienia konkurencyjności apteki, przez co pacjent uzyskuje obniżkę kwoty dopłaty do zakupu leku. Część ceny leku jest refundowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) na podstawie przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego. Udzielenie bonifikaty nie wpływa na obniżenie kwoty refundacji przez NFZ.

Udzielenie takiej bonifikaty będzie obniżało kwotę do zapłaty, ale nie będzie wpływać na obniżkę cen poszczególnych leków wyszczególnionych na paragonie fiskalnym.

Ani paragon fiskalny, ani raport fiskalny nie będzie zawierać informacji o udzielonej bonifikacie. W raporcie dziennym z kasy fiskalnej przychód jest ewidencjonowany bez pomniejszania bonifikaty, czyli podatek od towarów i usług rozliczany jest bez pomniejszania o kwotę upustu.

Do kasy apteki będzie jednak wpływało mniej pieniędzy niż będzie to wynikało z tych dokumentów. Informacje o udzielonych bonifikatach będą wynikać z oddzielnych wydruków komputerowych, które można wydrukować jako zestawienie dzienne lub miesięczne. Kwota bonifikaty nie jest widoczna na paragonie fiskalnym wydanym pacjentowi.

W piśmie z dnia 8 października 2009 r. będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, iż podając w opisie stanu faktycznego, że paragon fiskalny ani raport dzienny nie zawiera informacji o udzielonej bonifikacie, miał na uwadze raport fiskalny dobowy i raport fiskalny za miesiąc. Z powodu nieobniżenia cen sprzedaży podana jest suma opłat bez zmniejszenia o udzielone bonifikaty. Natomiast na raporcie kasowym jest odliczona udzielona bonifikata w łącznej kwocie bez rozliczenia podatku VAT. Jedynie na podstawie paragonu fiskalnego, który dokumentuje sprzedaż można stwierdzić na jaką kwotę jest udzielona bonifikata i jakie stawki VAT trzeba uwzględnić w rozliczeniu podatku VAT.

Ponadto w piśmie z 20 października 2009 r. w sprawie sprecyzowania wniosku z dnia 10 lipca 2009 r. oraz uzupełnienia wniosku z dnia 8 października 2009 r. Wnioskodawca celem wyjaśnienia rozbieżności wskazał, iż na podstawie prowadzonej ewidencji podatkowej i ewidencji sprzedaży nie może określić stawki podatkowej dla każdej transakcji przy prowadzonej sprzedaży w różnych stawkach podatku VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy przy zastosowaniu bonifikat podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie inna niż podstawa opodatkowania podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powodu braku możliwości ustalenia poszczególnych stawek VAT w udzielonej kwocie bonifikat podstawą do naliczenia podatku VAT powinien być obrót ze skróconego okresowego raportu fiskalnego za dany miesiąc.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podstawa do ustalania podatku VAT będzie naliczana z okresowego raportu fiskalnego, w którym nie są ujęte udzielone bonifikaty, czy może zostać pomniejszona o udzieloną bonifikatę.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 20 października 2009 r.), na podstawie obowiązujących przepisów ustawy o VAT podstawą naliczenia podatku należnego jest obrót ze sprzedaży na kasie fiskalnej (wydruk raportu okresowego miesięcznego), z którego wynika rozbicie sprzedaży na stawki podatku VAT, gdzie nie jest uwzględniona udzielona bonifikata, dlatego Wnioskodawca uważa, że podatek należny powinien być wykazany w oparciu o okresowe raporty fiskalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast art. 29 ust. 4 stanowi, iż podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W przedstawionej sytuacji, Wnioskodawca ma zamiar udzielać kupującym bonifikat od cen sprzedaży w celu podniesienia konkurencyjności apteki, przez co pacjent uzyska obniżkę kwoty dopłaty do zakupu leku. Udzielenie bonifikaty nie wpłynie na obniżenie kwoty refundacji przez NFZ.

Udzielenie takiej bonifikaty będzie obniżało kwotę do zapłaty, ale nie będzie wpływać na obniżkę cen poszczególnych leków wyszczególnionych na paragonie fiskalnym.

W raporcie fiskalnym dobowym i miesięcznym dokonanej sprzedaży, przychód będzie ewidencjonowany bez pomniejszania o bonifikatę, przy czym do kasy apteki będzie wpływała kwota pomniejszona o bonifikatę.

Na raporcie kasowym będzie odliczona udzielona bonifikata w łącznej kwocie bez rozliczenia podatku VAT.

Na podstawie prowadzonej ewidencji podatkowej i ewidencji sprzedaży Wnioskodawca nie może określić stawki podatkowej dla każdej transakcji przy prowadzonej sprzedaży w różnych stawkach podatku VAT i nie ma możliwości ustalenia poszczególnych stawek VAT w udzielonej kwocie bonifikat.

Ustawy podatkowe nie definiują pojęcia "bonifikata", a zatem należy odnieść się do definicji słownikowych. Według Słownika Języka Polskiego PWN, pod redakcją M. Szymczyka, Warszawa 1996 r. str. 178 - bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi; zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę, opust, rabat. Zatem bonifikata to obniżka ceny przyznawana po dokonaniu transakcji, zwykle jako zachęta do zwiększenia zakupów albo forma rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty kontrahenta. Jest to rodzaj rabatu, czyli obniżki ustalonej ceny określonego towaru, wyrażonej procentowo lub kwotowo.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że obrotem z tytułu prowadzenia apteki jest kwota należna ze sprzedaży leków pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT, po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat. Należy zaznaczyć, iż bonifikata obniża zarówno podstawę opodatkowania, jak i podatek należny z niej wynikający. Wartość udzielonych bonifikat pomniejsza więc obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji bonifikatę będącą rodzajem rabatu, należy zastosować do tej części należności, która naliczana jest w momencie sprzedaży leku, tj. bez uwzględnienia części ceny objętej refundacją. Tak naliczona bonifikata po pomniejszeniu należnego podatku od towarów i usług, stanowi podstawę uprawniającą do zmniejszenia obrotu będącego wynikiem dokonanej sprzedaży. Z treści wniosku wynika, iż zastosowana w momencie sprzedaży bonifikata, polegająca na obniżeniu ostatecznej kwoty do zapłaty przez klienta wynika z określonego działania sprzedawcy i jest przyznawana po ustaleniu ceny. W tej sytuacji winna być traktowane jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, zatem jej udzielenie powinno zostać prawidłowo udokumentowane.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy, a także sytuację opisaną we wniosku należy stwierdzić, że udzielana przez Wnioskodawcę bonifikata bezspornie pomniejszać będzie obrót. Jednakże, aby bonifikata ta mogła zostać uwzględniona w deklaracji VAT-7 musi zostać udokumentowana prawidłowym i rzetelnym dowodem księgowym.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 powołanej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jednocześnie podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338).

W myśl art. § 5 ust. 1 pkt 6 lit. f) do lit. n) ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać między innymi takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności, kolejny numer paragonu fiskalnego, kolejny numer kasy i oznaczenia kasjera (...), logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia oraz numer unikatowy kasy.

Jak stanowi § 5 ust. 1 pkt 7 ww. rozporządzenia, informacje zawarte na paragonie powinny znajdować się w kolejności podanej w pkt 6, z wyjątkiem informacji zawartej w pkt 6 lit. d), (tj. data i czas sprzedaży), a logo fiskalne i numer unikatowy muszą być umieszczone centrycznie w linii i obowiązkowo kończyć paragon fiskalny.

Natomiast stosownie do § 2 pkt 18 tego rozporządzenia przez raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) rozumie się dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatkowych oraz sprzedaży zwolnionej.

Ewidencja obrotu i kwot podatku należnego prowadzona z zastosowaniem kas rejestrujących stanowi dowód, co do wysokości obrotu oraz kwot podatku należnego od dokonanych przez podatnika transakcji sprzedaży

W świetle powyższego paragony fiskalne a zarazem raporty fiskalne muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczej. Podkreślić również należy, że w przedmiotowej sprawie w momencie sprzedaży obie strony transakcji znają cenę sprzedaży. Cena ta powinna zatem znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Ze względu na fakt, że obrót pomniejszają udzielone bonifikaty, zatem udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tę sprzedaż w taki sposób, aby zachować postanowienia zawarte w wyżej cytowanym § 5 ust. 1 pkt 6 i 7. Należy również podkreślić, iż poprzez dyspozycję zawartą w art. 111 ust. 9, ustawodawca nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku.

Obrót pomniejszony o kwoty udzielonych bonifikat winien być uwidoczniony również w raporcie fiskalnym.

Podsumowując kwestię dokumentowania za pomocą kasy rejestrującej udzielanych przez Wnioskodawcę bonifikat, należy wskazać, iż z cytowanych powyżej przepisów rozporządzenia jednoznacznie wynika, że w celu prawidłowej realizacji obowiązków związanych z prowadzeniem ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, udzielana przez Wnioskodawcę bonifikata powinna zostać uwidoczniona zarówno w paragonach jak i okresowych raportach fiskalnych.

Odrębnym zagadnieniem jest jednak określenie prawidłowej podstawy opodatkowania w rozpatrywanej sprawie.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, a w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy o VAT dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika. Jest to przede wszystkim sprzedaż niedokumentowana fakturami. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Wnioskodawca wskazał, iż w raportach fiskalnych, przychód będzie ewidencjonowany bez pomniejszania o bonifikatę, przy czym do kasy apteki będzie wpływała kwota pomniejszona o bonifikatę.

Na raporcie kasowym będzie odliczona udzielona bonifikata w łącznej kwocie bez rozliczenia podatku VAT.

Na podstawie prowadzonej ewidencji podatkowej i ewidencji sprzedaży Wnioskodawca nie może określić stawki podatkowej dla każdej transakcji przy prowadzonej sprzedaży w różnych stawkach podatku VAT i nie ma możliwości ustalenia poszczególnych stawek VAT w udzielonej kwocie bonifikat.

Powyższe oznacza, iż prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie spełnia wymogów ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, co jednak nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku posiadania dokumentacji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7.

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie pozbawia podatnika możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu. Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrotem jest zatem kwota rzeczywiście należna od nabywcy, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym.

W celu więc ustalenia prawidłowej (rzeczywistej) podstawy opodatkowania w przypadku udzielenia bonifikat, które nie są uwidocznione w raportach fiskalnych należałoby prowadzić dodatkową, poza kasą rejestrującą, ewidencję (korekt), z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjonowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, iż można przyjąć do sporządzenia i rozliczenia deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług inną podstawę opodatkowania, niż wynika to z wydruku raportu fiskalnego. Jednak podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego i podstawą prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7 jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynikający z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane za miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej.

Należy bowiem podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy, a także sytuację opisaną przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że udzielona w momencie sprzedaży bonifikata winna mieć swoje odzwierciedlenie w wystawianych przez Wnioskodawcę dokumentach sprzedaży, w tym przypadku w paragonach fiskalnych. Zarówno paragony fiskalne, jak i raporty fiskalne muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczej.

Udzielona bonifikata obniża zarówno podstawę opodatkowania jak i podatek należny z niej wynikający, zatem obrót podlegający opodatkowaniu powinien zostać ustalony w wartości pomniejszonej o kwotę bonifikaty. Bonifikata również winna zostać zmniejszona o należny od niej podatek VAT. Jednakże aby bonifikata mogła w opisany sposób pomniejszyć obrót, powinna zostać właściwie udokumentowana.

W rozpatrywanej sprawie bonifikaty nie zostały udokumentowane (uwidocznione) na paragonach i raportach fiskalnych, ani też w żaden inny sposób umożliwiający określenie rzeczywistej podstawy opodatkowania i kwoty podatku. Tym samym ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę dla celów VAT (zarówno za pomocą kasy rejestrującej jak i pozostała) nie uwzględniająca kwot udzielonych bonifikat w rozbiciu na kwotę netto oraz podatek VAT, nie może stanowić podstawy do obniżenia obrotu i kwot podatku należnego.

Obliczanie zatem przez Wnioskodawcę obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 powołanej ustawy o VAT i podatku należnego na podstawie okresowego raportu fiskalnego w którym nie są uwidocznione bonifikaty jest jedynym rozwiązaniem prawnie dopuszczalnym.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym podatek należny powinien być wykazany w oparciu o okresowe raporty fiskalne, należało uznać za prawidłowe. Jednakże podkreślenia wymaga, iż ewidencje te nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa w zakresie podatku od towarów i usług, nie odzwierciedlają bowiem rzeczywistego przebiegu transakcji gospodarczych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl